Een single is iemand zonder vaste partner, zeg maar een vrijgezel. In een tijd die niet lang geleden is, was het ook een grammofoonplaatje, één nummer op de voorkant, een op de achterkant.
Jano van Gool
In de Pers
Recent
Er zijn nog geen toneelstukken toegevoegd
Kermis
Je kunt instappen in een trein of auto, maar ook in kwesties, en dan kan instappen lastig zijn, vooral als je het te laat doet. Deed ik dus in de spanning tussen de oppositiepartijen en de coalitie. Ik volgde het te vaag, omdat ik er geen zin in had en iets anders aan mijn hoofd en er te veel woorden langs me heen waaiden. Inderdaad, veel te veel `omdat’. En nu is er een Begrotingsakkoord, een woord dat ik zelden uitspreek: ik voel dat het nuttig is, maar het heeft weinig aantrekkelijks. Rond het Begrotingsakkoord zwerven politici rond die grof te verdelen zijn in twee groepen: de dwarsliggers en de constructieven. Ik zie foto’s waarop deze groeperingen staan, niet naast elkaar, maar een beetje bij elkaar vandaan. De dwarsliggers overleggen met gewichtige handgebaren, de constructieven lachen luchtig. Ik kan mijn aandacht er érg moeilijk bij houden en merk dat ik maar half ben ingestapt, met hetzelfde verkeerde been dat als eerste mijn bed kan verlaten. Lastenverlichting. Ja. Extra banen. Bij dat laatste komen meteen arbeidseconomen aan het woord. Die beweren dan iets waaroor mijn aandacht wél op volle kracht gemobiliseerd wordt. Ze zeggen immers dat die extra banen uit een kristallen bol komen. Ha, de kristallen bol! Wanneer zag ik er voor het laatst een? Ik was met een tante op een kermis, in een soort tent. Een vrouw met donkere ogen vouwde haar handen rond de kristallen bol zonder die aan te raken. Wat ze zei kon ik niet volgen, ik was een jaar of vijf. Mijn tante keek daarna ontzettend geheimzinnig.
Columns
-
-
Zal toeval zijn: in mijn omgeving heeft niemand een tatoeage, althans geen zichtbare. Nog nooit overwoog ik er een bij mezelf te laten aanbrengen, ik houd er niet van en hoor dus tot een minderheidsgroep. Uiteraard geen kwaad woord over mensen die van zichzelf een soort tentoons... lees meer
-
Een melancholiek verhaal van de Japanse schrijver Haruki Murakami dat ik onlangs las, begint zo: “Wat ik vreemd vind aan ouder worden is niet dat ik zelf ouder word.” Na die zin stopte ik even, ik moest erover nadenken, waarschijnlijk omdat ik vaak denk dat ik niet ouder word. I... lees meer
-
“Hij slikte even wat weg,” onthulde de verslaggever toen windsurfer Kiran Badloe zaterdagmorgen (onze tijd) op het erepodium stond en het Wilhelmus had geklonken. Ik zag het niet, wat ook moeilijk was door dat Olympische mondkapje, en het is verder ook niet belangrijk. Maar volg... lees meer
-
“O, je zet de tassen daar neer.” Het is vroeg op de dag. Ik passeer een man die voor een auto staat en op de stoep bevindt zich nogal wat bagage. Die moet in die auto. Ben op weg naar de sportschool waar ik eerst geen zin in had, maar nu wel, opgelucht als ik ben dat ik geen aut... lees meer
-
Eergisteren was in een deel van het land het treinverkeer ontregeld. Een treindienstleider had zich ziek gemeld. Vandaar. Woordvoerder van ProRail zegt: “We hebben nog geprobeerd een invaller te vinden voor de ochtenddienst, maar er bleek niemand beschikbaar.”
-
Al een tijdje was ik niet in het grote stadpark hier in de buurt geweest. Wel in andere parken, kleinere, ik kan niet zonder. Rechts van een van de ingangen is een hondenschool. Naast een kinderdagverblijf - er zijn verbanden tussen alles. Hondenschool is een groot woord, het is... lees meer
-
Pieter Omtzigt houdt de spanning er goed in. Hij weet ook hoe dat moet. Na Prinsjesdag verschijnt hij weer ten tonele. Met een lezing over zijn boek, dus twee vliegen in één klap. Maar dan? Wat gaat hij doen?
-
Al levenslang hecht ik eraan op maandagochtend vroeg uit de veren te zijn: dan is dag maar begonnen. Soms geef ik me een opdracht, bijvoorbeeld: zorg ervoor dat je binnen vijf minuten zin krijg in de nieuwe week. Nu krijg ik dat meestal wel zonder die opdracht, maar ik vind het... lees meer
-
Je loopt bijvoorbeeld over de markt, ziet een vage bekende en hebt vandaag iets anders aan je hoofd dan een praatje, je bent immers in gedachten, soms een van de beter plaatsen om te zijn. Je maakt er van alles mee en komt er heel veel tegen, ook diverse verrassingen. In gedacht... lees meer
-
Maandag arriveerde een groepje mannen in oranje pakken. Met een hoogwerker. Ze kwamen voor de boom die de iepenziekte had. Daarom had eerder een deskundige een plastic lint om de boom gespannen waarop stond dat de boom verwijderd zou worden. Maandag hielden we ons hart vast. Een... lees meer
-
Of ik het dadelijk volhoud de hele openingsceremonie in Tokio mee te maken, weet ik nog niet, in ieder geval een groot gedeelte. Ook omdat ik nieuwsgierig ben hoe het gaat nu eergisteren de regisseur van het evenement ontslagen is, maar ik neem aan dat er een assistent is die va... lees meer
-
In 1961 werd Joeri Gagarin als eerste mens de ruimte in geschoten. Ik herinner me de sensatie nog. Voor het eerste hoorde ik mijn moeder zeggen: “Wat kunnen ze toch veel tegenwoordig.” Op school zei de onderwijzer: “Over 25 jaar kamperen we op de maan.” Hij sprak die woorden no... lees meer
-
“We zien wel.” Ik zeg het liever niet en hoor het ook niet graag. Komt door de eerste periode van mijn leven. Volwassenen zeiden het vaak. Dan wilde je iets, terwijl je uiteraard niet te willen had, en dan zei bijvoorbeeld de onderwijzer of een autoritaire tante bij wie je moest... lees meer
-
Misschien hoort dat bij een nabije toekomst: dat wanneer je ergens op bezoek bent geweest, een dag later moet laten weten wat je ervaringen tijdens dat bezoek waren. Evaluatie. Min of meer dagelijks ontvang ik dat verzoek van een winkel of instelling die me van dienst was. Eigen... lees meer