Mijn zusje verhuisde zo’n 25 jaar geleden naar Athene. Toen ze er een tijdje was, miste ze witbier en kroketten. Niet te krijgen daar. Kroketten nog steeds niet, geloof ik. Ze overwoog die producten te gaan importeren. Ze was opgeleid tot verpleegkundige, maar dat beroep leidde... lees meer
Jano van Gool
In de Pers
Recent
Er zijn nog geen toneelstukken toegevoegd
Leeg
De ideale manier om stress tegen te gaan bestaat nog niet. Anders zou er wel minder stress zijn. Is misschien te simpel gedacht. Als je stress krijgt van iets wat je moet doen, wordt de stress dan minder als je dat niet doet? Eergisteren reden er rond Den Haag minder treinen in de avondspits omdat het personeel was uitgestapt. Er réden al minder treinen vanwege wisselstoringen, maar dus nog minder doordat die wissenstoringen mensen van de NS aanvlogen. Begrijpelijk. Als treinreiziger weet ik een paar keer per week van ellende niet waar ik het moet zoeken, in de trein dus. Om me heen hebben de meeste mensen er ook last van. Wisselstoringen, probleempjes met de seinen, harde wind, altijd is er wel iets. Ik maak het zelden mee dat reizigers verwijtend met de conducteurs omgaan. Iedereen weet dat die het ook niet kunnen helpen. Nu een paar van hen begonnen zijn het op te geven, vrees ik het ergste. Ik vraag me af of je jezelf ontstresst als je de werkplek verlaat. Ik heb dat één keer gedaan, toen ik tien was en meedeed aan het schooltoneel. Ik speelde Baas Koekendeeg, een bakker met een slechte inborst. Ik had maar een stuk of tien zinnen tekst, maar toen ik op moest, was mijn hoofd angstaanjagend leeg, de tien zinnen waren enorm verdwenen. Ik kwam in de ban van stress, verliet haastig het toneel en rende vervolgens het schoolgebouw uit. Thuis verstopte ik me onder de dekens. Ik denk daar nog weleens aan en dan voel ik lichte paniek, ook omdat niemand me ooit vertelde wat de gevolgen van mijn afgang waren.
Columns
-
-
Natuurlijk is me ooit uitgelegd wat de functie van muzak is, maar die uitleg ben ik min of meer vergeten, wat ik vaker heb als ik iets niet interessant vind. Maar misschien vergis ik me en is het wél interessant, omdat je in het openbare leven op veel te veel plekken muzak hoort... lees meer
-
Soms vertel ik wat over schrijven aan mensen die daarin geïnteresseerd zijn of dat zelf ook willen doen. Workshop heet dat vaak, woord waarvan ik niet houd. Ik zeg onder meer dat iets vergelijken met iets anders alleen maar nodig is als je denkt dat de lezer het niet begrijpt. V... lees meer
-
Nog niet zo lang geleden zeiden we dat vandaag Sinterklaas terug naar Spanje ging. Als kind verontrustte het me dat het met stille trom gebeurde. Vond ik ondankbaar gedrag. Wie weet had hij volgend jaar helemaal geen zin meer te komen. Deze gedachten heb ik niet meer. Zouden er... lees meer
-
Heb je dus hard aan een sinterklaasgedicht gewerkt. Alles rijmt, er zit een lekker ritme in, hier en daar ook een grapje. En dan wordt het dus slécht voorgelezen! Degene voor wie het bedoeld is, kán het niet, snapt grapjes niet, slaat per ongeluk een regel over, legt klemtonen v... lees meer
-
Bij de ingang van de fitnessclub staat een bord met daarop de woorden: “De coach heeft geen stem en voelt zich behoorlijk ziek. Train vandaag naar eigen inzicht. Maak het jezelf niet te makkelijk.” De coach zelf staat ernaast, stemloos en gebroken. Hij knikt zwak, maar bemoedig... lees meer
-
Groot gezelschap aan tafel, de avond loopt ten einde en dan zegt ineens een vriend: “We doen dit jaar niet aan cadeaus. Ook niet met Kerstmis.” Er valt een ontzagwekkende stilte. De vriend kijkt met een boeddhistische glimlach naar een onzichtbaar punt in de verte.
-
Als ik bloemen koop en de bloemist vraagt of de bloemen een cadeau zijn, zeg ik meestal dat ze voor mezelf zijn, wat nooit zo is. Misschien moet dat laatste veranderen, maar dan nog, ik verzwijg dat het een cadeau is. Anders gaat het allemaal heel lang duren: cellofaan eromheen,... lees meer
-
Was niet eens moeilijk het gisteren niet over Black Friday te hebben. Heb er ook niets aan gedaan. Eerlijk gezegd wist ik ook niet wat was, terwijl ik toch geen Gekke Henkie ben. Vorig jaar was het waarschijnlijk ook Black Friday en toen zal vast iemand gezegd hebben hoe het zat... lees meer
-
Een kerstboom huren, ik had er nog niet van gehoord. Even: ik vind echt dat we pas ná volgende week donderdag over kerstbomen en zo moeten praten. Laten we de decembermaand alsjeblieft rustig en in volorde afwerken. Maar goed, ik las over een bedrijf in Dieren. Daar kan het dus,... lees meer
-
Hoe gaat zoiets in een van de kantoorkamers van het Centraal Bureau van de Statistiek? Iemand kijkt naar buiten, naar het landschap dat zo doordrenkt is van de regen dat het bijna vloeibaar lijkt. Slokje van de bedrijfskoffie.
-
Zelden ben ik opgetogen als iemand zegt: “Ik heb goed nieuws en slecht nieuws.” Of andersom. De vraag die dan komt, weet ik: “Wat wil je het eerst horen?” Ik geef zelden een antwoord waarover ik tevreden ben. In een ziekenhuis of bij de huisarts wil ik helemáál niet dat deze kwe... lees meer
-
Ergens op of rond mijn bureau heb ik een lijstje van dingen waarover ik niet meer schrijf, maar ik kan het niet vinden. Probeer het me dus te herinneren: (Zwarte) Piet staat erop, de gymschoenen van onze premier, korte broeken van mannen op de eerste zonnige dag van het jaar, ze... lees meer
-
Lamp van mycelium, dat is een netwerk van schimmeldraden, daarom kun je die lamp op de composthoop gooien als je er genoeg van hebt. Volgens mij is het een lamp die je snel zat bent, wat misschien door de schimmeldraden komt. Hebben een deprimerende uitstraling.
-
Citaat: “Als je je aanpast begin je jezelf langzaam te verloochenen.” Lees en hoor ik vaker, in veel gevallen waar, maar niet altijd. Soms is aanpassing ook een vorm van levenskunst waarvan je juist groeit. Herinneren we ons Hans Spekman nog, ooit voorzitter van de PvdA? Leek me... lees meer