Jano van Gool

In de Pers

Montere Weemoed II, met Thomas Verbogt & Beatrice van der Poel - Gezien op 2 maart 2022, OBA Theaterzaal, Amsterdam  ... - Kester Freriks in: Theaterkrant lees meer
The Tree of Life. Soeben ausgelesen: Thomas Verbogt – „Wenn der Winter vorbei ist“ (2020) - Keine 100 Seiten und auch keine 50 Seiten, nein genau eine einzige Seite brauchte es.... - David Wonschewski in:  lees meer
Nieuwe roman van Thomas Verbogt, een wrokloze boomer - Thomas Verbogt zoekt naar manieren om van het leven te houden en er zin aan te geven.... - Rob Schouten in: Trouw lees meer

Recent

Er zijn nog geen toneelstukken toegevoegd

Losjes

Tijd geleden sprak ik een hoge militair met een wilskrachtige snor die graag nog hoger wilde worden en de verwachting uitsprak dat `ze er binnenkort wel een ster bij gaan smakken’. Vond het raar gezegd. Ik hoorde een vaak bekroond documentairemaker een keer losjes beweren: `Ja, volgende week ga ik weer een prijsje ophalen.’ Hij doelde dus op nieuw eerbetoon. Ik houd van een bescheiden benadering van wat dan ook, maar er is een manier van dingen klein houden die weerstand bij me oproept. Gisteren las ik dat Bernard Wientjes, de voorzitter van de werkgeversorganisatie VNO-NCW, vindt dat het kabinet op een andere manier moet bezuinigen dan het van plan is. Hij stelt voor ABN Amro, SNS Reaal, verzekeraar ASR en de hypotheekportefeuille van ING te verkopen. Iets in mij hapt naar adem bij zo´n suggestie. Aan wie verkopen? Ik ben een leek in dit soort kwesties. Aan die rijke Chinees die ook Kruidvat en Trekpleister heeft? De heer Wientjes zegt: `Daarmee haal je vele miljarden op. Het is tafelzilver dat de staat nooit heeft willen hebben.´ Tafelzilver! Uiteraard dacht ik aan de rol van tafelzilver in mijn eigen leven. Die is klein. En dan schiet me alleen bestek te binnen, geen schalen en zo. Bij ons thuis was het vroeger inderdaad van zilver, dat bestek dus. Als er bezoek kwam werd er iets aan het bestek toegevoegd, van die dingetjes waarop je je mes kon leggen. Weet niet hoe die dingetjes heten. Wel vroeg ik af waarom die niet in beeld kwamen wanneer er geen bezoek was. Dit werd gelukkig geen levensvraag.

 

Columns

  • Droomde ik nu dat iemand in een radioprogramma voorstelde vandaag Alexándersdag te noemen? En dat de presentatrice deze suggestie ook serieus behandelde? Alsof Woningsdag of Balkoningsdag niet erg genoeg is. Waarom toch altijd die woordspelerige namen? 
    Waarschijnlijk was h... lees meer

  • Toen ik eindexamen had gedaan, was ik vergeten hoe het zat: word je gebeld door je klassenleraar als je gesláágd bent of belt hij dan juist niet? Of dus alleen als je gezakt bent of een herexamen hebt? Ineens was het ingewikkeld. Mijn ouders vroegen waarom ik niet beter had opge... lees meer

  • Perspectief is alles. Begrijpelijk dat er een dringend beroep op onze premier wordt gedaan dat woord om de zoveel zinnen uit te spreken. En het niet zomaar even noemen, er moet ook een beloftevolle glans omheen hangen.

  • Soms is dubbelop niet overbodig. Ik bedoel: een dreun is altijd fors, daarom heet het een dreun, maar het kan zijn dat die dreun zo’n heftige uitstraling heeft dat je best `forse dreun’ mag zeggen: Vierdaagse gaat niet door.

  • Op de alarmknop drukken als je naar de wc moet. Dat moet voorlopig in een vliegtuig. En natuurlijk anderhalve meter van elkaar zitten. Dus als iemand op de alarmknop drukt en daarna van de stewardess of steward naar de wc mag, is dat beter te zien dan wanneer het daar mudjevol i... lees meer

  • Van de mogelijkheid elkaar te zien terwijl je telefoneert, maak ik zelden gebruik. Ik hoor dat mensen dat prettig vinden nu we allemaal een beetje contactloos zijn, maar ik vind het lastig mezelf te zien terwijl ik praat. Je kunt je hoofd tot een minimum beperken, maar toch blij... lees meer

  • Als mijn vader een boek kreeg of kocht, schreef hij voorin altijd zijn naam en de datum van die dag. De avond voor zijn crematie liep ik langs zijn boekenkast, pakte er hier en daar een boek uit en merkte dat ik ook in een soort dagboek van zijn leven verzeild was geraakt. Ik za... lees meer

  • Altijd als er ergens een interview staat met de Nijmeegse hoogleraar psychologie Ap Dijksterhuis, lees ik dat graag. Alleen al omdat hij geluksprofessor wordt genoemd. Ben ik vaag jaloers op.
    Gisteren werd ik in deze krant op mijn wenken bediend. “Ga iets doen, daag jezelf... lees meer

  • In deze tijd mag je je niet meer tegen te veel verzetten. Een best belangrijke vraag is wat ertoe doet en wat niet. Ik ben geen liefhebber van woordspelingen, maar mij hoor je niet over `Woningsdag’. Nee. Ik begrijp dat `Balkoningsdag’ ook is overwogen. Prima. Hoe ik mezelf die... lees meer

  • De herrie bij 50plus moeten we als een verzetje zien. Is net als bij sommige Bekende Nederlanders: als ze een tijdje geen aandacht hebben gehad, gaan ze iets bedenken, een lied zoiets. En daarover mogen we ons even vrolijk maken.

  • Een ritje naar boven maken en dan weer uitstappen. Dat hoorde ik iemand zeggen en het ging niet over reïncarnatie. Nee, het was iemand van een beleggingsbank. Hij had het over mensen die nu ineens aandelen gingen kopen. Ik kan er niet te veel over zeggen, want heb er geen versta... lees meer

  • In een buitenland ineens een bekende tegenkomen, kan een vage zijn, maar toch. De laatste die je daar verwacht had. Zeker in een ver buitenland. Nepal, bijvoorbeeld, Kathmandu.

  • Al een maand kan ik niet naar de fitnessclub. Er zijn ergere dingen, wéét ik, maar ik hechtte aan mijn discipline en natuurlijk ook aan de sturing van de coach(es). In hun geest probeer ik dagelijks wat oefeningen te doen, op een plek in huis waar ik me onbespied weet. Mijn repe... lees meer

  • Toevallig las ik het ergens, het zat niet in mijn hoofd, ja, misschien wel, maar dan heel ver in een kleine uithoek: vandaag is het vijftig jaar geleden dat de Beatles uit elkaar gingen. Officieel dan. Ze waren daarvoor al een beetje uit elkaar. Het officiële bericht kwam niet a... lees meer

  • De straat is normaal benauwend druk, maar nu zo leeg dat oversteken een fluitje van een cent is. Als ik daarmee bezig ben, nadert er van rechts een auto, op hoge snelheid. Ik neem zelden het zekere voor het onzekere, maar wel in het verkeer en blijf midden op de weg staan. 

Pagina's