Het regent onbarmhartig, zaterdag, maar het meisje van de kaaskraam heeft iedere seconde zin in de dag. Zo kun je eruitzien en dat doet ze. Ze moet er zo veel bij praten dat ik haar niet helemaal volg, maar dat vindt ze geen probleem. Niets is een probleem en het stemt monter so... lees meer
Jano van Gool
In de Pers
Recent
Er zijn nog geen toneelstukken toegevoegd
Lucifer
In een café zit ik gisterochtend een krant te lezen als er vanaf een belendend tafeltje ineens een naam uit een ver verleden naar me toe tuimelt. En het wonderlijke is dat die naam wordt uitgesproken door twee jonge mensen. Ik vind dat zo wonderlijk dat ik het liefst hun gesprek aandachtig zou willen volgen, maar dat doe ik niet, want ik ken mijn manieren. Daarom blijf ik maar in mijn eentje een beetje in die naam hangen, terwijl ik ook wel weet dat mijn dag daardoor aanzienlijke vertraging oploopt. Hier komt de naam: Kees Schilperoort. Mijn moeder zei destijds over hem `niet moeders mooiste’, maar hij was razend populair. Ik denk dan aan televisieprogramma’s als Het Gulden Schot of De Boertjes van Buut’n, Ik herinner me zelfs nog onder welke naam Kees Schilperoort in De Buurtjes van Buut’n optrad, en geloof me, ik heb het niet opgezocht: Gait-Jan Kruutmoes. Wat het programma precies behelsde, staat me niet meer bij, wel dat het vrolijk was. Ik meen dat hij op het kookpunt van zijn roem raakte toen hij een radiospelletje presenteerde waarin luisteraars een geluid moesten raden: Raden Maar. Het werd rond het middaguur uitgezonden. Wéér: ik vond er iets aan, maar toch kan ik het zo oproepen. Het waren geluiden als een lucifer die op een houten vloer valt of een nietend nietapparaat, hoewel dat laatste waarschijnlijk te makkelijk te raden was. Wanneer speelde dit zich af? Ik gok begin jaren zeventig. Dat was niet bepaald een ongecompliceerde tijd, maar toch was alles in Nederland écht veel overzichtelijker.
Columns
-
-
De afgelopen weken heb ik er geen greintje interesse voor kunnen mobiliseren, het is dus uit vaag schuldgevoel dat ik vanavond waarschijnlijk kijk naar het Songfestival. Immers een nationale gebeurtenis. Om me heen zeggen ze bovendien dat ik niet moet zeuren, want: het is leuk!... lees meer
-
“Wat ga je hierna doen?” Die vraag hoor ik laatste tijd vaak. Soms iets uitgebreider: “Wat ga je hierna doen, als alles voorbij is?” Als alles voorbij is? Nooit gaat alles voorbij, althans nooit helemaal. Alles is bovendien erg veel. We snappen wat er bedoeld wordt: als ons leve... lees meer
-
Vrienden van me zijn verbaasd als ik zeg dat het mij verbaast dat er terrassen zijn die al om zes uur in de ochtend opengaan. Ze beweren dat het prettig is dat je wanneer je de hele nacht gefeest hebt, nog even een afzakkertje kunnen nemen op een terras.
-
Niet zo vaak heb ik dat ik denk: dát wil ik hebben! Of dwingender: dát móet ik hebben! Lijkt me een goed teken. Ja, ik ben iemand die alles al heeft. Misschien over een tijdje niet meer omdat er meer aanbod is, maar nu wel. Natuurlijk, een nieuw boek betekent altijd grote vreugd... lees meer
-
Stom maar ik wist niet dat koningin Máxima zich al jaren inzet voor Méér Muziek in de Klas. Zondag viel ik even binnen in een televisieprogramma dat ter ere van haar met muziek was gevuld. Met de koninklijke familie als publiek. En ik vluchtte er weer uit weg toen Danny... lees meer
-
“Een loodgieter heeft nooit vrij.” Dat zegt de loodgieter zelf, een betrouwbare bron dus. Ik bel hem vanwege twee problemen in huis, een groot, een lekkage, een klein, een lekkende kraan.
Hij komt op zaterdagochtend, wat van mij niet per se hoeft: “Het is uw vrije dag.” Dan... lees meer -
Ja, denk ik, zoiets moet je natuurlijk ook kopen. Ik zie een vriendin lopen met een gloednieuwe hamer, om de steel zit een plastic zakje, wat ik een sterk voorbeeld vind van overbodige verpakking. Zelf heb ik ook een hamer thuis, wel twee, maar heb het gevoel dat die er altijd... lees meer
-
Vaker dan me lief is loop ik de laatste dagen te denken: het gaat om de inhoud. Komt door de kabinetsformatie die maar niet vlot: “We gaan voor de inhoud.” Of: “We moeten eerst inhoudelijke problemen oplossen.” Ik beweer niet wijsneuzerig dat ieder probleem inhoudelijk is, ook b... lees meer
-
Met warme belangstelling las ik gisteren in deze krant een artikel waarboven stond: Ons brein moet weer wennen aan feestjes. Die belangstelling was warm omdat ik een brein heb dat daaraan al levenslang moet wennen. Komt doordat ik me op die gelegenheden altijd afvraag o... lees meer
-
Vandaag wordt er weer ministerieel vergaderd over de doorstroomlocaties. Waarschijnlijk in net pak. Als de bewindslieden op zondag bij elkaar komen, zien ze er altijd uit alsof ze op zeilkamp mogen. Hoewel ik beter weet, denk ik dan toch: o, het komt allemaal wel goed. Denk ik n... lees meer
-
Dit weekend merkte ik tot mijn vreugde veel verzet tegen het stoppen van het televisieprogramma Andere Tijden. Waar het kon, deed ik mee.
-
In mijn omgeving hoor ik niemand over de Chinese raket die morgen op aarde crasht. Dat is het woord, geloof ik: crasht. Misschien begon ik er niet eens over als het niet op Europa zou zijn. Risicogebieden zijn Spanje, Italië en Griekenland, maar dat is een vermoeden, niemand wee... lees meer
-
Hier vlakbij is een grote winkel waarop staat: Kathmandu Outdoor & Travel. Daar kun je van alles kopen voor reizen naar onherbergzame gebieden ver in de wereld. Soms sta ik even stil voor de etalage en zie geavanceerde thermoskannen, truien die de vrieskou trotseren, schoene... lees meer
-
Al een week ontving ik nauwelijks post, terwijl er post is die ik altijd krijg. De Donald Duck bijvoorbeeld. Of deze krant. Omdat ik niet in het verspreidingsgebied woon, wordt die in plastic verzonden. Komt een dag later, veel nieuws dat ik al ken, lees ik nog een keer. Soms is... lees meer