Hier op de hoek is een klein café met hoge ramen waar ik in de namiddag graag kom, even. Ik lees een avondkrant, drink een kleinigheidje en ga dan weer naar huis. Alleen op doordeweekse dagen, in het weekend is het er veel te vol mensen die ook veel ruimte voor hun stemmen nodig... lees meer
Jano van Gool
In de Pers
Recent
Er zijn nog geen toneelstukken toegevoegd
Potloodje
Aan enquêtes doe ik bijna nooit mee. Terwijl ik dit noteer, denk ik meteen `oprecht zijn, Verbogt’. Oké, mij wordt zelden iets gevraagd. De enquêtes die ik onder ogen krijg, boeien me nauwelijks. Soms krijg je er een potloodje bij. Daarmee kun je vakjes zwart maken, Met potloodjes ben ik altijd blij. Nu is er een enquête geweest alleen voor vrouwen bedoeld. Belangrijkste vraag is wie ze graag als minnaar wilden. Ik weet niet of ik het helemaal goed begrijp, maar volgens mij komt het daarop neer. Misschien is er iets mis met me, maar ik was toch wel verbaasd dat Humberto Tan als eerste uit de bus kwam. En het erge is dat ik niet weet waarom ik verbaasd ben. Aardige man, kent zijn manieren, niks op tegen. Maar toch. (Saai?) Mark Rutte scoorde ook hoog. Hoger dan Mathijs van Nieuwkerk, terwijl ik dacht dat iedere vrouw hem wilde. En volgens mij dacht hij dat zelf ook, wat hem verder niet kwalijk te nemen valt. Ik vraag me altijd iets af, en eerlijk gezegd zou ik daar best mee op willen houden, maar nu dus of ik het prettig zou vinden als ook ik op zo’n lijst vaag zou figureren en twee: wie zou ik noemen als favoriete minnares als ik dienaangaande geënquêteerd zou worden? En dan ga ik er even vanuit dat ik niet mag invullen: de buurvrouw. Behalve dat het lastig is omdat de buurvrouw dat niet weet en ik bovendien goed met de buurman bevriend ben, vindt niemand dat interessant. Dat moet het natuurlijk wel zijn – vandaar Humberto Tan. Wat nu zo belachelijk is, ik weet het heus wel, maar durf het niet te zeggen.
Columns
-
-
Grappig beroep, trendwatcher, zeker als je daarin gerenommeerd bent geworden. Las dit weekend een artikel waarin er twee aan het woord komen. Een van hen, David Shah, zegt dat we vinden dat het leven minder vermoeiend, makkelijker en simpeler moet worden. Serieus. Van zoiets nee... lees meer
-
Hoe de situatie vandaag is, geen idee, maar gisteren hoorden we dat de eerste coronapatiënt zich gemeld had. Bij een ziekenhuis in Tilburg. Is overigens niet de bedoeling, hoorde ik gisteren ook, op de radio. Beter is als je naar het ziekenhuis bélt en dan komen ze naar jou toe,... lees meer
-
De verklaring ligt voor de hand: in de steden eten mussen wat mensen aan eten weggooien, en dat is niet best, daarom zien we er steeds minder. Wetenschappers, zo lees ik, vinden dat nog niet écht een verklaring, maar er wel een aanwijzing voor.
Veel van wat we eten is niet... lees meer -
Je ziet iets, hoort iets, kleinigheid, lijkt van geen belang, en later denk je: wat wás dat? En dat denk je zo sterk dat het je even niet meer loslaat. Ik heb dat niet iedere dag, maar soms, nu bijvoorbeeld. Maandagavond: ik zit in de trein van Hilversum Mediapark naar Amsterdam... lees meer
-
Toen ik er voor het eerst over hoorde spreken, vond ik het al een tragisch woord: Aswoensdag.
-
Waar las ik het? Ik heb het in ieder geval onthouden, omdat ik lichte paniek voelde. Dit: sommige planten beginnen al te bloeien en lopen zo 5 weken voor op de gemiddelde ontwikkeling van 50 jaar geleden en 2,5 week op het gemiddelde van de afgelopen 19 jaar.
-
Er verscheen pas een boek dat Eureka! heet. We kennen deze uitroep. Nederlandse topwetenschappers vertellen over hun belangrijkste moment van inzicht. Is er meestal ineens toevallig. Je moet natuurlijk wel iets doen met wat je overkomt.
Ik ben geen wetenschapper, maar heb... lees meer -
Graag luister ik naar de radio wanneer er een voetbalwedstrijd is die me interesseert. Die maak ik dan intenser mee dan voor de televisie. Bovendien ben ik niet uit mijn humeur door het voorprogramma: de analyse van de wedstrijd van dadelijk. Dat weet je al dat je in de rust en... lees meer
-
Als je de hele wereld in gedachten neemt: om de 4 seconden wordt er Bouquetachtig boek verkocht. Alleen in Nederland verschijnen 8 titels per maand. Vind ik veel, maar ik weet niet of het veel is, want ook in die branche zal gelden dat het een kwestie van vraag en aanbod is. ... lees meer
-
Gisteren kreeg ik met de post het nieuwste boek van een collega. Ik houd van haar boeken, zij van de mijne, komt dus goed uit. Er zat een kaartje bij met als afsluiting `een pakkerd voor jou’. Nu is het een collega van wie ik graag een pakkerd krijg, dus dat komt ook goed uit. I... lees meer
-
Tijdje terug schreef ik hier over een caissière in de supermarkt op de hoek. Ze is zo vrolijk dat iedereen vrolijk van haar wordt. Ik doe meestal vroeg boodschappen en soms geeft de dag nog geen aanleiding tot vrolijkheid, maar als je bij haar hebt afgerekend is alles anders.... lees meer
-
Veel te veel mensen vinden dat hun directe omgeving uitsluitend van hen is. Ze vullen die op met geluid, met snelheid, met, laat ik het samenvatten, onontkoombare aanwezigheid. De bellers, de hufters op de weg, we kennen ze, sommigen van ons zijn het zelf, en er is één groep die... lees meer
-
Op de brug hier schuin tegenover komen bijna elke dag een vrouw en een man elkaar tegen, vroeg in de ochtend. Ze laten hun hond uit, kleine, rustige honden. Hij komt van de ene kant, zij van de andere. Ik ken hen verder niet. Ik zie ze alleen soms op de brug staan, ze praten, so... lees meer
-
Het lag voor de hand dat er gisteren veel te melden viel over de relatiebranche. Valentijnsdag immers. Ik kon mijn gedachten er niet zo bij houden, maar ik heb dan ook makkelijk praten, ik ben er niet op uit.