De eerste dagen na mijn terugkeer van vakantie ben ik altijd nogal innig met mijn eigen leefomgeving bezig. Hoe lang ik weg ben geweest, doet er niet toe. Ik ben graag thuis en wil dan ook goed tot me laten doordringen hoe alles rond thuis er ook weer uitziet. Ik loop met nieuwe... lees meer
Jano van Gool
In de Pers
Recent
Er zijn nog geen toneelstukken toegevoegd
Promotie
Paar dagen geleden moest uit mijn boeken voorlezen op een festival. Dat werd gehouden op een vakantiepark ergens in Flevoland. Ik werd in de ochtend verwacht. Mijn optreden vond plaats tijdens het ontbijt. Zelf ontbijt ik het liefst in stilte, maar dat geldt niet voor iedereen. Op het terrein gearriveerd moet ik mijn auto tot stilstand brengen voor een slagboom. Het is nog vroeg. Behalve ik zijn er geen andere mensen die naar binnen willen. In een huisje zie ik twee mannen in uniform. Die combinatie, slagboom-uniformen, veroorzaakt bij mij altijd lichte onrust. En ook vraag ik me meteen af of het goed komt met de plannen die ik voor de dag heb. Een van de mannen opent het raam en kijkt gelukkig welwillend. Ik open ook mijn raam en hij vraagt wat ik kom doen. Ik zeg dat ik moet voorlezen op het festival en besef gelijk dat dit antwoord misschien niet goed valt. De man raadpleegt een papier en zegt: `Ah, u bent de ontbijtlezer! Meneer Verhoogt.’ Dat hij mijn naam niet helemaal correct behandelt, kan me niets schelen, want hij noemt me Ontbijtlezer. Als ik mijn weg vervolg, gaat het maar niet uit mijn hoofd: Ontbijtlezer. Het voelt aan als een soort promotie, ik heb zin mijn moeder hierover te bellen. Misschien moet ik het doorgeven aan de Gouden Gids en de Kamer van Koophandel natuurlijk. Bordje op de voordeur onder mijn naam: Ontbijtlezer. Wel moet ik voorkomen dat mensen denken dat het iets in dezelfde orde is als `Babyfluisteraar’ of dat ik met een ontbijt binnen handbereik de toekomst kan voorspellen.
Columns
-
-
De laatste keer dat ik een nieuwe fiets kocht, was twintig jaar geleden. Ik fietste erop naar huis en riep in de gang: “Kom even naar mijn nieuwe fiets kijken.” Toen ik weer buiten kwam, was de fiets weg. Eigen schuld, voor die halve minuut had ik hem niet op slot gezet. Ik was... lees meer
-
Was maar een klein artikel in deze krant dinsdag, maar er stond een keiharde kop boven: ‘Schoolbank bron van lichamelijke ellende’. Ik was meteen bij de les en dacht aan de secundaire arbeidsvoorwaarden in mijn leerplichttijd. De schoolbank was een van die secundaire voorwaarden... lees meer
-
Hoe we in elkaar zitten blijft een vraag die me onophoudelijk fascineert. Nu lees ik een artikel over een Engelse professor die een deskundige is in smaak wanneer het gaat over eten en drinken. Hij heet Charles Spence en is gastrofysicus. Hij publiceerde een boek waarin hij schr... lees meer
-
Als je een paar weken weg bent geweest, heb je thuis altijd meteen een gevoel van achterstand. Komt ook door het huis. Dat maakt de indruk in de steek gelaten te zijn. Daarom ruikt het er ook anders dan toen je vertrok en het ontrouw liet voor wat het was. Er hangt ook een stilt... lees meer
-
Als je vanuit Spanje bijna in Frankrijk bent, richting Bordeaux, is er nog één benzinestation waar het ontzettend druk is, wat komt doordat de benzine in Spanje erg goedkoop is. Mijn tank was bijna leeg, ik was daar heus niet vanwege de goedkope benzine, kom op, ik heb wel wat... lees meer
-
Als ik mijn koffer inpak om van Spanje terug te gaan naar Nederland, vraag ik me af waarom de koffer zich anders gedraagt dan toen ik ruim twee weken geleden vertrok. Het is alsof de koffer geen zin heeft die 2000 kilometer in de achterbak van mijn auto te liggen. Van de ander... lees meer
-
Als ik iets over mijn karakter moet zeggen, vind ik dat moeilijk. Ik heb het dan wel over de herfst. Het zal niet voor niets zijn dat ik zo van dat seizoen houd. Augustus is bijna twee dagen oud, dus nog even en dan zit de r weer in de maand. Het is nog niet meteen herfst, maa... lees meer
-
In een omgeving waar veel toeristen komen, kan ik gefascineerd naar de souvenirs kijken. Ik was er even weg, maar ben nu weer terug in Santiago de Compostela. Daar is veel moois te zien, onder meer de kathedraal waar de pelgrims dagelijks arriveren, maar je hoeft niet eens goe... lees meer
-
In mijn Spaanse hotelkamer ligt een map vol praktische informatie over wat er allemaal mogelijk is in het hotel, het gebruik van handdoeken, hoe het moet met de vuile was en dat soort dingen.
-
Als er een belangrijke tenniswedstrijd op televisie is, zijn er twee commentatoren te horen, Marcella Mesker en meestal Jan Siemerink. Marcella is dan de hoogste autoriteit, ook omdat zij het helderst is.
-
Het is tegen middernacht als ik iemand hoor snikken. Ik zit aan een klein bureau op een hotelkamer in Santiago de Compostela. Het hotel ligt aan de rand van de oude stad. Een zachte zomeravond, bijna stil. In de verte is er nog wat verkeer hoorbaar, maar vanuit het oude centru... lees meer
-
In het binnenland van Spanje is soms een gebied dat je aan `het midden van niets’ doet denken. Niet dat ik vaak in het midden van niets ben geweest, maar ik snap wel wat ermee bedoeld wordt. En als ik het niet snapte, snap ik het nu.
De eigenaar van een klein hotel in zo’... lees meer -
Als je vanaf Bordeaux via de grote autoweg Spanje binnen rijdt, denk je misschien 100 kilometer dat je in een geweldig goed georganiseerd en zeer welvarend land bent beland. Dat is niet zo, weet iedereen die wat verder doorrijdt. In het begin is alles dik in orde. En prachtig, m... lees meer
-
Soms moet je een gesprek met een wildvreemde voeren, alleen maar omdat je in een situatie bent beland waarin jullie toevallig samen zijn. Je bent beleefd, de wildvreemde ook, er is tijd te doden, de stilte moeilijk te verdragen, kortom allerlei redenen om geluid te maken.