Jano van Gool

In de Pers

Montere Weemoed II, met Thomas Verbogt & Beatrice van der Poel - Gezien op 2 maart 2022, OBA Theaterzaal, Amsterdam  ... - Kester Freriks in: Theaterkrant lees meer
The Tree of Life. Soeben ausgelesen: Thomas Verbogt – „Wenn der Winter vorbei ist“ (2020) - Keine 100 Seiten und auch keine 50 Seiten, nein genau eine einzige Seite brauchte es.... - David Wonschewski in:  lees meer
Nieuwe roman van Thomas Verbogt, een wrokloze boomer - Thomas Verbogt zoekt naar manieren om van het leven te houden en er zin aan te geven.... - Rob Schouten in: Trouw lees meer

Recent

Er zijn nog geen toneelstukken toegevoegd

Reisorganisatie

Een woord waarover ik tastend kan nadenken is `autovakantie’. Dan moet de auto waarschijnlijk onderdeel van de vakantie zijn. Zelf zie ik de auto meer als middel, maar misschien is die benadering te beperkt. Waarschijnlijk moet ik de status van mijn auto een beetje op gaan poetsen. Mijn auto is daar wel aan toe na zo veel jaar trouwe dienst. Ik lees bijvoorbeeld het aanbod (vanaf 738 euro): 11-daagse autorondreis langs haventjes van Zuid-Frankrijk. Ik citeer inclusief de aanhalingstekens en haakjes: Onderweg ontdekt u schilderachtige `petits ports’ die al decennialang (levens)kunstenaars trekken! U verblijft in stijlvolle en luxe hotels: dit is immers de streek van `joi de vivre’! Einde citaat. Als ik me hiervoor opgeef zal de reisorganisatie, in dit geval de ANWB, de hotels voor me boeken en de rest doen mijn auto en ik zelf. Handig bedacht, mompel ik zuinigjes. Zo kan iedereen wel reisbureautje spelen. Maar ik moet niet zeuren, iedereen moet creatief met de crisis omgaan. Mijn auto en ik kunnen natuurlijk ook op eigen kracht langs de `petits ports’ rijden. Volgens de Kamer van Koophandel ben ik kunstenaar en zelf vind ik me op bepaalde momenten levenskunstenaar, ook al hang ik dat ik niet aan de grote klok, een stille, behoorlijk introverte levenskunstenaar, om eerlijk te zijn. Dus ik ben in twee hoedanigheden in die schilderachtige `petits ports’! Of zou de ANWB daar functionarissen hebben rondlopen die bars duidelijk maken dat je er gloeiend bij bent als je je `joi de vivre’ buiten de ANWB om zoekt.

Columns

  • In de supermarkt vraagt het meisje achter de kassa of ik zegels spaar. Ik zeg gretig ja, terwijl ik meteen besef dat ik nog nooit in mijn leven zegels wilde. Toen ik klein kind was in de late jaren vijftig merkte ik dat je bij min of meer alles zegels kreeg. Dat hoorde bij de sp... lees meer

  • Dom, maar nog niet zo lang geleden dacht ik dat een barbier hetzelfde werk deed als een kapper en dat `barbier’ alleen een wat ouderwets woord was. Soms gaan we ouderwetse woorden gebruiken in de hoop dat we dan ook op kwaliteit stuiten. Inmiddels heb ik in de gaten dat een barb... lees meer

  • Vlak voor mijn vertrek naar de kust fiets ik haastig naar de supermarkt om daar iets te kopen wat aan de kust ook verkrijgbaar is, maar we hebben de neiging zo vaak mogelijk zo volledig mogelijk te zijn. Als ik stop voor de winkel sla ik voorover. Het voorwiel heeft zich losge... lees meer

  • Op de radio hoorde ik wéér een gesprek over de uitleg die we in de apotheek moeten krijgen, wat vaak niet gebeurt, maar waarvoor we wel iets meer dan 6 euro betalen. Blijkbaar kun je dat geld terugkrijgen, maar dat is een beetje ingewikkeld. Ik dacht al gauw: laat maar. Als je h... lees meer

  • De heidag van het kabinet eerder deze week deed me weer wel nadenken over het effect van vrijetijdskleding en praten `met de benen op tafel’ (met als toevoeging: los van de dingen van de dag). Om met dat laatste te beginnen, natuurlijk veroorzaken de benen op tafel iets in wat j... lees meer

  • Wat is nooit geweten heb is dat er tussen 1977 en begin jaren negentig in Nederland een zuiveldrank in omloop was die Tjolk heette. Nu teken ik daar meteen bij aan dat ik geen innige band heb met zuiveldranken in het algemeen. Waarom begin ik in deze verdwenen zomer ineens ove... lees meer

  • In het openbare leven van de vroege ochtend praat je sneller met mensen die je niet kent, dan later op de dag. Zeker als je iets gemeenschappelijks hebt. Bijvoorbeeld een hond. Er is nu geen hond in mijn leven, maar lang geleden wel.

  • Zaterdag was ik op het Lowlands-festival, diep in de Flevopolder. In de namiddag las ik in een van de vele tenten een paar verhalen voor. De afgelopen tien jaar deed ik dat al twee keer en telkens was het me een grote vreugde. Eén ding was anders. Toen ik het wonderlijke festiva... lees meer

  • In het duinlandschap waar ik deze dagen graag doorheen loop, staat de hei al in volle bloei. Normaal is dat, geloof ik, wat later in het jaar. Maar de natuur is van slag, hoor ik mensen zeggen. Kan de natuur van slag zijn? Volgens mij is wat de natuur doet natuurlijk. Wat maak... lees meer

  • Van economie heb ik niet veel verstand. Wel herinner ik me een vriend van mijn ouders, een econoom, die mij ooit uitlegde waarom er een boterberg was. Ik had gehoord dat er te veel boter in Nederland was en dat ze daarvan dus een berg hadden gemaakt. Die berg stelde ik me lett... lees meer

  • Gisteravond was op televisie een programma te zien dat Krasse Knarren heet. Ik had er nog niet van gehoord, maar het is iets wat werkt, immers: derde seizoen. Ik keek niet, maar las er wel over: oude Bekende Nederlanders gaan bij elkaar logeren om over vroeger te praten. Zodra i... lees meer

  • Aan het woord moet ik nog wennen, maar waar het voor staat, spreekt me aan: ontspullen. Las er een artikel over en begrijp dat steeds meer mensen ermee bezig zijn, met het leger maken om je heen. Ik wil daarin niet doorschieten, maar merk wel dat het oplucht. Toen ik vorig jaar... lees meer

  • Tot voor kort had ik nog nooit van Yezidi’s gehoord, terwijl ik toch veel lees over de wereld. Eerlijk gezegd ook niet van het Sinjargebergte. Laatst schreef ik hier dat het een vreemde, wrede zomer is. Het is ook een zomer vol vragen. Bijvoorbeeld: waarom kan een gezamenlijke a... lees meer

  • Al een paar keer las ik erover, zaterdag weer, over een kattencafé dat binnenkort in mijn woonplaats wordt geopend. Er zijn er ook in Parijs, Londen, München, Berlijn en Tokio. Ze zijn populair. De opzet is simpel: in het café worden thuisloze katten gehuisvest en er mogen uit... lees meer

  • Nog steeds houd ik niet zo van opera, maar toen ik voor het eerst Christina Deutekom hoorde zingen, dacht ik dat ik dat vast ooit zou doen. Het was nogal overweldigend. Ik hoorde haar op de radio als de Koningin van de Nacht, ze zong dat beroemde stuk waarvan ik niet weet hoe he... lees meer

Pagina's