In vijf kranten las ik gisteren dat er voor de Vermeer-tentoonstelling in het Rijksmuseum zelfs mensen uit Australië komen. Uit Australië! Staat er heel trompetterig. Wel te hopen dat die Australische belangstellenden kaartjes hebben gereserveerd, anders komen ze er niet in. “Maar we komen helemaal uit Australië!” “Ja, dat kan iedereen wel zeggen.”
Je weet niet altijd hoe vaak je het over iets gehad hebt. In dit geval is dat `iets’ de Britse serie Fawlty Towers. Afgelopen dagen werd me al een paar keer gevraagd wat ik ervan vond dat er weer nieuwe afleveringen gemaakt worden. Blijkbaar sprak en spreek ik er dikwijls over. Kan.
Een goed humeur is een stemming die je overkomt, maar je kunt er zelf ook iets aan doen. Bijvoorbeeld door je in te spannen dat humeur vast te houden. Is niet altijd makkelijk. Mij lukt het niet een, twee, drie wanneer ik me ontzettend erger, hoewel ik er meteen bij aanteken dat ik ergernis nauwelijks toelaat. Maar wat helpt is in de persoon of situatie waaraan je je ergert iets te zoeken waar je om moet lachen, een absurd detail, een potsierlijk dommigheidje.
Betrokkenheid is belangrijk, ook al ben je minder effectief bezig. Deze dagen zien we weer dat mensen hun zolder leegruimen, de boel in vuilniszakken doen en die dan húp in busjes en vrachtwagens richting Turkije. Of naar Syrië, maar dat is moeilijker bereikbaar. We lezen dat geld storten veel nuttiger is, maar Theo Schuyt, hoogleraar filantropie (wat doceer je dan?), wijst erop dat er mensen zijn die weinig geld hebben en toch willen helpen. Waarom dan geen oude dekens en knuffels? De hoogleraar zegt dat medeleven tonen veel waard is.
“Hoe voelt het?” Vraag hoorde ik in een nieuwsuitzending op televisie. Werd gesteld aan een Turkse Nederlander die naar een busje keek vol hulpgoederen (dekens, medicijnen, kleren). Het busje stond op het punt te vertrekken naar het rampgebied in Turkije. De man had kort daarvoor verteld over familieleden van wie hij niet wist of ze nog in leven waren, maar de vraag hoe het voelde ging over dat busje.
Waar ik bijvoorbeeld ook niet aan dacht is dat schoolreisjes problematisch worden. Ik hoor helaas meer niet tot de doelgroep, maar sta er wel bij stil. Er is een groot tekort aan chauffeurs van bussen. Dat is één. Ik lees dat er tijdens corona veel zijn uitgestroomd. Raar woord, uitstromen. Maar dat niet alleen: het wordt ook te duur. Scholen kunnen het niet meer betalen.
Een pagina uit deze krant van zaterdag blijft me achtervolgen. Ging over smoesjes. Sta ik nooit zo bij stil. Begin van het artikel hakte er meteen in: gemiddeld liegen we twee keer per dag. Nou ja, liegen. Natuurlijk lieg je als je een smoesje opdist, maar het is toch een ander soort liegen dan wanneer je de boel belazert.
Vreugde over plannen en ideeën is toch iets anders dan inspirerend geloof erin. Dat dacht ik sterk toen ik zaterdagavond beelden zag van de partijcongressen van het CDA, PvdA en GroenLinks, de laatste twee in één gebouw waardoor ze volgens PvdA-leider Attje Kuiken de geschiedenisboeken in gaan, wat me een iets te snelle conclusie lijkt. Er zijn grotere gebeurtenissen die de geschiedenis van deze onthutsende tijd bepalen. Maar goed, het zijn woorden die passen bij dat soort congressen.
Grenzen zijn barrières die steeds ingewikkelder worden. Grenzen tussen mensen, bedoel ik. Ze worden onbedoeld sneller overschreden dan ooit. Het nieuwe flirten is een documentaire die op youtube te zien is. Of ik die ga kijken, weet ik niet. Waarschijnlijk word ik er zenuwachtig van. Wel lees ik erover. Bijvoorbeeld een gesprekje met een datingcoach: “Als ik vind dat een vrouw een sexy kont heeft, zou ik dat vroeger waarschijnlijk wel hebben gezegd. Nu minder snel, want dan word je langs vijf kanten gecanceld.”
In de aankondiging van het journaal van acht uur worden alvast de hoofdpunten genoemd. Logisch, want daarvoor is het een aankondiging. Ik luister er nooit goed naar, ook omdat ik denk: ik hoor en zie het dadelijk wel. Even terug naar zondag, want toen lette ik wel scherp op. De presenator somde op: de Holocaustherdenking in Amsterdam, corona in China, Russische bombardementen, de Oranjes vieren feest op Bonaire.
