Tijdje geen televisie gekeken, gisteren wel en toen zag ik twee reclamefilmpjes van supermarkten die onze oranjekoorts moeten verhogen. Voor wie, zoals ik, niet van de kleur oranje houdt, vallen ze niet mee, ook omdat ze erg vol zijn: er gebeurt te veel, er is te veel te zien. Ook is er veel lawaai, maar dat kan waarschijnlijk niet anders, hoort bij voetbalvreugde.
Vriend van me zegt dat hij de rest van de week vrij neemt. Als iemand zoiets zegt, is het vaag de bedoeling dat je dan vraagt wat hij gaat doen. Vraag ik. Hij heeft ook zin in die vraag, want hij antwoordt vol vrolijke daadkracht: “Lekker klussen.”Dat zijn woorden die ik nooit uitspreek. En dat betreur ik. Het lijkt me aangenaam, ja ontzettend bevredigend als je klussen lekker vindt.
In televisieland beginnen vakanties vroeg en eindigen wanneer je de herfst al een beetje kunt ruiken, de geheimzinnige geur van alles wat voorbijgaat. Vind ik niet erg, want voor de meeste uitzendingen heb ik geen belangstelling. Doet er niet toe, maar graag noem ik een uitzondering als Tussen Kunst & Kitsch. Daar ga ik graag voor zitten en na afloop is alle haast en druktemakerij uit mijn hoofd.
Ben achter met bioscoopbezoek. In mijn agenda staat een lijstje van films die ik per se wil zien, bijvoorbeeld een Franse film met een Engelse titel: The Beast. Ik herinner me de recensie die ik erover las. Een van de hoofdpersonen wordt gespeeld door Léa Seydoux. In de recensie stond: “Ze heeft een soort tijdloze schoonheid en wat erg helpt: een charmant spleetje tussen haar tanden.”
VZojuist reserveerde ik in een theater hier in de buurt een voorstelling. Is altijd een heel karwei met inloggen en een wachtwoord en een account en weet ik veel, maar ik zet gewoon door, ik wil niet achterlijk zijn. Ik ga er wel hardop van praten en hoor mezelf geen fijne dingen zeggen, maar dat hoort er nu eenmaal bij. In de agenda van dat theater zag ik ook de nieuwe show van Tineke Schouten staan. Daar zal ik niet heen gaan, maar als altijd was ik wel benieuwd naar de titel. En die stelde me niet teleur: De Schouten Schoenen.
Beetje zenuwachtig was ik wel, dinsdagmiddag, vlak voordat de nieuwe premier aan ons werd voorgesteld. Niet zo zenuwachtig als hij, maar toch. De komende, laten we zeggen, zes maanden wordt hij de leider van het land. Is niet niks. Hij kent Den Haag door en door, maar je zag toch dat hij even moest wennen aan omgang met de media. Zal ongetwijfeld veranderen, maar hij hoeft ook weer niet te gewiekst worden.
Wanneer hij het nodig vond, gaf mijn vader altijd zijn mening. Dus niet in alle gevallen, want soms kon je je mening net zo goed niet geven, ook omdat niet alles om en mening vroeg. Hoe dan ook, hij deed het altijd in milde bewoordingen, en genuanceerd.
Als het langdurig geregend heeft, en ik in het nieuws straten blank zie staan, laat ik het tot ons landje beperken, denk ik altijd: blij dat het mij niet overkomt. Zoiets mag je misschien één keer denken, twee keer is al linke soep, maar als je het vaker doet, ga je er ook van lusten, dat is het zeker, het lot laat niet met zich sollen. Al een dikke week ben ik in mijn geliefde dorp aan zee en daar is een groot probleem met het grondwater. Maandje geleden verbleef ik hier ook en toen was het al aan de hand, min of meer sinds de drijfnatte winter.
In de eindexamentijd is het een prikkelende gewoonte dat Bekende Nederlanders of minder Bekende Nederlanders of Onbekende Nederlanders, die er ook zijn, examen doen op hun vakgebied. Bijvoorbeeld Maarten van Rossem beantwoordde de geschiedenisvragen. Ik lees die bevindingen graag, soms in lichte paniek, omdat ik vaststel dat me weinig van toen bijgebleven is.
Lijkt me sterk dat het lukt, een radiostilte van een paar weken. Formateur Richard van Zwol kondigde die donderdag af. Paar weken! Een dag of vier gaat misschien net en het lijkt me erg aangenaam. Was bijna niet te doen de fractieleiders voor een stuk of twintig microfoons te zien staan zonder iets te willen zeggen, zonder daar ook maar een seconde zin in te hebben. Zichtbaar last hadden ze van al die nieuwsgierigheid. Daarom straalden ze van die stuurse minachting uit.
