Op de radio hoorde ik al een paar keer een winkelier zeggen morgen en overmorgen `een gekkenhuis’ te verwachten. Dat richten we met ons allen aan, want we moeten tot het laatste moment boodschappen doen, en niet zo’n beetje ook. Velen van ons zijn zelfs in lichte paniek.
In de Pers
Recent
Er zijn nog geen toneelstukken toegevoegd
Aardig
Voor klein leed heb ik net zo veel belangstelling als voor groot, maar soms krijg ik mijn aandacht niet scherp gesteld. Vorige week ging het over winkelpersoneel dat gefilmd was. Door de baas, geloof ik. Of door mensen die in opdracht van de baas handelden. Doel was in ieder geval de klantvriendelijkheid te controleren. Iemand ongevraagd filmen mag niet. Daar moet de ander toestemming voor geven. Dus je moet aan de man of vrouw achter de toonbank vragen: `We willen zien of je aardig met klanten omgaat. Daarom gaan we je filmen tijdens je werk. Vind je dat oké?’ Er zijn zoals vaak twee antwoorden mogelijk: ja of nee. Misschien ook: kan me niet schelen. Dat laatste lijkt me oppervlakkig gezien het beste. In geval van `nee’ zou ik als werkgever denken: wat krijgen we nou? Maar als het antwoord `ja’ is, kun je je afvragen of de klantvriendelijkheid niet gespééld is: `Nog iets anders van uw dienst, meneer? Anders moet u het gewoon zeggen. Dat kan hier, hoor. We vinden het fantastisch als iedereen alles gewoon zegt. Zal ik de boodschappen naar uw auto brengen? U mag zelf op mijn rug gaan zitten, dan neem ik u in één klap mee. Dan haal ik ook even een spons over uw auto.’ Nogmaals, ik heb het allemaal niet geconcentreerd gevolgd, maar wat me opviel is dat in deze kwestie niet echt de essentie ter sprake kwam: die klantvriendelijkheid dus. Bijna iedereen is dagelijks wel érgens klant. Vaak valt dat niet mee, zeker niet in de steden. Kan ook liggen aan ons, klanten. Maar er is wel iets aan de hand! Gróót thema!
Columns
-
-
Mijn zusjes die een beetje jonger zijn dan ik, zullen hem waarschijnlijk niet kennen: Toby Rix, vorige week overleden, 97 jaar oud. Hij was vooral bekend van het instrument dat de Toeterix heet, een installatie van toeters. Zijn omgang met dit instrument was komisch. Ik heb hem... lees meer
-
Tegenover me in de trein zitten twee jonge vrouwen die een kerstpakket op schoot hebben, verpakt in goudkeurig papier. Ze houden het kerstpakket vast zoals het hoort, alsof ze willen voorkomen dat iemand het van hen afpakt. Ze zien er vrolijk uit, wat misschien komt door het k... lees meer
-
In Den Haag kwam ik een man tegen in wie ik een jongen herkende die bij mij op school zat, inmiddels alweer een tijdje geleden. Hij had iets meer lichaam gekregen, maar straalde de makkelijke vrolijkheid uit die hij toen ook al had. We maakten een praatje voor een gebouw waaro... lees meer
-
Nooit is het Woord van het Jaar een mooi woord en het staat altijd voor iets wat náár is. Dit jaar: appongeluk. Twee andere woorden waren ook in de race: fipronilei en regenboogtaal. In het laatste zit nog een beetje poëzie, maar ja, de betekenis is dat het hier om genderneutral... lees meer
-
Waar ik vanaf moet: ik weet iets, maar dan wil ik tóch nog zeker weten of het waar is wat ik weet.
Zaterdag moet ik per trein van Amsterdam naar Nijmegen, een traject dat in het weekend altijd moeilijk is. Komt door reparaties. Ik probeer daar begrip voor te hebben. Thuis k... lees meer -
Als de postpakketbezorger een pakje wil bezorgen en je bent er niet, zijn er twee mogelijkheden: hij geeft het pakje bij de buren af en met die mogelijkheid ben ik vertrouwd. De band met de mensen met wie je een straat deelt, wordt er sterker door.
-
Gisteravond waren er veel vallende sterren te zien. Dat werd in de ochtend al aangekondigd en ik wist tot mijn spijt dat ik iets te doen had waardoor ik ze niet kon zien, terwijl ik de laatste tijd vind dat ik iets meer van de natuur moet meemaken.
-
Eindelijk zie ik haar in het echt. Samen met zangeres Beatrice van der Poel mag ik in een televisieprogramma iets over onze voorstelling vertellen. Het is een bont programma met veel gasten. Ik sta met Ferry Mingelen te praten die dadelijk het aftreden van Emile Roemer moet toel... lees meer
-
Er was een storing in het internet hier in huis. Dus een bedrijf gebeld en er zou een paar dagen later iemand komen. En van tevoren een sms waarin stond hoe laat ongeveer. Ben ik blij om: dat je niet meer een hele dag hoeft zitten wachten op zo’n deskundige.
-
Het winterweer zorgde gisterochtend voor twee interessante oproepen: alleen de weg op te gaan als het echt nodig is, en, daarmee samenhangend, vooral thuis te werken. Ja, wanneer is het echt nodig naar buiten te gaan? Is een levensverdiepende vraag, niet alleen wanneer de wereld... lees meer
-
Gisterochtend keek ik naar het televisieprogramma WNL Op Zondag. Komt er nooit van en daarom weet ik veel niet. Bijvoorbeeld dat er vanaf april in de Beekse Bergen iets unieks aan de hand is. De heer Lips en zijn aardige dochter Leentje zaten bij Rick Nieman op de bank. De famil... lees meer
-
Zeker weten doe ik het niet, maar volgens mij kreeg ik als kind eens een verjaardagskaart van Donald Duck. Die kaart zorgde voor grote vreugde. Ik wist natuurlijk ook wel dat Donald Duck alleen maar bestond in de verhalen in het weekblad, maar toch vroeg ik mijn moeder hoe hij k... lees meer
-
De komende weken wordt 2017 gefileerd, het beste dit, het slechtste dat, opmerkelijke verschijnselen, opvallende personen, nieuwe dingen. Ik houd ervan, vooral als ik een mening moet mobiliseren die daarvoor een sluimerend leven leidde.
-
Uiteraard was ik gisterochtend gealarmeerd toen op de radio Tes tendres années van Johnny Hallyday werd gedraaid. Er moest dus iets met Johnny zijn, want spontaan iets van hem te gehore brengen, nee, dat zat er nooit in. Het lied was ooit in dit land een succes. Willeke... lees meer