De wetenschap heeft vastgesteld dat een hond de emoties van ons gezicht kan lezen. Kort door de bocht gezegd: ze begrijpen ons. Misschien is `begrijpen’ een te groot woord, ik denk dat het meer intuïtie is, een andere dan bij bijvoorbeeld een hamster. Sommige apen hebben dat ook... lees meer
Jano van Gool
In de Pers
Recent
Er zijn nog geen toneelstukken toegevoegd
Aardig
Voor klein leed heb ik net zo veel belangstelling als voor groot, maar soms krijg ik mijn aandacht niet scherp gesteld. Vorige week ging het over winkelpersoneel dat gefilmd was. Door de baas, geloof ik. Of door mensen die in opdracht van de baas handelden. Doel was in ieder geval de klantvriendelijkheid te controleren. Iemand ongevraagd filmen mag niet. Daar moet de ander toestemming voor geven. Dus je moet aan de man of vrouw achter de toonbank vragen: `We willen zien of je aardig met klanten omgaat. Daarom gaan we je filmen tijdens je werk. Vind je dat oké?’ Er zijn zoals vaak twee antwoorden mogelijk: ja of nee. Misschien ook: kan me niet schelen. Dat laatste lijkt me oppervlakkig gezien het beste. In geval van `nee’ zou ik als werkgever denken: wat krijgen we nou? Maar als het antwoord `ja’ is, kun je je afvragen of de klantvriendelijkheid niet gespééld is: `Nog iets anders van uw dienst, meneer? Anders moet u het gewoon zeggen. Dat kan hier, hoor. We vinden het fantastisch als iedereen alles gewoon zegt. Zal ik de boodschappen naar uw auto brengen? U mag zelf op mijn rug gaan zitten, dan neem ik u in één klap mee. Dan haal ik ook even een spons over uw auto.’ Nogmaals, ik heb het allemaal niet geconcentreerd gevolgd, maar wat me opviel is dat in deze kwestie niet echt de essentie ter sprake kwam: die klantvriendelijkheid dus. Bijna iedereen is dagelijks wel érgens klant. Vaak valt dat niet mee, zeker niet in de steden. Kan ook liggen aan ons, klanten. Maar er is wel iets aan de hand! Gróót thema!
Columns
-
-
De Reclame Code Commissie heeft het ministerie van Volksgezondheid op de vingers getikt. Vanwege reclamespotjes over de zorg, en dan vooral over de veranderingen daarin. Ik zag die spotjes soms, maar herinner me er niets van, wat ik vaak met reclame heb. De Reclame Code Commissi... lees meer
-
Het boek Vijftig Tinten Grijs heb ik in huis, maar ik las het nog niet. Kwam er niet van. Misschien iets voor later, maar de periode die ik later noem, begint onderhand vol te lopen, dus het kan best zijn dat het aan me voorbijgaat, wat waarschijnlijk niet erg is. Gisteren gin... lees meer
-
Dit weekend is het in sommige delen van het land carnaval geblazen. Ik doe daar niet aan mee, maar volg het vanuit de verte met belangstelling. Een deskundige voorspelt dat het lied `Puntjes omhoog’ van Broer Geert en De Puntenslijpers in het oosten van het land een groot succes... lees meer
-
Zaterdagmiddag was ik op een feestelijke bijeenkomst: het 41-jarig bestaan van De Poezenkrant werd gevierd. Dat is een onregelmatig verschijnend tijdschrift waarin berichten over poezen worden gepubliceerd. Geen tips over verzorging en andere nuttige weetjes, nee, uitsluitend kl... lees meer
-
Soms kan een herinnering tegen je aan spatten. Je bent er niet op voorbereid en ineens is die er. Stel dat V&D inderdaad verdwijnt, wat vind ik daar dan van? Dat zat ik me af te vragen, niet krachtig, maar nogal vaag, want de afgelopen twintig jaar kwam ik er zelden. Niet da... lees meer
-
Wat me altijd enorm verbaast is dat al dat getwitter zo serieus genomen wordt. Bij bijna ieder nieuwsbericht wordt meteen gemeld wat de twitteraars ervan vinden. Allemaal van die dunne oprispinkjes waaraan niemand iets heeft. Ik kom erop omdat ik lees wat het twitterlegioen vind... lees meer
-
Misschien een keer in Frankrijk, op Zwarte Zaterdag, ik weet het niet meer, maar volgens mij stond ik nog nooit eerder vier uur lang in een file. Maandag wel. Ik reed door de provincie Noord-Holland. Was niet de enige. Ook een vrachtwagen die oud ijzer vervoerde. Die viel om. Da... lees meer
-
Als een paar dagen zijn drie mannen de kelder van een buurhuis aan het verbouwen. Een paar deuren verder, maar vaak is het net alsof mijn kelder wordt behandeld. Ze zijn vooral met beton in de weer, geloof ik, want in de naam van het verantwoordelijk bedrijf komt in grote letter... lees meer
-
Een fanatiek vleeseter ben ik niet. Hooguit twee keer per week. Verder vis of vegetarisch. Bevalt prima. Als ik vlees koop, graag bij een slager die zich groen noemt, denk ik dan ook niet aan `de mondiale vleescrisis die de aarde bedreigt’. Die crisis wordt door milieupessimiste... lees meer
-
Misschien mag je het niet zeggen, maar ik doe het toch: uiteindelijk is het een beetje zielige kwestie, de gebeurtenis in de studio van het journaal donderdagavond. Ik kwam pas tegen middernacht thuis en enerzijds vond ik dat jammer, want het was wel iets geweest om van het begi... lees meer
-
Het nieuws uit de grote wereld is meestal zeer verontrustend. Je wilt het liever niet weten, maar dat kan niet, want je doet ook je best wereldburger te zijn, wat wonend in Nederland een heel karwei is. Als het nieuws uit de grote wereld je even sprakeloos heeft gemaakt, kan typ... lees meer
-
Waarom zou de SGP de enige partij zijn die tegen een verplichte rekentoets is? Staatssecretaris Dekker wil die invoeren bij het eindexamen. Het onderwijs is tegen. De SGP ook. De rest van de Tweede Kamer niet. Misschien is het helemaal niet interessant te weten waarom de SGP de... lees meer
-
Een piano op het station – het blijft een topvoorziening. In Nijmegen mis ik maandagavond de trein. Ik probeer me dat niet te verwijten en heb bovendien tijd voor de piano. Niet om die te bespelen, maar om ernaar te luisteren. Een man speelt Für Elise. Ik ken het door en door, m... lees meer
-
Een vriend van me en ik verdiepen ons graag in verdwenen amusement. Zo zijn wij sterk op de hoogte van het repertoire van het Nederlands duo De Wama’s. Wie kent hen nog? Hun beroemdste lied was `A ha, dat is Marie’, met deze regel: `In haar navel zit een steen. Die is wel vals,... lees meer