Toch schrok ik van die foto van Hans Wiegel en Thierry Baudet in een restaurant in Sneek. Restaurantje. De heer Wiegel is door Baudet gevraagd informateur te worden voor de Gedeputeerde Staten in Zuid-Holland. Waarom niet? Waarom dan toch schrikken? Wat vertrouw ik niet? Ja, de... lees meer
Jano van Gool
In de Pers
Recent
Er zijn nog geen toneelstukken toegevoegd
Druppel
Je mag het niet zeggen, maar ik zal blij zijn als het woensdag is. Nee, dónderdag, want woensdag moet er graag héél veel worden opgeruimd. Had er ineens genoeg van. Kwam niet eens door de koningswuppie, hoewel dat een belangrijke druppel was. Ik moet eerlijk zijn: ik was zelf de echte druppel. Vrijdag liep ik in Dordrecht rond, een mooie stad waar ik te weinig kom, en daar passeerde ik een winkel met een etalage vol oranje dingen, en een bord waarop het woord `snuffelen’ stond. Normaal vlucht ik ver weg voor dat woord, maar nu niet. Dat kwam doordat ik een vaas in de etalage zag staan. Een witte vaas, met een gouden rand, met aan twee kanten een portret van Willem-Alexander met daaronder: 18 jaar. Keurig kapsel, ouwelijke glimlach. Een oerlelijke vaas. Ik moest die hebben. De mevrouw van de winkel die nogal sterk op het woord `snuffelen’ leek, zei dat de vaas etalagemateriaal was dat ze pas na dinsdag zou verkopen. Ik zei dat ik het jammer vond, aangezien ik dan niet meer in Dordrecht was. Ze zuchtte commercieel en zei `Vooruit dan maar’ en ik betaalde vijftien euro en reisde even later weer naar huis. Nog nooit kocht ik een vaas, maar nu staat deze voor het raam. Soms houden mensen halt en die wijzen ernaar. Als ik toevallig bij de vaas sta, zwaaien ze naar me. En ik zwaai terug. Morgenavond laat, wanneer ik een beetje hallucineer van de feestelijkheden, zal ik me afvragen wat ik verder met de vaas moet. Waarschijnlijk ontstaat er lichte hoofdpijn, maar die hoort bij de veranderingen in het koninkrijk.
Columns
-
-
In de trein heb ik uitzicht op een man die een eindje verder zit. Ver middelbaar, lichtbruin jack, lichtbruin overhemd, iets te grote lichtblauwe stropdas. Zijn haar is dun en keurig in orde gekamd en zijn brede mond een bittere streep. Soms zie je meteen aan mensen dat ze woede... lees meer
-
Gisteravond begon de Boekenweek. Met het Boekenbal. Daar was ik, maar ik heb niet gedanst. Ik heb het al eens vaker uitgelegd, geloof ik, maar ik kán mezelf bezig zien, van een afstandje, en dan vind ik sterk dat ik dat niet moet doen, dansen. Lijkt allemaal zo vrolijk, maar toc... lees meer
-
Werd ik gisterochtend wakker in een ander Nederland? Terwijl ik antwoord zocht op die vraag, verdwaalde ik in een herinnering. En was weer terug in mijn schooljaren, mijn gymnasiumtijd op het Canisiuscollege in Nijmegen, tweede helft jaren zestig. Behalve dat je je door je leerp... lees meer
-
Niet altijd besef ik enorm dat ik op het Noordelijk halfrond woon. Maar vandaag wel, want zojuist zocht ik op hoe laat het lente werd of wordt. En op het Noordelijk halfrond is dat een ander moment dan op het Zuidelijk. Ja, het was even een schok toen ik las dat de lente gistere... lees meer
-
Dat ik gisteren hier niet over de gebeurtenissen in Utrecht schreef, komt doordat ik niet wist wat. Dat weet ik nog steeds niet, maar inmiddels is het alweer woensdag en moet ik een stem uitbrengen en weet ik niet op wie. Als zwevende kiezer zou ik het liefst een tijdje ver weg... lees meer
-
Thuiswerken is een hele kunst. Ik kan niet veel weten, maar dat wel, want ik doe het al ongeveer mijn leven lang. En veel mensen die ik ken, doen dat ook. Soms hebben we het erover, gelukkig niet al te vaak, over de voor- en nadelen van het thuiswerken. Ik kom erop omdat ik gist... lees meer
-
In mijn vriendenkring is een vriendin die altijd te laat komt. Is soms lastig, maar we zijn eraan gewend. Als ze een paar keer wél op tijd komt, zijn we bezorgd. We vragen haar of alles goed met haar gaat. Dan zegt ze wat we in onze vriendenkring allemaal zeggen als ons gevraa... lees meer
-
Veel van wat ik digitaal doe, raak ik kwijt, Wachtwoorden, post en andere berichten, foto’s. Ligt aan mij, aan mijn concentratie, ik voel verzet wat ik niet kan verklaren.
Gisteren vulde ik wat vragen in. Was een onderzoekje naar hoeveel tijd je zittend doorbrengt. Onder... lees meer -
Goed dat er wat wordt gezegd over televisieprogramma’s waarin hulpbehoevende mensen hun hart uitstorten. Zijn er te veel. En ze zijn te intens. Ik kijk weinig televisie, onder meer hierom. (En dan sla je ook automatisch de programma’s over die voor een groot deel gaan over wat e... lees meer
-
In de stripverhalen die ik als kind las, ook in de film die ik zag, waren uitvinders mannen die eruitzagen alsof ze licht krankzinnig waren. Verkeerd dichtgeknoopte witte jas, veel te grote bril, haar dat alle kanten op spatte en een zieke lach. Uitzondering was Willie Wortel ui... lees meer
-
Vrijdag ging het gips van mijn hand en onderarm eraf. Had er bijna drie maanden gezeten. Gecompliceerde breuk die ik helaas geen sportblessure mocht noemen, hoewel ik die wel in de sportschool had opgelopen. Té domme gang van zaken. Maar ja, wel een kleine drie maanden gips. ... lees meer
-
Gisteren in de namiddag komt er bezoek en ik zet een fles wijn op tafel en glazen. Het bezoek schudt echter het hoofd: “Nee, we drinken veertig dagen niet.” Ik ben verbaasd, het bezoek weet er normaal wel raad mee en vindt het gelukkig niet raar de gang van zaken toe te lichten:... lees meer
-
Op een uithoek van mijn bureau ligt een stapeltje krantenknipsels, allemaal stukken en stukjes waarvan ik denk: die ik moet ik nóg een keer lezen. Dat gebeurt zelden. Als dat stapeltje een erg rommelige uitstraling heeft, gooi ik het weg, en dan ben ik licht opgelucht, want dan... lees meer
-
Soms is het net alsof tegenwind van alle kanten komt. Doet zich vooral voor als je op de fiets zit. Je denkt: dadelijk fiets ik tenminste met de wind in de rug. Maar als het dan zover is (`dadelijk’), blijkt de wind van richting te zijn veranderd. Ik denk daar altijd bij: specia... lees meer