Voor de haringkraam zag ik een man een mooi oud gebaar maken. Hij had de haring naar binnen laten glijden, depte met een servetje zorgvuldig zijn lippen en – nu komt het gebaar – liet toen de uitbater het oké-teken zien door met de toppen van duim en wijsvinger een rondje te vor... lees meer
Jano van Gool
In de Pers
Recent
Er zijn nog geen toneelstukken toegevoegd
Freude
Koningsdag vind ik alleen aantrekkelijk in de vroege ochtend wanneer iedereen zich voorbereidt op een chaotische feestdag die in de middag wild wordt opgeëist door de schorre bierdrinkers. Ik liep rond achten over de vrijmarkt in mijn buurt. Mooi zonlicht, nog niet veel herrie. Ik zag onder meer een jongen van een jaar of negen achter een rood kleedje waarop zijn kindertijd stond uitgestald, beren en dieren in de berensfeer, dinosaurussen, auto’s, spelletjes die er lelijk uitzagen. Aan de jongen was te zien dat hij er niet van harte zat. Hij keek vaag boos en ook weemoedig – kan samen gaan, zeker wanneer je kindertijd zich op een kleedje bevindt en misschien wel niemand die spullen wil hebben. Waarschijnlijk was dit een opdracht van de huiselijke overheid: ruim de boel nu maar eens op! Ik probeer dan te denken aan waaraan ik denk dat de jongen denkt. Je zit in een tussentijd: er is iets voorbij en wat komen moet, is nog ver weg. En ondertussen ziet iedereen je! Een eindje verder kraste een dun meisje Alle Menschen werden Bruder op een gloednieuwe viool. Ode an die Freude heet het officieel, een goed bedoelde compositie die in de behandeling van het meisje een schraal leven kreeg. Ze had er geen zin in, dat was enorm duidelijk, ze wilde waarschijnlijk Leuke Dingen doen met vriendinnen, maar voor het open raam achter haar zaten haar ouders die nogal dwingend keken. Zij hadden een bedoeling, hun dochter niet. Het meisje had veel te plechtige kleding aan, in haar ogen gromde wanhoop. Ik haastte me naar huis.
Columns
-
-
“Praat vandaag over morgen.” Zo heet een nieuwe campagne die eraan staat te komen, vooral gericht op zestigplussers. Een initiatief van demissionair minister Conny Helder van volksgezondheid, sport en welzijn.
Waarom worden alleen zestigplussers aangesproken? De minister de... lees meer -
Als ik vraag of me iets uitgelegd kan worden, probeer ik goed te luisteren, want ik stel de vraag niet voor niets. Tijdens de uitleg kan ik wel denken: heb ik hier wat aan, ga ik dit allemaal onthouden, vind ik de gang van zaken redelijk? Zodra dat soort gedachten me bezighouden... lees meer
-
Niet alle coaches op onze fitnessclub doen het, maar als de hoofdcoach er is, zet hij in deze tijd van het jaar vaak de Matthäus-Passion op. Er ontstaat dan meteen een andere sfeer in de gymzaal. Waarschijnlijk is het de enige sportclub waar dat gebeurt. Ook daarom hecht ik eraa... lees meer
-
Op het Boekenbal vrijdagavond kom ik een schrijver tegen van wie ik onlangs een boek las. Ik kom daar meer schrijvers tegen van wie ik wat gelezen heb, maar over het boek van deze collega heb ik geschreven, in een andere krant waarin ik zo nu en dan een uitgave omhoog til die me... lees meer
-
Rond het middaguur is weer het prachtige, aandachtige radioprogramma van Frits Spits te beluisteren: De Taalstaat. Vaste rubriek erin is een luisteraar die belt met een woord dat vergeten dreigt te worden. Vergeetwoorden, zo heten die altijd wat oude woorden, die meesta... lees meer
-
Nog niet zo lang geleden: in het journaal zien we onze demissionaire premier lachend en levendig als altijd de grote Europese vergaderzaal binnen swingen. Hij loopt op een groepje af, plukt daar letterlijk een vrouw uit, volgens mij een premier van een Baltische staat, neemt haa... lees meer
-
Interessant op een onverwacht moment anders dan anders naar je omgeving te kijken. In dit geval vanuit een pashokje in de broekenwinkel. Pashokje is een te groot woord, daarvoor is het te klein, het is meer een kast afgesloten door twee klapdeurtjes.
-
Je hebt twee soorten dromen. Die je in je slaap overkomen en dus wel degelijk gebeurtenissen zijn, ook al zijn die soms moeilijk of niet te begrijpen. Ik vind dat je nooit mag zeggen: “Het is maar een droom.”
Dat laatste is meestal wel het geval met de andere dromen die ik... lees meer -
Sommige mensen zijn er goed in: praten over lichamelijke klachten. Wijzen ze streng naar een lichaamsdeel dat het moeilijk heeft, met specifieke toelichting: “Ja, altijd als ik ga zitten, vooral op een wat lage stoel. Net alsof er iets verschuift in mijn rug. Als ik zit, geen ce... lees meer
-
Nederlanders kopen massaal kleding bij webwinkels. En retourneren die vaak, niet zelden gebruikt. Zelf ga ik graag naar een winkel met een deur en iemand die je vraagt of je hulp nodig hebt. Heb je altijd nodig, daar en overal. Eén keer maakte ik een uitzondering. Zwembroek.
-
Aan Internationale Vrouwendag, gisteren, heb ik te weinig gedaan. Of misschien toch door de dag te beginnen met een artikel in deze krant over gewenste intimiteiten. Nuttig daarover na te denken en die gedachten te betrekken bij je behoefte of neiging mensen, ook mannen, aan te... lees meer
-
Bij de uitgang van de supermarkt herinner ik me dat ik lippenbalsem had moeten kopen, Labello. Bij de servicebalie vraag ik of ze dat hebben. Het servicemeisje zegt dat ik het in de winkel boven de shampoo kan vinden. Of ik mijn volle boodschappentas hier mag laten staan? Mag.... lees meer
-
Nog nooit ben ik in de Keukenhof geweest. Ik dénk ook nooit aan de Keukenhof. Dat die 75 jaar bestaat, wist ik dus ook niet. Door een berichtje van PostNL ben ik op de hoogte. Die viert dat jubileum. Je kunt postzegels bestellen met bloemen erop, `fleurige hoofdrolspelers’. De l... lees meer
-
Hoe sta je er zelf in? Die vraag moet je je een paar keer per dag stellen, als je tenminste als mens van wanten wilt weten. Ik kan er niet onderuit paar keer per week berichten te lezen over Nederlanders en overgewicht. En de rol die ongezond eten daarin speelt.
Hoe sta ik... lees meer