Jano van Gool

In de Pers

Montere Weemoed II, met Thomas Verbogt & Beatrice van der Poel - Gezien op 2 maart 2022, OBA Theaterzaal, Amsterdam  ... - Kester Freriks in: Theaterkrant lees meer
The Tree of Life. Soeben ausgelesen: Thomas Verbogt – „Wenn der Winter vorbei ist“ (2020) - Keine 100 Seiten und auch keine 50 Seiten, nein genau eine einzige Seite brauchte es.... - David Wonschewski in:  lees meer
Nieuwe roman van Thomas Verbogt, een wrokloze boomer - Thomas Verbogt zoekt naar manieren om van het leven te houden en er zin aan te geven.... - Rob Schouten in: Trouw lees meer

Recent

Er zijn nog geen toneelstukken toegevoegd

Gat

Graag lees ik in het café op de hoek in de namiddag de avondkranten. ’s Avonds is het er druk, maar dan niet. Ik lees er niet alleen, zit vooral zacht te dagdromen. Gisteren komt er een Amerikaans echtpaar binnen. Dat het Amerikanen zijn zie ik meteen. Het is alsof ze met veel te grote handen iets kleins willen bekijken. Zo lopen ze ook, voorzichtig. Ze raadplegen de kaart en bestellen twee glazen witbier, hij een groot, zij een klein. Daarbij voert hij het woord, zij kijkt zijn woorden vertederd na. Hij blijft de kaart bestuderen en wenst bitterballen. Ik zit aan de bar, met de krant, en vanuit een ooghoek volg ik het allemaal aandachtig. Als de bitterballen arriveren, begrijp ik dat de man al vaker in Nederland was. De vrouw niet. Hij doet alsof hij een man van de wereld is en wil iets te luchtig met de eerste bitterbal omgaan, zoals Amerikanen meestal doen met grappig voedsel. Hij duwt de bal lachend gretig in zijn mond. Wij weten allemaal dat dat niet handig is. Ja, zijn hand gaat wild wapperend naar zijn lippen, zijn hele hoofd kreunt woest, het is alsof hij van iets bezeten is geraakt. Zijn vrouw beziet hem nog steeds vertederd, wat ik sympathiek vind. Mijn gedachten maken zich even los van dit tafereel. In de Verenigde Staten zijn bitterballen niet verkrijgbaar, nergens in de wereld, geloof ik. Mijn zusje woont in Griekenland en zij denkt dat het een gat in de markt is, bitterballen. Misschien moet ik in mijn leven nog één grote slag slaan. Ergens in mij begint het woord `imperium’ te stralen. 

Columns

  • Het begint me op te vallen dat ik het hier, op deze plek dus, regelmatig over het woord beleving heb. Komt doordat het woord het moeilijk heeft. Er wordt een beetje mee gesold. Een beleving is iets anders dan een belevenis. Een beleving kan wel een belevenis zijn. Nu kom ik bij... lees meer

  • Paar dagen geleden scheurde ik een foto uit deze krant die me vaag ontroerde: de Rolling Stones houden een straatnaambordje vast waarop Rolling Stonesstraat staat, en daaronder Lent-Nijmegen. De foto is gemaakt op 8 juni 2007 toen de band in het Goffertpark optrad.

  • Jammer dat Louis van Gaal ermee ophoudt. Ik lees van alles over zijn besluit. Binnen zijn familie was er een drama dat hem met de neus op de feiten drukt. Die feiten komen waarschijnlijk neer op de vraag wat er nu echt belangrijk is.

  • Bijna iedere nacht word ik rond half vijf wakker. Pas onlangs drong het tot me door dat het misschien te maken heeft met mijn geboorte. Die was ook op dat tijdstip. Soms sta ik op, want ik heb meestal zo veel zin in de dag dat die niet vroeg genoeg kan beginnen. Dan schrijf ik b... lees meer

  • Gisterochtend hoorde ik in een radioprogramma voor de zoveelste keer over `de boze witte man’ spreken en toen besefte ik pas dat ik daar nooit bij stil sta, bij wat de boze witte man precies wil, wat de boze witte man drijft, ja, waarom de boze witte man boos is. En de boze witt... lees meer

  • De foto zie ik nergens terug, maar ik weet zeker dat ik op het station van Nijmegen op een affiche van de SP een foto zag waarop de heer Roemer stond met bokshandschoenen. Misschien maakte hij ook wel boksende bewegingen, maar dat beeld staat me nog maar vaag bij. De tekst was:... lees meer

  • Als je niet meer leerplichtig bent, lijkt het een klein dingetje, maar dat is het niet: het opsteken van de vinger gaat langzaam uit het onderwijs verdwijnen. De scholieren houden nu een wisbordje omhoog. Het woord wisbordje had ik nog nooit uitgesproken of opgeschreven, maar de... lees meer

  • Deze week overkwam het me een paar keer: iemand wenst me het beste toe voor het nieuwe jaar en voegt eraan toe “Of mag het niet meer?”. Het zijn ook mensen die rond twaalf uur “Goedemorgen” zeggen, verschrikt op hun horloge kijken en zich dan verontschuldigen: “O nee, het is al... lees meer

  • Wanneer zijn collega’s irritant? Ik las er een artikel over. Handen wassen is een punt, begrijp ik. Mensen ergeren zich als collega’s dat niet doen na toiletgang. Ik denk dan: dat weet je toch niet. Wasbak en kraan bevinden zich toch bij het toilet. Ja, als het aan de handen te... lees meer

  • Jongeren (millennials) eten vaker buiten de deur dan ouderen. Was op televisie, stond in de krant, ik moet er dus iets mee. Uiteraard keek ik even naar de percentages, want dat doe je dan. Bijna 30 procent van 18- tot 36-jarigen minstens één keer per week, van de bevolkingsgroep... lees meer

  • Sommige afkortingen hoor je zo vaak dat je je nooit afvraagt welk woord of welke woorden afgekort worden. Ik had het gisterochtend met BOVAG. Ik zocht het even op: Bond van automobielhandelaren en garagehouders.

  • Veroorzaakte bijna opluchting dat het nog echt winter kon zijn. Duurde maar even, maar toch. Was gelukkig nog niet vergeten hoe het voelde: wakker worden en zonder naar buiten te kijken weten dat het gesneeuwd heeft. Dat hóór je, ook al ligt er maar een flinterdun laagje. Ik heb... lees meer

  • Een klein halfjaar was het weg, maar nu staat er weer een precies tegenover het huis, een compact blauw bouwseltje waarop WC-tje staat, met daaronder een telefoonnummer: 0345-571170. Uit het dak van het WC-tje steekt een bescheiden pijpje voor afvoer en toevoer van lucht. Eerst... lees meer

  • Iets voor de supermarkt, midden op het trottoir, staat een vriendelijke jongen met een klembord in zijn handen. Het is te laat om hem te ontwijken. Hij zegt: “Goedemorgen. Hoe gaat het met u?” Ik antwoord “Uitstekend” en loop geërgerd door. Ik heb het hier al vaker opgebiecht: d... lees meer

  • Eén keer keek ik even, gisteren, naar de herhaling van de Elfstedentocht van 1997. De herdenking werd groots aangekondigd. Iets te vaak hoorde ik: de tocht der tochten. Ik snap waarom die zo genoemd wordt, maar als erg veel mensen het zeggen, verliest de aanduiding aan kracht.... lees meer

Pagina's