Voordat ik gisterochtend de gordijnen opende, had ik op de radio al een keer of vijf over lente horen spreken. Is aangenaam. Mooi, zacht woord. En alle woorden waarin lente voorkomt, zijn dat ook. Zelfs lenteuitje, een prettig uitje immers – en ik heb het nu niet over een uitsta... lees meer
Jano van Gool
In de Pers
Recent
Er zijn nog geen toneelstukken toegevoegd
Groen
Forse man van een jaar of dertig steekt de straat over. Hij heeft zomerse kleuterkleding aan, telefoneert intens en kijkt daarom niet op of om. Ik nader hem fietsend en manoeuvreer mijn fiets om hem heen. Gaat maar net, want er wil ook een vrachtwagen voorbij. Als ik de telefonerende man ben gepasseerd, roept hij me na: `Bellen, lul!’ Ik heb hier best iets over te zeggen, maar de man in zomerse kleuterkleding lijkt me niet iemand met wie productief van gedachten te wisselen valt, dus ik rijd door. Ik ben bovendien een vriendelijke fietser. Zoiets mag je niet van jezelf zeggen, maar toch doe ik het. Over vriendelijke fietsers ging het gisteren in een radioprogramma. Ik hoorde er maar een staartje van: een vrouw met een kordate stem zegt dat veel fietsers zich onbeholpen gedragen, bijvoorbeeld veel te hard rijden op fietspaden en medefietsers van de weg af drukken. Ik knik instemmend. En ondertussen zijn die hardrijders ook nerveus met hun fietsbel in de weer. Ik noteerde het hier al eerder: vaak zijn het min of meer kale mannen met rugzakjes om en doppen in hun oor, woedend kijken ze voor zich uit. De vrouw op de radio zegt dat je groene ventieldopjes moet kopen wanneer je je wilt manifesteren als vriendelijke fietser. De kniesoor in mij wordt dan onmiddellijk wakker: je kunt toch ook zónder groen ventieldopje laten merken dat je vriendelijk bent. En wat te doen als ik een fietser met groene ventieldopjes zich onvriendelijk zie gedragen? Draai om de oren geven? Kwaad naar de groene ventieldopjes wijzen?
Columns
-
-
Er is iets mis met de nationale opiniepeiling. Is onderzocht. Kort door de bocht: steeds minder mensen zijn bereid hun opinie te geven. Mij is dienaangaande niets gevraagd. Ik merk dit niet stampvoetend op, ik stel alleen vast dat me nóóit wat gevraagd wordt. Ja, als ik via inte... lees meer
-
Eergisteren las ik in een zaaltje voor uit eigen werk, verhalen, stuk uit een roman, wat columns. Tegen het einde is er gelegenheid vragen te stellen. Hoeft niet per se van mij, maar het is gebruikelijk en ik vind het niet erg. Een gezellige mevrouw vroeg of ik mijn column over... lees meer
-
Een oproep aan ons allemaal – dat staat er boven een open brief die gisteren op de achterkant van De Volkskrant stond, ondertekend door 29 landgenoten, van wie ik er groot aantal ken en hoog heb. Ze schrijven namens de overgrote meerderheid van Nederland dat ze genoeg hebben van... lees meer
-
Ineens ben ik me weer bewust van mijn lichaamstaal! Normaal helaas nooit zo, maar het komt door de verkiezingstijd. Door de debatten. Deze week was het eerste tussen vooraanstaande lijsttrekkers en gisteren hoorde ik op de radio een deskundige de lichaamstaal van de mannen bespr... lees meer
-
Op internet is op te zoeken waar restaurants of cafés of winkels zonder muziek te vinden zijn. In winkels hoor ik de muziek soms wel, maar ik luister er niet naar. In de meeste gevallen is dat ook niet de bedoeling. Beetje mysterieus waarom die dan toch te horen is.
-
Wegens omstandigheden. Vind ik altijd een rare verklaring. Iets is wegens omstandigheden gesloten of iemand komt wegens omstandigheden te laat. Alles is vanwege omstandigheden! Ik sta bijvoorbeeld wegens omstandigheden onder de douche. Dadelijk loop ik wegens omstandigheden naar... lees meer
-
Meteen zeg ik erbij dat het uiteraard per ongeluk was, maar per ongeluk reed ik op het fietspad een vrouw aan die van haar fiets stapte. Het was niet ernstig en ze was niet gewond, maar ik had me in haar omvang vergist.
-
Als zwevende kiezer heb ik een map op mijn bureau waarin ik zo nu en dan een knipsel stop. Ook informatie over partijen of lijsttrekkers van partijen waarvan ik zeker weet dat ik er niet op zal stemmen. Maar graag vorm ik me een compleet beeld van het politieke landschap.
-
Goed dat Lodewijk Asscher pleit voor het recht onbereikbaar te zijn. Hij heeft het over werknemers die buiten werktijd niet gestoord mogen worden. Dat recht lijkt me de normaalste zaak van de wereld, maar zulke zaken beginnen steeds zeldzamer te worden.
-
Met één oog zag ik dinsdagavond het laatste gedeelte van het praatprogramma van Eva Jinek. Waarnaar mijn andere oog op dat moment keek, weet ik helaas niet meer. Dat ene oog zag een topman van Albert Heijn, misschien wel dé topman, Wouter Kolk. Hij beloofde aan staatssecretaris... lees meer
-
Gisteren sprak ik iemand die zojuist teruggekeerd was uit Namibië. Hij zei uit zichzelf wat hij daar gedaan had. Hij wist dat daar vogels te zien waren die nergens anders ter wereld voorkomen. Daarvoor gaat hij om de haverklap op reis: ergens een vogel zien en de naam ervan dan... lees meer
-
Het kan zijn dat ik tot de laatste dag zwevende kiezer blijf. Beetje zweven is lekker, misschien niet helemaal normaal, maar onderhand heb ik helemaal geen zin meer om normaal te zijn.
-
Vorig jaar om deze tijd was er iets met mijn hart, iets wat nog niet ernstig was, het was een beetje te groot. Vond ik prettig om te zeggen: ik heb een te groot hart. Mijn cardioloog, een kordate en ook zachtmoedige vrouw, schreef pillen voor en verwachtte dat het defect binnen... lees meer
-
Gisteren verscheen een glossy (o, dat woord!) van de Bond tegen vloeken. De Bond bestaat immers honderd jaar en dat moet gevierd worden. Ik heb de glossy nog niet gezien, dus ook nog niet gelezen, maar zal het zeker doen, want ik ben benieuwd waarmee het tijdschrift gevuld is.... lees meer