Gisterochtend hoorde ik rond een half acht op de radio een man over schapen spreken. Schapen waren zijn beroep. En voordat een schaap een schaap wordt, is het eerst een lammetje. Daar ging het vooral over, over lammetjes. Mooi lente-achtig onderwerp. Lammetjes stemmen altijd opt... lees meer
Jano van Gool
In de Pers
Recent
Er zijn nog geen toneelstukken toegevoegd
Horloge
Gisteravond was er een uitzending over Uri Geller. Over zijn geheime leven, begrijp ik. Ik heb niet gekeken, want ben niet geïnteresseerd. Ooit was dat anders. Hij was mateloos populair in het brave Nederlandse televisieamusement van lang geleden, begin jaren zeventig, denk ik. Ik volgde dat amusement niet meer zo, want had andere dingen aan mijn hoofd. Maar als ik op zaterdagavond thuis was, keek ik wel met mijn ouders mee, terwijl ik net deed alsof ik een boek las. Hoe het precies zat, ben ik kwijt, maar Uri Geller kon, geloof ik, lepels verbuigen zonder ze aan te raken. Of tekenen wat iemand anders tekende, terwijl hij niet zag wat die ander deed. Op een van die zaterdagavonden vroeg hij of iedereen volgende week zaterdag met een kapot horloge voor de buis wilde zitten. Dan zorgde hij ervoor dat het weer ging werken. Mijn vader zei dat hij nog wel ergens een kapot horloge had. Ik vond het ineens zo’n treurig vooruitzicht, half Nederland met een kapot horloge voor de televisie. En dat mijn vader daaraan meedeed! Ik ging snel naar mijn kamer om naar harde muziek te luisteren. Dat was de volgende zaterdagavond ook het geval, want ik ging natuurlijk niet naar dat idiote gedoe met die horloges kijken. Tot ik het niet meer hield! Toen ik nonchalant de huiskamer binnenkwam, zogenaamd op zoek naar de krant, bleek het onderdeel met de horloges net afgelopen. Mijn vader zat verbijsterd naar het zijne te kijken. Ik zei dat het natuurlijk niet echt kapot was geweest. Daarna was het geen gespreksonderwerp meer.
Columns
-
-
Vrijdag reed ik in mijn auto door het gebied dat getroffen was door de stroomstoring. Ik bewaar daar prettige herinneringen en bedoel niet alleen dat ik besefte hoe nuttig stroom is, wat een open deur lijkt, maar hoe vaak staan we daar bij stil? Het was het begin van de stroomst... lees meer
-
Er zijn mensen die van bank veranderen omdat ze het gegraai aan de top beu zijn. Snap ik wel. Ik doe het zelf (nog) niet opdat ik opzie tegen de tijd die het kost, tegen het geregel. Slappe houding. Daarom probeer ik er wat van te maken. Als ik dan zo’n bankier op televisie zie,... lees meer
-
Soms komt iets dichterbij terwijl dat niet per se hoeft. Het is ook niet erg als het weer voorbij is. Eurovisie Songfestival. Zojuist hoorde ik pas goed ons lied, gezongen door Trijntje Oosterhuis. Die zangeres vind ik goed, ook al kleeft er iets tragisch aan, maar ik weet niet... lees meer
-
Er is een boek verschenen dat `Verborgen vrienden’ heet. Gaat over volwassenen die nog steeds een knuffeldier hebben. Ook een paar kinderen, maar vooral volwassen. Is blijkbaar moeilijk, zelfs een soort taboe. Die volwassenen nemen het knuffeldier mee naar bed en daar voelen ze... lees meer
-
Een steeds vaker voorkomend probleem is het tegenkomen van mensen van wie ik denk: liever niet. Ligt vooral aan mij, niet meteen aan die mensen. Ik word steeds gevoeliger voor veel te veel en daaraan moet ik iets doen, maar ik weet niet wat. De situatie vind ik nog net niet erns... lees meer
-
Blijkbaar zit ik een beetje kouwelijk in de trein, want de mevrouw tegenover me zegt: `U hebt nog geen last van lentekriebels, zie ik.’
-
Iedereen gun ik een triomftocht. Donderdagavond liep Ard van der Steur opgetogen over het Binnenhof, door het journaal en actualiteitenprogramma’s. Hij werd de nieuwe minister van Justitie, iedereen wist dat, maar hij moest officieel nog zeggen dat hij van niets wist. Dat deed h... lees meer
-
Pakkerd – dat woord hoor ik niet zo vaak meer. Vroeger wel en dan schrok ik er altijd even van, in bijvoorbeeld oproepen als: `Geef tante Boebie eens een lekker pakkerd.’ En dan zag je de betreffende tante zitten, aan de andere kant van de kamer, een grote hoeveelheid tante. Ze... lees meer
-
Het zijn oprispingen die ik nauwelijks merk, maar soms flitst vaag de vraag door me heen of ik er niet nog iets bij moet doen. Schrijven is mijn werk, columns romans, toneel, maar misschien kan ik nog een bedrijfje of een winkel aan me koppelen, waardoor ik nog een andere bindin... lees meer
-
Stel dat de politie een berucht fietsendief wil vangen, de Koning der Fietsendieven. Ze weten wie het is, maar het lukt maar niet hem op heterdaad te betrappen, want daarvoor is hij een veel te lepe jongen. Hij heeft het niet voor niets zo ver geschopt in zijn branche. De politi... lees meer
-
Zaterdag las ik een interview met tv-presentator Hans Goedkoop waarin hij onder meer zegt dat hij het belang van genieten overschat vindt. Genieten hoeft wat hem betreft altijd maar even, daarna ga je weer aan het werk. Terwijl ik dat las, voelde ik mezelf instemmend knikken. Ik... lees meer
-
Omdat het Boekenweek is, werd er de afgelopen dagen iedere avond laat een kort programma (minuut of acht) uitgezonden dat `Iedereen schrijft’ heette. Een montere titel die ook iets ontmoedigends heeft, want waarom zou je doen wat iedereen doet? Opzet was simpel: uit een schrijfw... lees meer
-
Inmiddels zijn we er gewend aan geraakt dat filmopnamen de tijd in onze straat ruim zeventig jaar hebben teruggezet, een Duitse film over Anne Frank. Sinds maandag ziet het leven er hier anders uit. De Tweede Wereldoorlog is nog niet afgelopen. Voor sommige vooral oudere bewoner... lees meer
-
Vaak ben ik bang dat ik iets niet begrijp wat ik wel zou móeten begrijpen. Kan liggen aan de wereld die steeds gecompliceerder wordt, maar ook aan mezelf. Ik houd rekening met dat laatste. Toen Fred Teeven maandag zijn aftreden bekendmaakte en nijdig tussen haakjes zei dat de de... lees meer