Waar ik vandaag 40 jaar geleden was toen ik hoorde dat Elvis was overleden, weet ik niet meer, terwijl je zoiets hóórt te weten. Wel dat ik het zo’n vréémd bericht vond. Meer nog dan ik diep geschokt was. Misschien kwam dat laatste ook omdat ik niet lang daarvoor een zangshow va... lees meer
Jano van Gool
In de Pers
Recent
Er zijn nog geen toneelstukken toegevoegd
Leeg
De ideale manier om stress tegen te gaan bestaat nog niet. Anders zou er wel minder stress zijn. Is misschien te simpel gedacht. Als je stress krijgt van iets wat je moet doen, wordt de stress dan minder als je dat niet doet? Eergisteren reden er rond Den Haag minder treinen in de avondspits omdat het personeel was uitgestapt. Er réden al minder treinen vanwege wisselstoringen, maar dus nog minder doordat die wissenstoringen mensen van de NS aanvlogen. Begrijpelijk. Als treinreiziger weet ik een paar keer per week van ellende niet waar ik het moet zoeken, in de trein dus. Om me heen hebben de meeste mensen er ook last van. Wisselstoringen, probleempjes met de seinen, harde wind, altijd is er wel iets. Ik maak het zelden mee dat reizigers verwijtend met de conducteurs omgaan. Iedereen weet dat die het ook niet kunnen helpen. Nu een paar van hen begonnen zijn het op te geven, vrees ik het ergste. Ik vraag me af of je jezelf ontstresst als je de werkplek verlaat. Ik heb dat één keer gedaan, toen ik tien was en meedeed aan het schooltoneel. Ik speelde Baas Koekendeeg, een bakker met een slechte inborst. Ik had maar een stuk of tien zinnen tekst, maar toen ik op moest, was mijn hoofd angstaanjagend leeg, de tien zinnen waren enorm verdwenen. Ik kwam in de ban van stress, verliet haastig het toneel en rende vervolgens het schoolgebouw uit. Thuis verstopte ik me onder de dekens. Ik denk daar nog weleens aan en dan voel ik lichte paniek, ook omdat niemand me ooit vertelde wat de gevolgen van mijn afgang waren.
Columns
-
-
De eerste dagen na mijn terugkeer van vakantie ben ik altijd nogal innig met mijn eigen leefomgeving bezig. Hoe lang ik weg ben geweest, doet er niet toe. Ik ben graag thuis en wil dan ook goed tot me laten doordringen hoe alles rond thuis er ook weer uitziet. Ik loop met nieuwe... lees meer
-
De laatste keer dat ik een nieuwe fiets kocht, was twintig jaar geleden. Ik fietste erop naar huis en riep in de gang: “Kom even naar mijn nieuwe fiets kijken.” Toen ik weer buiten kwam, was de fiets weg. Eigen schuld, voor die halve minuut had ik hem niet op slot gezet. Ik was... lees meer
-
Was maar een klein artikel in deze krant dinsdag, maar er stond een keiharde kop boven: ‘Schoolbank bron van lichamelijke ellende’. Ik was meteen bij de les en dacht aan de secundaire arbeidsvoorwaarden in mijn leerplichttijd. De schoolbank was een van die secundaire voorwaarden... lees meer
-
Hoe we in elkaar zitten blijft een vraag die me onophoudelijk fascineert. Nu lees ik een artikel over een Engelse professor die een deskundige is in smaak wanneer het gaat over eten en drinken. Hij heet Charles Spence en is gastrofysicus. Hij publiceerde een boek waarin hij schr... lees meer
-
Als je een paar weken weg bent geweest, heb je thuis altijd meteen een gevoel van achterstand. Komt ook door het huis. Dat maakt de indruk in de steek gelaten te zijn. Daarom ruikt het er ook anders dan toen je vertrok en het ontrouw liet voor wat het was. Er hangt ook een stilt... lees meer
-
Als je vanuit Spanje bijna in Frankrijk bent, richting Bordeaux, is er nog één benzinestation waar het ontzettend druk is, wat komt doordat de benzine in Spanje erg goedkoop is. Mijn tank was bijna leeg, ik was daar heus niet vanwege de goedkope benzine, kom op, ik heb wel wat... lees meer
-
Als ik mijn koffer inpak om van Spanje terug te gaan naar Nederland, vraag ik me af waarom de koffer zich anders gedraagt dan toen ik ruim twee weken geleden vertrok. Het is alsof de koffer geen zin heeft die 2000 kilometer in de achterbak van mijn auto te liggen. Van de ander... lees meer
-
Als ik iets over mijn karakter moet zeggen, vind ik dat moeilijk. Ik heb het dan wel over de herfst. Het zal niet voor niets zijn dat ik zo van dat seizoen houd. Augustus is bijna twee dagen oud, dus nog even en dan zit de r weer in de maand. Het is nog niet meteen herfst, maa... lees meer
-
In een omgeving waar veel toeristen komen, kan ik gefascineerd naar de souvenirs kijken. Ik was er even weg, maar ben nu weer terug in Santiago de Compostela. Daar is veel moois te zien, onder meer de kathedraal waar de pelgrims dagelijks arriveren, maar je hoeft niet eens goe... lees meer
-
In mijn Spaanse hotelkamer ligt een map vol praktische informatie over wat er allemaal mogelijk is in het hotel, het gebruik van handdoeken, hoe het moet met de vuile was en dat soort dingen.
-
Als er een belangrijke tenniswedstrijd op televisie is, zijn er twee commentatoren te horen, Marcella Mesker en meestal Jan Siemerink. Marcella is dan de hoogste autoriteit, ook omdat zij het helderst is.
-
Het is tegen middernacht als ik iemand hoor snikken. Ik zit aan een klein bureau op een hotelkamer in Santiago de Compostela. Het hotel ligt aan de rand van de oude stad. Een zachte zomeravond, bijna stil. In de verte is er nog wat verkeer hoorbaar, maar vanuit het oude centru... lees meer
-
In het binnenland van Spanje is soms een gebied dat je aan `het midden van niets’ doet denken. Niet dat ik vaak in het midden van niets ben geweest, maar ik snap wel wat ermee bedoeld wordt. En als ik het niet snapte, snap ik het nu.
De eigenaar van een klein hotel in zo’... lees meer -
Als je vanaf Bordeaux via de grote autoweg Spanje binnen rijdt, denk je misschien 100 kilometer dat je in een geweldig goed georganiseerd en zeer welvarend land bent beland. Dat is niet zo, weet iedereen die wat verder doorrijdt. In het begin is alles dik in orde. En prachtig, m... lees meer