Het blijft wennen. Wanneer je een jaar of twintig geleden naar Frankrijk ging, als toerist, keerde je gecorrigeerd terug. Als je het er allemaal redelijk vanaf had gebracht, voelde je opluchting die de vakantie beslist iets extra’s gaf. De meeste Fransen hadden het niet zo op va... lees meer
Jano van Gool
In de Pers
Recent
Er zijn nog geen toneelstukken toegevoegd
Leeg
De ideale manier om stress tegen te gaan bestaat nog niet. Anders zou er wel minder stress zijn. Is misschien te simpel gedacht. Als je stress krijgt van iets wat je moet doen, wordt de stress dan minder als je dat niet doet? Eergisteren reden er rond Den Haag minder treinen in de avondspits omdat het personeel was uitgestapt. Er réden al minder treinen vanwege wisselstoringen, maar dus nog minder doordat die wissenstoringen mensen van de NS aanvlogen. Begrijpelijk. Als treinreiziger weet ik een paar keer per week van ellende niet waar ik het moet zoeken, in de trein dus. Om me heen hebben de meeste mensen er ook last van. Wisselstoringen, probleempjes met de seinen, harde wind, altijd is er wel iets. Ik maak het zelden mee dat reizigers verwijtend met de conducteurs omgaan. Iedereen weet dat die het ook niet kunnen helpen. Nu een paar van hen begonnen zijn het op te geven, vrees ik het ergste. Ik vraag me af of je jezelf ontstresst als je de werkplek verlaat. Ik heb dat één keer gedaan, toen ik tien was en meedeed aan het schooltoneel. Ik speelde Baas Koekendeeg, een bakker met een slechte inborst. Ik had maar een stuk of tien zinnen tekst, maar toen ik op moest, was mijn hoofd angstaanjagend leeg, de tien zinnen waren enorm verdwenen. Ik kwam in de ban van stress, verliet haastig het toneel en rende vervolgens het schoolgebouw uit. Thuis verstopte ik me onder de dekens. Ik denk daar nog weleens aan en dan voel ik lichte paniek, ook omdat niemand me ooit vertelde wat de gevolgen van mijn afgang waren.
Columns
-
-
Er is een ochtendprogramma op de radio waarin het altijd gaat om een brandende kwestie. Het heet Standpunt.nl, maar je schrijft Stand.nl. Daar is over nagedacht. Er is een hoofdgast die, inderdaad, een standpunt heeft over de brandende kwestie. En luisteraars mogen opbellen. Het... lees meer
-
Hoe om te gaan met vakantieverhalen? We kennen het allemaal: iemand een paar weken niet gezien en ineens is die er weer, veel te bruin en veel te fris. Je moet iets zeggen, en daar begint het al, althans voor mij, maar nu zeg ik erbij dat ik in deze kwestie niet de makkelijkste... lees meer
-
Om privacyredenen zeg ik niet waar het was, maar vorige week zondag zat ik op een klein terras een kopje koffie te drinken, toen ik een paar huizen verder een jonge vrouw uit een huis zag komen. Spijkerbroek, rood truitje, blond haar. Ze stapte op een fiets. Zonder dat ze er iet... lees meer
-
De Zomergasten-aflevering van zondagavond zag ik nog niet, maar uiteraard las en hoorde ik erover. Het programma krijgt nog steeds meters aandacht, vooraf en achteraf, terwijl het een slappe fractie is van hoe het ooit begon.
-
Had al een tijdje niet aan hem gedacht. Uiteraard heb je het niet in de gaten als je niet aan iemand denkt. Afgelopen weekend las ik twee stukken over hem, misschien waren het er wel drie, maar het hadden er net zo goed tien kunnen zijn of geen. Doet er niet toe. In deze gang va... lees meer
-
Voor mij zijn de Olympische Spelen iets dichterbij dan anders, want mijn buurvrouw gaat erheen. Niet als sporter, maar om er te filmen. Ze maakt een documentaire over de zwemploeg. Daar is ze al enige maanden mee bezig en ik als buurman weet ik er inmiddels ook meer van af dan i... lees meer
-
Van de muggenplaag die door ons land zoemt, heb ik nog geen last. Afkloppen. Ik woon in de buurt van water en dan ben je op den duur de pineut. Nu moet dat water stilstaand zijn, begrijp ik, en dat is het mijne niet, maar ik kan niet zeggen dat het fanatiek beweegt. Ik kan me oo... lees meer
-
De gesprekken lopen nog. Uitgelekte plannen zijn nog geen plannen waarover iets gezegd mag worden. Daarom kan er ook nog niets bevestigd worden. Het is dus ook nog te vroeg op uitspraken te doen. Misschien komt er op 22 augustus meer duidelijkheid. Misschien! Wat is er op 22 aug... lees meer
-
Nu de Amerikaanse zangeres Marni Nixon overleden is, zondag, 86 jaar oud, ben ik benieuwd naar de platen die ze onder haar eigen naam maakte. Ouderwets woord, platen, maar soms kun je er niet onderuit, niet met tegenzin trouwens. Fantastisch zangeres, maar ik had nog nooit van h... lees meer
-
Wie gaat onze vlag dragen straks? Ik denk haast nooit `onze vlag’, maar bij de openingsceremonie van de Olympische Spelen wel. Misschien omdat het allemaal zo allesomvattend is. De wereld gedraagt zich alsof iedereen het niet beter met elkaar kan vinden. Blijdschap, energie, tro... lees meer
-
Een beroep waarvan ik telkens een beetje schrik als ik het uitgesproken hoor worden, is `opiniemaker’. Misschien is het geen beroep, maar een functie, maar misschien doet dat er niet toe. De presentator van een radioprogramma kondigt de gasten aan, een correspondent uit Amerika,... lees meer
-
Nog niet zo lang geleden vond ik het niet erg me tussen veel mensen te bevinden. Ik heb het dan niet over de hele wereld, nee, over een massa die zich verzameld heeft om een gebeurtenis mee te maken. Ik vond het aangenaam, soms zelfs troostrijk want had het gevoel ergens bij te... lees meer
-
Natuurlijk neem ik het serieus, maar ik heb geen idee hoe het landelijk dreigingsbeeld eruitziet. Het bestaat, het vertoont kenmerken, het heeft bepaalde eigenschappen en uitingsvormen, maar wij kunnen er nauwelijks iets mee. Als gewone stervelingen, zal ik maar zeggen, want dat... lees meer
-
Graag sla ik hier in de straat vertrekkende vakantiegangers gade: het inpakken van de auto, het getergd heen en weer lopen tussen de aan alle kanten geopende auto en het huis, de puberende kinderen die slaperig en willoos toezien, en op het laatst natuurlijk die ene koffer die o... lees meer