Jano van Gool

In de Pers

Montere Weemoed II, met Thomas Verbogt & Beatrice van der Poel - Gezien op 2 maart 2022, OBA Theaterzaal, Amsterdam  ... - Kester Freriks in: Theaterkrant lees meer
The Tree of Life. Soeben ausgelesen: Thomas Verbogt – „Wenn der Winter vorbei ist“ (2020) - Keine 100 Seiten und auch keine 50 Seiten, nein genau eine einzige Seite brauchte es.... - David Wonschewski in:  lees meer
Nieuwe roman van Thomas Verbogt, een wrokloze boomer - Thomas Verbogt zoekt naar manieren om van het leven te houden en er zin aan te geven.... - Rob Schouten in: Trouw lees meer

Recent

Er zijn nog geen toneelstukken toegevoegd

Pleister

Misschien zijn op televisie programma’s over auto’s nog wel te doen, want dan zie je ze tenminste en ook de omgeving waar ze doorheen rijden, maar op de radio hebben ze op mij een erg saaie uitstraling. Ik luister er soms naar in de auto. Kan wel een andere zender opzetten, maar dan ben ik de vorige kwijt, en ik heb een nogal antiautoritaire autoradio, wat hij van mij heeft. Soms hoor ik iets waarvan ik opkijk. Onlangs bijvoorbeeld een autoprogramma gepresenteerd door twee mannen die elkaar niet laten uitpraten. Het ging over een auto zonder dak, dus niet met een open dak, nee, zeg maar een sportauto. Zo noemden ze die niet, ze hadden het over iets wat ik vergeten ben, doet er ook niet toe, een van de mannen zei dat `een echte kerel’ natuurlijk niet in zo’n auto ging zitten. Op dat moment reed ik door een betoverend duingebied en had best zin in zo’n auto: wind in je haar, rommelige geliefde naast je en dadelijk op een duintop picknicken met zachte witte wijn en broodjes koude kip en krab. Wat mankeert er aan mij dat ik even een vluchtig verlangen naar zo’n voertuig voel? Hoezo ben ik dan geen echte kerel? Uiteraard begin ik ook koortsachtig te denken over het wezenlijke van een echte kerel. Daarbij word ik geconfronteerd met mijn eigen auto waarin ik dus zit terwijl ik het programma beluister. Daarin kan nauwelijks iets open en na een conflict met een raar paaltje heeft hij een grote pleister op zijn kont. Wat voor soort man maakt deze auto van me? Hoor ik nooit iemand over. Zal niet voor niets zijn.

 

Columns

  • Wat houd ik van geruststellende berichten! Zoals nu: het worstenbroodje staat sinds deze week op de lijst van Nationale Inventaris Immaterieel Cultureel Erfgoed in Nederland. Zo heet dat officieel, maar nu ik het noteer, twijfel ik ineens, want het is wel héél veel. Maar het kan... lees meer

  • Als ik tips lees om iets beter, sneller of `leuker’ te doen, moeten het er niet te veel zijn. Liefst één, maar dat is bijna nooit het geval. Iemand die tips geeft, wil er graag mee strooien.

  • Goed zo, denk ik als ik lees dat steeds meer Afrikaanse landen onze afgedankte kleding niet meer willen. Ze vinden het belangrijk dat hun eigen locale kledingindustrie beter gaat werken.

  • Dit is al de tweede dag in De Week van de Lentekriebels en ik heb er nog niets aan gedaan! En er ook nog niets van gemerkt! Wat moet ik meer betreuren?

  • Helaas vind ik nooit de rust om boeken over drukte te lezen. Ik ruik er wel aan, ook letterlijk – ik ben een boekenruiker, maar kan me niet tot volle aandacht zetten. Komt ook doordat ik denk dat ik weet wat erin staat en met wat ik weet he-le-maal niets doe.

  • Voor sommige producten staat `luxe’ en dan voel ik altijd enige terughoudendheid. En rare jeuk.

  • Van het Chinese bordspel Go heb ik uiteraard gehoord, maar ik heb het, geloof ik, nog nooit gespeeld. Iets in me zegt dat ik er ver van uit de buurt moet blijven. Het is zéér ingewikkeld en dat kan vernederend zijn. Ik lees dat een computer een mens heeft verslagen bij Go. De re... lees meer

  • Er zijn van die berichten die monter stemmen, maar ook voor een vage onrust zorgen. Die onrust kan ik nauwelijks verklaren. Nu is het een stukje in een krant waarboven staat `Koolmees heeft talenknobbel’. Ik laat het bericht even liggen, loop naar het koffiezetapparaat en herhaa... lees meer

  • Straatinterviews probeer ik te mijden. Je wordt er altijd door overvallen. Niet dat het dagelijkse kost voor me is, maar toch. Je loopt in gedachten, of juist niet in gedachten (is misschien nog erger) over de markt en ineens duwt een man of een vrouw een microfoon voor je mond:... lees meer

  • De beleving van vrije tijd en tijdsdruk van mannen en vrouwen, ja, moet lang geleden zijn dat dat werd onderzocht. Maar het is dus gebeurd, uiteraard door het Sociaal en Cultureel Planbureau.

  • Soms logeren er hier mensen die al heel lang niet in Nederland zijn geweest. Ze zien kranten op tafel liggen en dan kan het verhelderend zijn iets te moeten uitleggen. Momenteel zijn er geen logés, maar toch denk aan wat ik zou moeten uitleggen als ik in een krant zie staan `Hee... lees meer

  • Voelen we ons veiliger? In Nederland dus? Dat is onderzocht. Als zoiets onderzocht moet worden, kan het antwoord niet eenduidig zijn. Dat is het ook niet, geloof ik, maar toch zegt het Centraal Bureau voor de Statistiek dat het beter gaat.

  • Voelen we ons veiliger? In Nederland dus? Dat is onderzocht. Als zoiets onderzocht moet worden, kan het antwoord niet eenduidig zijn. Dat is het ook niet, geloof ik, maar toch zegt het Centraal Bureau voor de Statistiek dat het beter gaat.

  • `Allemaal nieuwigheid.’ Dat zeggen we vaak als een pas gekocht apparaat niet doet wat we ervan verwachten. Het doet wel iets, maar dat verontrust of verrast ons. Van het vorige apparaat waarvoor dit nieuwe in de plaats is gekomen, zijn we dat niet gewend. Met dat oude apparaat k... lees meer

  • Er zijn mensen die een hekel hebben aan januari, wat ik snap, maar ik heb het meer met maart. Over een paar weken wordt het lente, in theorie, maar dat is inderdaad pas over een paar weken. Ik kan niet tegen weerspreuken. De ergste is wat mij betreft: `Maart roert zijn staart.’... lees meer

Pagina's