Jano van Gool

In de Pers

Montere Weemoed II, met Thomas Verbogt & Beatrice van der Poel - Gezien op 2 maart 2022, OBA Theaterzaal, Amsterdam  ... - Kester Freriks in: Theaterkrant lees meer
The Tree of Life. Soeben ausgelesen: Thomas Verbogt – „Wenn der Winter vorbei ist“ (2020) - Keine 100 Seiten und auch keine 50 Seiten, nein genau eine einzige Seite brauchte es.... - David Wonschewski in:  lees meer
Nieuwe roman van Thomas Verbogt, een wrokloze boomer - Thomas Verbogt zoekt naar manieren om van het leven te houden en er zin aan te geven.... - Rob Schouten in: Trouw lees meer

Recent

Er zijn nog geen toneelstukken toegevoegd

Pleister

Misschien zijn op televisie programma’s over auto’s nog wel te doen, want dan zie je ze tenminste en ook de omgeving waar ze doorheen rijden, maar op de radio hebben ze op mij een erg saaie uitstraling. Ik luister er soms naar in de auto. Kan wel een andere zender opzetten, maar dan ben ik de vorige kwijt, en ik heb een nogal antiautoritaire autoradio, wat hij van mij heeft. Soms hoor ik iets waarvan ik opkijk. Onlangs bijvoorbeeld een autoprogramma gepresenteerd door twee mannen die elkaar niet laten uitpraten. Het ging over een auto zonder dak, dus niet met een open dak, nee, zeg maar een sportauto. Zo noemden ze die niet, ze hadden het over iets wat ik vergeten ben, doet er ook niet toe, een van de mannen zei dat `een echte kerel’ natuurlijk niet in zo’n auto ging zitten. Op dat moment reed ik door een betoverend duingebied en had best zin in zo’n auto: wind in je haar, rommelige geliefde naast je en dadelijk op een duintop picknicken met zachte witte wijn en broodjes koude kip en krab. Wat mankeert er aan mij dat ik even een vluchtig verlangen naar zo’n voertuig voel? Hoezo ben ik dan geen echte kerel? Uiteraard begin ik ook koortsachtig te denken over het wezenlijke van een echte kerel. Daarbij word ik geconfronteerd met mijn eigen auto waarin ik dus zit terwijl ik het programma beluister. Daarin kan nauwelijks iets open en na een conflict met een raar paaltje heeft hij een grote pleister op zijn kont. Wat voor soort man maakt deze auto van me? Hoor ik nooit iemand over. Zal niet voor niets zijn.

 

Columns

  • Het bestaan van de familie Hazes zal niemand ontgaan. Er is daar voortdurend iets aan de hand, vooral in de conflictueuze sfeer, maar mijn aandacht voor al die kwesties is in de loop der jaren verslapt.
    Tot jongstleden maandag.

  • Plakje cake wordt duurder. We lazen het allemaal. Het plakje cake na begrafenis of crematie. De crematie zelf gaat ook meer kosten, vanwege de energiekosten. Begrijpelijk, maar we laten ons nooit uitleggen waarom al die uitvaartkosten zo hoog zijn. Als die kwestie speelt, ben je... lees meer

  • Interessant woord is `woordvoerder’. In wezen zijn we natuurlijk allemaal woordvoerders, maar we weten wat er met een woordvoerder wordt bedoeld: iemand die namens de overheid het woord voert. Of namens iemand die zelf geen tijd of zin heeft het woord te voeren. 

  • Graag luister ik op zondagmorgen naar het radioprogramma Vroege Vogels. Ik woon niet in de vrije natuur, maar dan heb ik het gevoel dat ik dat wel doe. Blij ben ik altijd met de berichten van luisteraars. Ze vertellen wat hun is opgevallen in tuin of andere directe omgeving, een... lees meer

  • In een stuk of drie radioprogramma’s hoorde ik het de afgelopen dagen over Schiphol gaan. Dat de boel langzaam weer op orde aan het komen is, natuurlijk niet álles, maar dat kan ook niet, er worden hoe dan ook veel karren getrokken, neuzen staan dezelfde kant op en overal worden... lees meer

  • Het schilderen van het huis is een project dat al ruim een jaar in een theoretische fase vastzit. Van diverse bedrijven zijn er al schilders op bezoek geweest, praatgrage mannen met een intense behoefte aan koffie en stuurse standpunten over hoe het moet gaan in onze samenleving... lees meer

  • In alle kranten stonden gisteren foto’s van het bezoek van onze premier aan president Biden. Minister Wopke was er ook bij, maar die had zich aan de fotomomentjes onttrokken en misschien moet je zeggen: zo hoort het ook, want het is vooral de premier die zich in de nabijheid van... lees meer

  • We liepen naar school, mijn vriendje en ik, twee jongens van een jaar of tien. Het was een warme dag in de vroege zomer, zonlicht prikte in onze ogen. Er was geen enkele aanleiding, hij zei het ineens zomaar: “Gina.” En ik vulde aan: “Lollobrigida.” Misschien kwam die achternaam... lees meer

  • Laat ik nu eens goed opletten, nam ik me gisteren voor. Wat maakt Blue Monday nu precies Blauw? Nou ja, precies, het valt natuurlijk niet te zeggen hoe precies. 

  • Aan het weer wil ik nooit veel gedachten en woorden besteden. Het is er en daarmee moet je het doen, klaar. Toch dacht ik zaterdag: lang geleden dat ik in zo’n natte dag verzeild ben geraakt. Een gedachte waarvan ik ook niet wist wat ik ermee aan moest. Daarom leek het me een go... lees meer

  • Gelukkig niet al te vaak, maar soms hoor ik iemand zeggen: “Ik ben eigenlijk een heel gek mens.” Meestal is het een vrouw. Dit zeg ik niet met discriminerende bedoelingen, het is nu eenmaal zo. Misschien komt het doordat een vrouw eerder dan een man in de gaten heeft eigenlijk e... lees meer

  • Er zijn mensen aan wie je pas weer denkt als ze zijn overleden. Eerlijk gezegd dacht je dat ze al lang dood waren. En wat je dan denkt, weet je ook niet precies.
    Paar dagen geleden overleed de laatste koning van Griekenland, Constantijn. Zo iemand dus. Hij was maar even ech... lees meer

  • Het zal vast onderzocht zijn of die campagnes van de Stichting Ideële Reclame (Sire) effect hebben. Ik neem er altijd met instemming kennis van. Ze gaan bijna altijd over omgangsvormen en daar kunnen we niet vaak genoeg op gewezen worden. De meesten van ons willen immers beschaa... lees meer

  • In een toprestaurant zal de ober (gastheer?) niet vragen: “Bent u bekend met ons concept.” Ik deins trouwens altijd onzichtbaar terug bij het horen van het woord `concept’. Automatisch zeg ik dat ik niet mee bekend ben, ook al meen ik aan de ober te zien dat hij me zich herinner... lees meer

  • Er zijn van die berichten die in hun kneuterigheid een zekere schoonheid hebben. Gisteren las ik over het televisieprogramma Top of Flop uit begin jaren zestig. Het was het eerste jongeren-muziekprogramma op de Nederlandse televisie en trok miljoenen kijkers, onder wie... lees meer

Pagina's