Jano van Gool

In de Pers

Montere Weemoed II, met Thomas Verbogt & Beatrice van der Poel - Gezien op 2 maart 2022, OBA Theaterzaal, Amsterdam  ... - Kester Freriks in: Theaterkrant lees meer
The Tree of Life. Soeben ausgelesen: Thomas Verbogt – „Wenn der Winter vorbei ist“ (2020) - Keine 100 Seiten und auch keine 50 Seiten, nein genau eine einzige Seite brauchte es.... - David Wonschewski in:  lees meer
Nieuwe roman van Thomas Verbogt, een wrokloze boomer - Thomas Verbogt zoekt naar manieren om van het leven te houden en er zin aan te geven.... - Rob Schouten in: Trouw lees meer

Recent

Er zijn nog geen toneelstukken toegevoegd

Rivierlandschap

Zaterdag ging ik naar Nijmegen om de brug te zien. Die is nog niet te gebruiken, dat gaat laten gebeuren, maar hij ligt er nu en verbindt trots twee oevers. Het is een kunstwerk. Twee jaar geleden verscheen er bij deze krant een bijlage die over de brug handelde. Er stond onder meer in dat de toekomst voor Nijmegen was begonnen, wat ik toen al een geruststellend gedachte vond. Maar ook kwamen de twee architecten aan het woord. Die zeiden dat de brug een ode aan het rivierlandschap moest worden. Is zeer gelukt. En ook dat ze de brug wilden zien als dé plek voor afspraakjes. Die kleinschalige benadering is prima. Dus niet meteen een brug waarover we de stad in en uit kunnen rijden, nee, een plek voor afspraakjes. Toen, twee jaar geleden dus, dacht ik: even afwachten maar. Maar nu de brug er ligt beginnen die afspraakjes een leven in mijn gedachten te leiden. Een afspraakje is iets anders dan een afspraak. Een afspraak is er om zaken te regelen en belangrijke kwesties te bespreken. Een afspraakje is iets anders. Wanneer maakte ik voor het laatst een afspraakje? Dat is behoorlijk lang geleden en volgens mij liep dat afspraakje niet goed af, wat natuurlijk kan, want als je een afspraakje maakt, staat de afloop niet stevig vast – anders is het afspraakje ook niet nodig. Ik keek zaterdag naar de brug en vroeg me af hoe het ook alweer moest, een afspraakje maken. Een ander punt is uiteraard: met wie? Je doet dat niet met een willekeurig iemand. Pas in november is de brug toegankelijk. Blij dat ik nog even heb.

Columns

  • Had er stom genoeg een tijdje niet meer zo op gelet, maar nu ik over het lijsttrekkersdebat tussen Diederik Samsom en Lodewijk Asscher lees, sta ik er ineens weer bij stil: lichaamstaal. Die wordt regelmatig geanalyseerd in de verkiezingstijd – en die is toch wel degelijk bego... lees meer

  • Waarschijnlijk moet ik er niet half november over beginnen, want het kan onrust veroorzaken, maar toch doe ik het voorzichtig: het kerstpakket. Komt doordat ik er een artikel over las. Waar ik stom genoeg nooit bij stilstond, is dat er bedrijven bestaan die rond het kerstpakket... lees meer

  • Het had me niets verbaasd als Arnold Karskens verslag had gedaan van de intocht van Sinterklaas. Maassluis was immers een oorlogsgebied geworden. Je wordt er vooral bedroefd van, meer nog dan kwaad. Maar gelukkig was het allemaal geruststellend.

  • De laatste keer dat ik Leonard Cohen zag optreden, was op een zomeravond nog niet zo heel lang geleden. Oud en breekbaar was hij, maar ook vrolijk vitaal. En hij zong aandachtig, ieder woord tilde hij op, elke noot was onvergetelijk. De zon ging langzaam onder, de avond maakte n... lees meer

  • Toen Donald Trump gisterochtend (onze tijd) klaar was met zijn overwinningstoespraak, klonk door de zaal het lied You Can’t Always Get What You Want van de Rolling Stones. Trump liet het vaker horen tijdens zijn campagne. De Stones zijn er niet blij mee, maar blijkbaar vindt Tru... lees meer

  • “Mag ik nog een espresso van u?” vraag ik aan de vrouw die me ook de vorige heeft gebracht. Ik zit in een café waar ik nog nooit was, en lees de ochtendkrant.
    De vrouw zegt: “Van mij wel.”

  • Dat Clint Eastwood vandaag op Trump gaat stemmen! Clint Eastwood! Held uit mijn jeugd, misschien de eerste die ik had. Nou ja, Ivanhoe was ook niets niks, en dan zeg ik dus: Roger Moore. Maar Ivanhoe was toch veel verder weg dan Clint Eastwood in de cowboyserie Rawhide. Iedereen... lees meer

  • Waarschijnlijk heb ik het verdrongen, maar nog niet zo lang geleden stond in de krant dat ouderen vaak vielen. Was een probleem. Erg dat ik kwijt ben wat de kern van dat probleem is, maar het gaat om iets wat we serieus moeten nemen, zeker als je oudere bent. Maar ja, wanneer be... lees meer

  • Het is een boekhandel waar ik niet vaak kom, maar wel graag. Ik loop er een minuut of tien rond, niet op zoek naar iets speciaals, nee, het is wat sommige mensen rondneuzen noemen.

  • Ben benieuwd hoe lang het woord `plascontract’ houdbaar blijkt. Ik voorspel een dikke week. In het jaaroverzicht zal het waarschijnlijk een paar seconden terugkeren. Een goed voorbeeld van een waaiwoord. Het verpleeghuis waar het uit kwam waaien, is inmiddels bedreigd, er staat... lees meer

  • Vandaag verschijnt er een nieuw verhaal over Olivier B. Bommel en Tom Poes. Dat is nogal wat. Het verhaal is niet geschreven door Marten Toonder, want die is al jaren dood, De tekeningen zijn gemaakt door Henrieke Goorhuis en de tekst is van Henk Hardeman, die we kennen als schr... lees meer

  • De verkoopster van het Straatjournaal was er gisteren niet, wat vreemd is. Ze staat altijd bij de uitgang van Albert Heijn. Ze verkoopt niet alleen haar kranten, maar doet ook aan lichte dienstverlening. Als bijvoorbeeld je boodschappentas doormidden scheurt, schiet ze te hulp.... lees meer

  • Als ik bij de kassa van de supermarkt staat, voel ik een hand op mijn schouder. Die is van een vrouw die zegt: “Door u weet ik hoe dit heet.” Terwijl ze deze fijne woorden uitspreekt, houdt ze een bescheiden balkje omhoog. We kennen het: het is bedoeld om op de kassaband onze bo... lees meer

  • Heb er lang over gedaan, maar dit jaar was het voor het eerst geen punt: wintertijd, dus de klok áchteruit. Ik onthield het vooral door het ezelsbruggetje `voorjaar-vooruit’. Maar het maakt niet uit hoe je iets onthoudt als je het maar onthoudt. Vind het alleen vreemd dat ik e... lees meer

  • Sommige mannen dragen een hoed die niet zomaar een hoed is. Ooit had ik zelf ook zo’n hoed en toen ik per ongeluk een keer in de spiegel keek, merkte ik dat ik meteen haast automatisch mijn hoofd schudde. Nu staat de hoed op het hoofd van een man die de helft is van een wat oude... lees meer

Pagina's