Deze week (20-25 november) verschijnt er geen column van Thomas Verbogt in De Gelderlander. Vanwege het feit dat hij 25 jaar voor deze krant schrijft, mochten lezers een column insturen. Zes daarvan zijn geselecteerd om in zijn plaats deze week als gastcolumnist op te treden.
In de Pers
Recent
Er zijn nog geen toneelstukken toegevoegd
Rustgevend
In een boekwinkel hoor ik twee vrouwen in gesprek over hun tuinen. Ineens zegt een van de vrouwen, de aanleiding is me ontgaan: `Dat noem ik nu een ik-momentje.’ Ze heeft een vriendelijke stem. Het woord ken ik niet, ik-momentje. Het zal het vast weleens langs me heen zijn gewaaid, in een radio- of televisieprogramma. Misschien kwam ik het ooit tegen in een tijdschrift. Het is echter nooit blijven hangen. Ik herinner me een reclame voor koffie, waarin het ging om `een moment voor jezelf’, maar ik stond niet stil bij de vraag hoe zo’n moment er dan ongeveer uit moet zien. Maar goed, ik haalde mijn schouders op, het was een reclametekst, klaar, even onzinnig als `omdat je het wáárd bent’. In de boekwinkel bijt het ik-momentje zich zacht in me vast. Ik hoor het niet meteen uit mijn mond komen, maar misschien noem ik het anders, hoewel ik niet weet hoe. Héb ik eigenlijk wil ik-momentjes? Wanneer doen zich die dan voor? Wat doe ik er zelf aan om ze te laten ontstaan? Gaat mijn leven erop vooruit als er meer ik-momentjes zijn? Ben ik nu me dit bezighoudt, in een ik-momentje verzeild geraakt? Ik denk het niet, want het ik-momentje moet waarschijnlijk een rustgevend gevoel opleveren. Is nu allerminst het geval. Ik barst van de vragen! Lastig is dat ik hierover ook niet een van mijn intimi kan bellen: `Hoe zit het met jouw ik-momentjes?’ De ander zal afstandelijk informeren of het vannacht laat is geworden en of ik ervoor zorg dat ik tijdig winterklaar ben. Ik moet ergens los van komen, maar weet niet van wat!
Columns
-
-
Altijd moeilijk: “Hier Thomas, speciaal voor jou gehaald. Je houdt er toch zo van!” Voor me staat ineens een schaal waarop drie haringen liggen. Ik roep verrukt uit dat ze toch niet alleen maar voor mij zijn, maar jawel, dat is wel zo. Ik heb toch beweerd dat ze me voor een ha... lees meer
-
Verstard lees ik het bericht over de pil die je waarschuwt dat je je pillen moet slikken. Via een app. Niet alleen jou, maar ook de arts die je die pillen heeft voorgeschreven. Moet je die waarschuwingspil natuurlijk wel slikken. Moet je op eigen kracht aan denken.
-
Als ik het kind in mezelf tegenkom, vind ik dat nooit erg. Ik hoop dat dat kind er altijd blijft. Maar als het kind zich kinderachtig gedraagt, heb ik er last van. Alsof kinderen zich niet kinderachtig mogen gedragen!
-
Mevrouw Ploumen mag ik graag. Ze was volgens mij een uitstekend minister en ik hield van de oprechte aandacht waarmee ze sprak. Paar dagen geleden had ze het over macht. Aanleiding was de #MeToo-discussie. Ik merk dat ik daarover even niets meer kan zeggen, ik weet echt niet mee... lees meer
-
Het zou me niet weer gebeuren dat ik met lege handen, in mijn hemd en met de mond vol tanden verdwaasd in de deuropening sta. Daarom had ik zaterdag voldoende snoep in huis, snoep in diverse manifestaties.
De eerste Sint Maarten-zangers belden tegen half zes aan. Ze zongen... lees meer -
Op één dag twee sinterklaasmomenten die me vrolijk stemden. Niet alleen vrolijk, maar ook gezellig, hoewel dat een woord is dat om een behoedzame omgang vraagt.
Het eerste moment werd door eigen familie veroorzaakt. Een van ons organiseert pakjesavond. Dat is het woord, `or... lees meer -
Het is me niet helemaal duidelijk of we nu in de Muziek Tiendaagse zitten. Gisterochtend was er op de radio in ieder geval een montere vertegenwoordiger van de muziekindustrie en als je zou denken dat het niet zo goed gaat met verkoop van cd’s en, weer, langspeelplaten, dan is d... lees meer
-
Héél lang geleden dat ik een portemonnee op straat zag liggen. Maar gisteren ineens, heel prominent, midden op het wegdek. Het was ook een hoogst ouderwetse portemonnee, een herenportemonnee, zo’n leren loempia die onze vaders in hun achterzak hadden zitten en van waaruit ze all... lees meer
-
Gisteren maakte ik afspraken over de kerstdagen. Wanneer, bij wie, wat zelf mee te nemen, cadeautjes of geen cadeautjes? Het is niet zo dat ik het gevoel heb dat het nog maar kort geleden is dat ik de vorige keer die afspraken maakte. Wel dat het wat mij betreft best nog even ma... lees meer
-
Vaak heb ik het hier al geschreven, maar nog niet vaak genoeg: een van de ergere alledaagse vragen die we elkaar kunnen stellen is “Is er iets?”. Dan kijk je dus op een manier die de ander niet meteen kan duiden. Er is natuurlijk altijd iets, maar als je ernaar gevraagd wordt, k... lees meer
-
Eerst dacht ik dat ik het niet goed had verstaan. In een radioprogramma op zaterdagochtend werd gezegd dat we 50 miljoen koppen koffie per dag drinken. Het aantal werd meteen daarna herhaald. Blijkbaar vond de presentator het ook veel. Die hoeveelheid probeer ik dan voor me te z... lees meer
-
Er moet een verschil zijn tussen ongewenst gedrag en grensoverschrijdend gedrag.
-
Wat ik nooit verwacht had, is dat ik me stoor aan mensen die roken. Storen is misschien een net iets te groot woord, maar het begint erop te lijken. Dan bedoel ik niet eens roken in mijn bijzijn, nee, maar dat ze zich even uit een gesprek en de ruimte verwijderen om op een balko... lees meer
-
Een zwarte hoge hoed had ik, geen echte, maar een van plastic, te klein voor het hoofd van de tienjarige die ik was. En een toverstok, waarvan ik wist dat ik niet moest zeggen dat het een toverstok was. Ik toverde niet, maar goochelde. Toveren was iets anders. Dat gebeurde in sp... lees meer