Omdat het Boekenweek is, werd er de afgelopen dagen iedere avond laat een kort programma (minuut of acht) uitgezonden dat `Iedereen schrijft’ heette. Een montere titel die ook iets ontmoedigends heeft, want waarom zou je doen wat iedereen doet? Opzet was simpel: uit een schrijfw... lees meer
Jano van Gool
In de Pers
Recent
Er zijn nog geen toneelstukken toegevoegd
Uitroeptekens
Wat het is, weet ik ook niet, maar vaak kan ik van simpele triomfen opgetogen gestemd raken. Een friteskraam hier in de buurt van het park, daar gaat het om. Het is geen echt gelukt bouwsel, mogal wrakkig, nauwelijks een inspirerende uitstraling, maar ik heb daar geen last meer van sinds ik er vorig jaar een degelijke snack kocht. Het is zondag vroeg in de middag, ik heb een sterke kater en voel dat iets véts wonderen kan doen. Daarom vraag ik om een frietje pindasaus. De uitbater van de kraam is een middelbare Marokkaanse man die een beetje lijkt op een professor zoals we een professor uit oude films kennen: verstrooid en vol gezellige waanzin. Als hij heeft gehoord heeft wat ik wil, zegt hij aandachtig: `Ik heb de pindasaus zélf gemaakt.’ Geen belangrijke woorden, maar ze maken diepe indruk op me. Heb zelfs het gevoel dat ik door zijn pindasaus een stukje verder in mijn leven kom. Goed, dat was een jaar geleden. Gisteren kwam ik er weer langs en zag dat de kraam geverfd was. Nou ja, geverfd, zoiets. Laat ik het zo zeggen: hier en daar moet er sprake zijn geweest van een kwast. Ook hangt er een bord naast de open ruimte van waaruit de de Marokkaanse uitbater de wereld bedient. Dat bord is met een dikke viltstift beschreven. Er staan slechts drie woorden op, maar die mogen er zijn, wat vooral door de uitroeptekens komt. Hier komen ze: `Friet!’ En daaronder: `Friet met!’ Ik weet dat de man nog meer te bieden heeft, onder mee de zelf gemaakte pindasaus, maar dit vind hij even genoeg. En dat is het ook!
Columns
-
-
Inmiddels zijn we er gewend aan geraakt dat filmopnamen de tijd in onze straat ruim zeventig jaar hebben teruggezet, een Duitse film over Anne Frank. Sinds maandag ziet het leven er hier anders uit. De Tweede Wereldoorlog is nog niet afgelopen. Voor sommige vooral oudere bewoner... lees meer
-
Vaak ben ik bang dat ik iets niet begrijp wat ik wel zou móeten begrijpen. Kan liggen aan de wereld die steeds gecompliceerder wordt, maar ook aan mezelf. Ik houd rekening met dat laatste. Toen Fred Teeven maandag zijn aftreden bekendmaakte en nijdig tussen haakjes zei dat de de... lees meer
-
Tijdje terug fietste ik langs een auto die half op het fietspad stond. Ik raakte een van de buitenspiegels. `Raken’ is een te groot woord. Ik streek er langs. Vergelijk het met een zuchtje wind. Er gebeurde toen dit: een man stapt uit. Nee, het is iets ánders dan uitstappen. Het... lees meer
-
Volgens mij heb ik de openbare orde en veiligheid nog nooit grof geschonden. Ik ben daar ook niet geschikt voor. Als ik dat de komende dagen doe, krijg ik een bekeuring of word ik ingerekend. In minder ernstige gevallen niet, want de politie gaat actievoeren. Er moet een beter c... lees meer
-
De opkomst van de barbier volg ik met vage interesse, wat vooral aan mijn haar ligt. Dat heeft een vrij matige uitstraling. Toch kan ik een lichte fascinatie voor deze beroepsgroep niet ontkennen. Zaterdag las ik een interview met een barbier die in Nijmegen en Arnhem opereert.... lees meer
-
Waarvoor ik huiver voel, is dat ik rare of vervelende dingen doe waarvan ik me niet bewust ben. Een abstract gevoel want als ik me er niet bewust van ben, weet ik dus ook niet dat ik die dingen doe. Neuspeuteren bijvoorbeeld. Als ik iemand daarmee bezig zie, vind ik dat hinderli... lees meer
-
Volgende week zijn er in onze straat filmopnamen. Een Duitse productiemaatschappij maakt een film over Anne Frank, eind van dit jaar in de bioscopen te zien. Over dit project komen regelmatig schriftelijke mededelingen, want de bedoeling is dat de buurt duchtig meewerkt. Alle au... lees meer
-
De flessen lijken behoorlijk op elkaar, maar natuurlijk kan Exota niet terugkeren in de smaak die zich de generatie van toen herinnert. Ik geloof ook niet dat de makers daarop uit zijn. Een ijshandelaar en een paar vrienden hebben voor een nieuw leven van de frisdrank gezorgd. Z... lees meer
-
Als woorden met een belangrijke lading te vaak worden gebruikt, krijgen ze een vale tint en steeds minder betekenis. Betreurenswaardig voorbeeld hiervan is: integer. Uiteraard volgde ik de berichtgeving rond het Gelders Statenlid dat haar zoon een baantje bezorgde, het onderhoud... lees meer
-
Toen ik gisterochtend wakker werd, nam ik me voor niet te vergeten dat het vandaag Nationale Complimentendag was. Vorige jaren wist ik het niet of kwam ik er veel te laat achter, vlak voor middernacht – en dan belde ik alsnog snel iemand op: `Wat heb je toch een prachtige stem!’... lees meer
-
Er zijn mensen die liever niet door een tunnel rijden. In mijn omgeving ken ik er ook een paar. Zelf heb ik dat niet, maar dat zeg ik niet om stoer te doen. Er is iets aan de hand met de tunnels in Nederland, bijvoorbeeld dat in veel ervan de brandweer niet naar binnen gaat als... lees meer
-
Soms lijkt woede besmettelijk. Dan heb ik het niet over woede die zich explosief uit, maar over de naar binnen geslagen woede, in het alledaagse openbare leven. Gisteren liep ik over een markt, het was er vrij druk, en ineens besloot ik op zoek naar een lach te gaan. Was lang zo... lees meer
-
Wat me verbaast is dat de uitdrukking `Zandzakken voor de deur!’ zich niet wat steviger gevestigd heeft in ons dagelijks taalgebruik. Hij komt uit het befaamde radioprogramma van André van Duin, de Dik Voormekaarshow.
-
Vandaag is het 23 februari. Over een paar weken zijn de verkiezingen en ik weet niet of ik me daarop minder moet verheugen, nu vlak voor het weekend bekend werd dat Herman van der Zandt op de uitslagenavond niet meer het touchscreenscherm bedient. Vanwege die activiteit werd hij... lees meer