Bijna vier was ik toen ik voor het eerst naar school ging, naar de kleuterschool, in een straat in Nijmegen die er niet meer is. Ik moest daaraan denken toen ik las dat er gesprekken worden gevoerd over een peuterschool waar kinderen van 2,5 heen kunnen. Ik heb geen verstand van... lees meer
Jano van Gool
In de Pers
Recent
Er zijn nog geen toneelstukken toegevoegd
Voorpret
Deze week verschijnt er een boek dat ik graag zal lezen. De 26-jarige Bram van Montfoort deed een jaar lang internet en zijn mobiele telefoon de deur uit en vroeg zich af wat er met hem gebeurde. Daar gaat dat boek dus over. Ik ga het niet meteen lezen, pas over een paar weken, eerst wil ik even opgaan in, wat dan heet, voorpret. Wat heeft die Bram van Montfoort allemaal meegemaakt? Want volgens mij is er dat aan de hand: je maakt écht iets mee als je niet permanent bereikbaar bent. Dat is trouwens maar één ding. Je gaat ook anders met de wereld om als je daarover niet continu wordt geïnformeerd. Waarom doe ik trouwens niet hetzelfde als Bram van Montfoort? Ik heb eigenlijk de pest aan de mobiele telefoon. Ik krijg liever een brief of een kaart dan `een mailtje’ (alleen het woord al!). Graag ga ik met een stapel informatieve boeken aan tafel zitten om ergens achter te komen. Wat houdt me tegen? Die vraag hoort bij de voorpret waarvan ik me afvraag of het wel voorpret is. Wat vind ik het ergste van de mobiele telefoon en internet? Ik denk dat alles de hele tijd metéén moet en metéén gebeurt. En ik besef dat het echt heel erg is dat ik me al niet meer kan voorstellen hoe het ging toen de mobiele telefoon en internet nog niet zo’n wezenlijke rol in ons leven speelden, terwijl dat niet lang geleden is. Ik herinner me dat ik dacht dat ik de mobiele telefoon niet per se nodig had, maar niet meer waaróm ik dat toen dacht, terwijl die gedachte juist interessant is. En met interessant bedoel ik ook interessant.
Columns
-
-
In de wachtruimte van de polikliniek wil ik graag iets te doen hebben. Vervelen doe ik me nooit, maar soms zijn er daar momenten die in die richting kunnen zakken. Een boek lezen lukt zelden. Daarvoor is er te veel vreemde onrust. Bovendien ben ik bang dat ik er zo in opga dat i... lees meer
-
In de wachtruimte van de polikliniek wil ik graag iets te doen hebben. Vervelen doe ik me nooit, maar soms zijn er daar momenten die in die richting kunnen zakken. Een boek lezen lukt zelden. Daarvoor is er te veel vreemde onrust. Bovendien ben ik bang dat ik er zo in opga dat i... lees meer
-
Zodra ik wakker ben schakel ik vanuit mijn bed over naar Sotsji. Er komt meteen dynamiek in de nieuwe dag. Bovendien zie ik van alles waarvan ik helemaal niets kan, en dat is enorm goed voor mijn karakter, merk ik. Heel hard van grote hoogte naar beneden skiën bijvoorbeeld. Ooit... lees meer
-
In zo’n gratis krantje dat reizigers in het openbaar vervoer laten liggen, lees ik een woord dat ik nooit meer gebruik en dat misschien wel verdwenen is uit mijn leven, Het is het woord `verstandig’. Staat in een bericht over boer Jos, een van de boeren uit Boer zoekt Vrouw, een... lees meer
-
Tijdje geleden belde een man aan die een klembord vasthield, een vlezige man die geruststellend keek. Hij vroeg iets over reclamefolders. Ik heb geen NEE- sticker op de brievenbus. De man zei dat hij laatst een dik pak folders in de bosjes had gevonden. Dat kon toch niet de bedo... lees meer
-
Natuurlijk hoor ik ook bij de 4,5 miljoen Nederlanders die Sven Kramer zaterdagmiddag goud zagen winnen. Prachtige gang van zaken: Sven Kramer die kort voor aanvang op de fiets bij het stadion arriveert, een paar rek- en
-
Als iemand een gesprek met je begint, terwijl je aan het eten bent en de ander niet, wordt zo’n gesprek meestal niets. Denk bijvoorbeeld aan eten op straat. Je bent in de weer met een zak frites of een haring en een vriend of kennis spreekt je aan. Kan gezellig zijn, maar is ook... lees meer
-
Een jongetje van zes was ik toen ik voor het eerst van mijn leven een groot en groots vertoon van vlaggen meemaakte. Plaats van handeling: het Goffertstadion in Nijmegen. Manifestatie: de Vlaggenparade aan de vooravond van de Vierdaagse. Ik was er met mijn vader heen gegaan. Die... lees meer
-
Als ik brood eet, besef ik nooit dat er broodverbeteraars in zitten. Dat moet, anders is het niet mals genoeg. Vanavond wordt in het televisieprogramma Keuringsdienst van Waarde bekendgemaakt dat er in die broodverbeteraar Chinees mensenhaar kan zitten. Of eendenveren. Als ik mo... lees meer
-
Bij veel sta ik te weinig stil. Bijvoorbeeld dat het een kwaliteit is als je beslissingen durft te nemen. De laatste dagen las ik een paar artikelen over de nieuwe staatssecretaris van Financiën, Eric Wiebes, de opvolger van Frans Weekers. Dat doe ik vooral omdat het me intere... lees meer
-
Heel even keek ik zaterdagavond naar het `bedankfeest’ ter ere van prinses Beatrix, in Ahoy, een van de naarste plekken van Nederland, met altijd veel optrekkende tocht. Op het toneel stonden trommelaars bij grote trommelinstallaties. De trommelaars trommelden. Wat ik vaker heb... lees meer
-
De overheid bemoeit zich wel met banken, niet met boekhandels. Bemoeien is niet het goede woord, ik houd niet van bemoeien. Ik moet zeggen: helpen. Dus opnieuw: de overheid helpt banken, maar boekhandels niet. Met een land waarin boekhandels het moeilijk hebben, is iets verontru... lees meer
-
Als ik in de rij in de supermarkt bijna de kassa heb bereikt, vraagt een vrouw me of ze voor me mag. Ze heeft alleen een flesje water en een banaan. Het loopt tegen het middaguur. Haar lunch, denk ik. Ze glimlacht zomers als ik zeg dat ik daar geen bezwaar tegen heb. Achter me i... lees meer
-
De twee conductrices wensen me vriendelijk goedemorgen. Ik tast naar mijn binnenzak, maar ze hoeven mijn kaartje nog niet te zien. Ze gaan vrolijk pratend een eindje verder zitten. Hun gesprek hoort bij de zonnige ochtend. Het is niet druk in de trein, wat ook erg aangenaam is.... lees meer