Opmerkelijk en fijn detail in het journaal gisterochtend: koningin Elizabeth kon moeiteloos een bougie in een auto vervangen. Of hiervan beelden bestaan weet ik niet, ik zou ze graag zien. Als ze iets informeels deed (paardrijden, wandeling met hondje), bleef ze toch haar konink... lees meer
Jano van Gool
In de Pers
Recent
Er zijn nog geen toneelstukken toegevoegd
Werk
Voor het stoplicht sta ik achter twee mannen. Ze zijn druk in gesprek. Als het groen wordt, slaat de ene man de andere op de schouder en zegt: `Ik ga er vandoor, want ik moet nog een tafel zagen.’ Hij zwaait, de andere man zwaait ook en ik denk na over die handeling, een tafel zagen. Zoiets heb ik nog nooit gedaan. Sterker nog: ik heb nog nooit stilgestaan bij de mogelijkheid. In mijn leven heb ik al aan heel wat tafels gezeten, maar tot nu toe is het geen seconde in me opgekomen er zelf een te maken. Een stoel trouwens ook niet. Ik geloof dat het nog erger is: geen enkel meubel. Ja, een kruidenrekje, eind jaren zeventig, maar toen ben ik erg geholpen door de eigenaar van de doe-het-zelfwinkel bij mij in de buurt. Die vroeg: `Hoe dacht je dat te gaan doen?’ Ik liet hem een tekening zien, een ontwerp. Daar keek hij lang naar. Een kruidenrekje is natuurlijk geen meubel, maar meer een soort voorziening, dingetje voor in de keuken, dat niet eens echt noodzakelijk is. Je kunt de potjes met kruiden ook gewoon op het aanrecht zetten. Een tafel zagen is het grote werk. Dan ben je dus met iets bezig. Begin je met zagen? Hangt natuurlijk af van je omgang met het materiaal. Zie je, daar heb je het alweer: ik weet heus wel hoe een tafel eruitziet, maar als ik er een zou moeten maken, wist ik niet waar ik moest beginnen. Misschien is het goed voor mijn karakter, als ik daar wel een idee over had. Poten, hoe maak je die? Kun je waarschijnlijk kant en klaar kopen, maar dat kan ook met de hele tafel. Nee, máken! Zágen!
Columns
-
-
Dat er geen treinen rijden en ook het busvervoer in de war is, kan gunstig zijn voor de vrijwilligers van KWF Kankerbestrijding. Zij gaan deze dagen met collectebussen langs de deur. O nee, juist niet met bussen. Met een QR-code. Er zijn in ieder geval meer mensen thuis dan and... lees meer
-
Waarschijnlijk laat, maar gisteren vroeg ik me af wat ik vind van mannen die hun nagels gelakt hebben. Kwam door een artikel in Trouw over een nagelstudio in Nijmegen aan de straat waar ik geboren ben, de Graafseweg. Telkens als ik die straatnaam zie, loop ik daar metee... lees meer
-
Er zijn kwesties waarover ik niet meer per se geïnformeerd hoef te worden. Voorbeeld dat nog steeds najeukt: Nick & Simon. Misschien heb ik het mis, maar ik heb de indruk dat er al zeker een dag of drie niets meer over hen wordt gemeld, terwijl daarvoor toch twee weken min o... lees meer
-
IGisteren begon er een nieuwe tijd in het jaar. Stond er niet zo bij stil tot ik in het radionieuws van acht uur de nieuwslezer tegen de verkeersberichtenman hoorde zeggen: “Alles als vanouds?” Die beaamde dat gul met de toevoeging: “Ook de files in Brabant zijn terug.”
Ja,... lees meer -
Mensen verliezen vreemde dingen. Of dingen, het zijn niet altijd dingen, op zaterdagmorgen ligt er hier in de straat een behoorlijk hoeveelheid gesneden uien. Niet verpakt, nee, los en geurig, zeker een volle kilo, wat best veel is voor gesneden uien. Door de ochtendzon is het n... lees meer
-
Een lege stiltecoupé in een trein die op tijd vertrekt, soms is het leven een cadeau. Ben op weg naar Nijmegen, uitstekende bestemming, de zon schijnt innig, hier en daar zit al een spat herfst in het licht. Ik heb een boek bij me, maar daar kom ik niet toe want ik heb mijn hand... lees meer
-
Een grappig woord vind ik `huppelen’. Ik gebruik het helaas steeds minder en heb ook de indruk dat die manier van voortbewegen steeds minder te zien is. Af en toe een kind, maar ook kinderen lijken steeds ernstiger te worden.
Er zijn ook huppelende woorden. Gisteren kwam ik... lees meer -
Altijd als ik contactloos sta te betalen, waait er lichte neerslachtigheid door me heen. Die is weer ontzettend verdwenen als ik het daglicht in loop, maar bij de betaalpalen heb ik er even last van, wat ook komt doordat ik me zelf meer vragen stel dan strikt noodzakelijk is. Bi... lees meer
-
Begrip is een mooi woord, maar kan zich in de omgang niet altijd even makkelijk gedragen. Voorbeeld: de drukke verkeersweg waaraan wordt gewerkt. Er is één baan vrij. Daar moeten auto’s van de ene kant overheen en ook auto’s van de andere kant, gedurende vijf kilometer. Wat zijn... lees meer
-
Gisteren begon de eerste Renaissanceschool van Forum voor Democratie. In Almere. Maar een paar leerlingen, gelukkig. Klein beginnen vinden ze binnen die partij geen bezwaar. Ja, het is allemaal nog zo klein dat ik nog geen zin heb me er op volle kracht in te verdiepen, hoewel ik... lees meer
-
Vaak vind ik het aangenaam geen idee te hebben wat de bedoeling van iets is. Als iemand vraagt “Wat is precies de bedoeling?” heb ik nooit zin lang na te denken over een antwoord.
In de straat waar ik woon, wordt vaak gefotografeerd en gefilmd. Meestal is het duidelijk waar... lees meer -
Zwaaien naar asielzoekers, zwaaien naar onze stamelende regering, zwaaien naar de boeren, zwaaien naar treinen die niet vertrekken, naar wie zwaaiden we gisteren? Was immers Nationale Zwaaidag. Motto: `Zwaai je mee?’
Bedoeling is dat je door te zwaaien, vooral naar willeke... lees meer -
Nog voordat het in de krant stond, stuurde een vriend van me een bericht: Winnetou mag niet meer, want kwetsend.
Dat hij het zo vroeg wist komt waarschijnlijk doordat hij gespitst is op alles wat met Winnetou te maken heeft en dat snap ik wel. Hij is nu huisarts in een klei... lees meer -
Wanneer salaris loon heet, weten we dat er iets mee aan de hand is: te laag. Bijna voor iedereen die zegt dat het omhoog moet, heb ik begrip. We zijn immers een rijk en vooral gaaf land.
Gisteren lag het treinverkeer in het noorden plat. Andere regio’s zijn deze dagen aan d... lees meer