Je staat er niet dagelijks bij stil dat er ook voor infrastructuur een Staatssecretaris is. Vivianne Heijnen heet ze en ze belooft dat de Nederlandse Spoorwegen aan het einde van het jaar `een stevige evaluatie’ kunnen verwachten. Je staat er niet dagelijks bij stil dat het spoo... lees meer
Jano van Gool
In de Pers
Recent
Er zijn nog geen toneelstukken toegevoegd
Werk
Voor het stoplicht sta ik achter twee mannen. Ze zijn druk in gesprek. Als het groen wordt, slaat de ene man de andere op de schouder en zegt: `Ik ga er vandoor, want ik moet nog een tafel zagen.’ Hij zwaait, de andere man zwaait ook en ik denk na over die handeling, een tafel zagen. Zoiets heb ik nog nooit gedaan. Sterker nog: ik heb nog nooit stilgestaan bij de mogelijkheid. In mijn leven heb ik al aan heel wat tafels gezeten, maar tot nu toe is het geen seconde in me opgekomen er zelf een te maken. Een stoel trouwens ook niet. Ik geloof dat het nog erger is: geen enkel meubel. Ja, een kruidenrekje, eind jaren zeventig, maar toen ben ik erg geholpen door de eigenaar van de doe-het-zelfwinkel bij mij in de buurt. Die vroeg: `Hoe dacht je dat te gaan doen?’ Ik liet hem een tekening zien, een ontwerp. Daar keek hij lang naar. Een kruidenrekje is natuurlijk geen meubel, maar meer een soort voorziening, dingetje voor in de keuken, dat niet eens echt noodzakelijk is. Je kunt de potjes met kruiden ook gewoon op het aanrecht zetten. Een tafel zagen is het grote werk. Dan ben je dus met iets bezig. Begin je met zagen? Hangt natuurlijk af van je omgang met het materiaal. Zie je, daar heb je het alweer: ik weet heus wel hoe een tafel eruitziet, maar als ik er een zou moeten maken, wist ik niet waar ik moest beginnen. Misschien is het goed voor mijn karakter, als ik daar wel een idee over had. Poten, hoe maak je die? Kun je waarschijnlijk kant en klaar kopen, maar dat kan ook met de hele tafel. Nee, máken! Zágen!
Columns
-
-
De wintertijd geeft wat meer licht aan de prille ochtend. Ik sta graag vroeg op, maar doe dat sinds zondag iets makkelijker. Komt ook mijn motivatie om naar de fitnessclub te gaan ten goede. Vorige week had ik soms het gevoel dat ik midden in de nacht mijn sportkleren stond aan... lees meer
-
Als er in het openbaar diep door het stof wordt gegaan, lees ik altijd even waarom. En door wie natuurlijk. En wie er baat bij heeft. Meestal is dat laatste niet het geval, want aan het stof ging een vonnis vooraf, meestal een slopend vonnis, anders hoefde de gang door het stof... lees meer
-
Meestal doet mijn geheugen het goed, maar ik weet niet meer of we er vijfenveertig jaar geleden lang over spraken, over de invoering van zomertijd en wintertijd. Nee, alleen de zomertijd, want de wintertijd was gewoon de tijd zoals die bij ons was. Als ik dat opschrijf, krijg ik... lees meer
-
Het mag natuurlijk niet, maar soms word ik er moe van ieder moment een mening paraat te hebben, terwijl ik donders goed begrijp dat er veel aan de hand is wat om een mening vraagt. Soms verlang ik naar kortstondige leegte, ik kan het niet anders noemen dan zo. Dat je mag toegeve... lees meer
-
In de supermarkt op het station vaan Maastricht kocht ik vorige week een paar levensmiddelen voor onderweg in de trein en toen zag ik naast het pinapparaat een afgehakte hand, geen echte, van plastic, maar wel heel erg lijkend op een echte afgehakte hand. Ik dacht: wat raar. Maa... lees meer
-
Maand geleden zat hier aan de keukentafel een schilder die we gevraagd hadden voor de achterkant van het huis. Daar heeft hij even hoofdschuddend naar gekeken om daarna ruim een uur over zichzelf te spreken.
Mensen die het uitsluitend over zichzelf hebben, verdraag ik steed... lees meer -
Waar ik nog nooit van gehoord had, maar inmiddels min of meer alles over weet, is een speelvoorziening voor kinderen die `Jumpsquare’ heet. Raar weer dat Engelse woord. `Springplein’ kan ook, is enorm duidelijk.
-
Jeremiëren is een woord dat ik nooit gebruik, terwijl ik wel weet wat het betekent en het ook wel iets moois vind hebben. Zaterdag kwam het aan de orde in het Sonnenborgh Museum in Utrecht. Daar valt van alles te beleven over sterren en planeten. maar die dag was er een bijeenko... lees meer
-
Een van mijn medesporters op de fitnessclub is een banketbakker in ruste. Een befaamd banketbakker. Zijn kroketten hebben landelijke bekendheid. Ik hoor hem daar graag over spreken, bijvoorbeeld over de bereiding van kaaskroketten, wat geen simpele gang van zaken is. Wanneer hij... lees meer
-
Nog steeds ben ik een groot liefhebber van bioscoopbezoek. Blijft toch iets anders dan `op de bank met filmpje’. Film in de bioscoop is nooit een filmpje. Alleen daarom al.
-
Stel ik dat ik een column stellig beweer dat deze krant wordt volgeschreven door Smurfen, ben benieuwd wat er dan gebeurt. Misschien komt er een mail van een lezer waarin staat dat de journalisten van De Gelderlander er wel degelijk uitzien als gewone mensen, in ieder geval niet... lees meer
-
Gesprek ging ineens over rijvaardigheden, wat nooit gebeurt. Saai onderwerp dat misschien niet onbelangrijk is. Eén keer veroorzaakte ik een aanrijding, op een bijna leeg parkeerterrein. Was net alsof dat moest gebeuren, dan had ik dat tenminste gehád. Ik praat er niet graag ove... lees meer
-
Tijdens het verlaten van de sportschool zei mijn bevriende buurman, wijzend op een welbespraakte, vrolijke medesportster: “Zij heeft de wuppies bedacht.”
Ik moest bekennen dat ik niet wist wat wuppies waren. Zoiets kost me moeite. Graag weet ik zoveel mogelijk over nutteloz... lees meer -
Hoeveel coronavaccinaties heb ik nu gehad? Drie, vier? Raar dat ik het ineens niet meer weet. Ja, telkens kreeg ik een registratiekaart en daarop staat dat je die goed moet bewaren. Met een uitroepteken erachter. Doe ik dan natuurlijk meteen, maar zo goed dat ik die daarna niet... lees meer