Vandaag worden de resultaten gepresenteerd van een groot onderzoek naar onze strandergernissen. Het wordt ook tijd voor een onderzoek naar het antwoord op de vraag waarom we ons zo vaak en zo snel ergeren. Kan best een beetje minder. Veel ergernis aan van alles om ons heen beg... lees meer
Jano van Gool
In de Pers
Recent
Er zijn nog geen toneelstukken toegevoegd
Zang
Van heel veel weet ik niets af. Ik wist bijvoorbeeld dat planten ziek kunnen zijn, maar niet dat ze last kunnen hebben van een depressie. Ik was op een kunstacademie en daar las ik op het prikbord een oproep. Een studente meldde dat je zieke of depressieve planten naar haar kon brengen. Ze zou die dan gaan toezingen en dan kon je ze na een week weer afhalen. `in goede staat’. Ik las deze oproep een paar keer, een keer zelfs hardop, want ik vond het troostrijke woorden die ik zo volledig mogelijk wilde ondergaan. Ik heb geen planten in huis, maar wel op het binnenplaatsje en voor de deur. Geen van die planten maakt echter een zieke of depressieve indruk, maar ja, ik ben een leek. Gisteren sprak ik een kennis die ik al een tijdje niet had gezien had. De laatste keer was aan het begin van vorige herfst. We zaten toen in een café te praten over een boek dat ze aan het schrijven was. Ik vond dat een aangenaam gesprek, maar gisteren zei ze dat ze toen depressief was. Ze nuanceerde het zelfs: `Zo depressief als een deur.’ Dat een deur depressief kan zijn, wist ik ook niet. Maar goed, dat die kennis zich niet goed voelde had ik toen niet in de gaten, wat uiteraard aan mij lag. Snel terug naar de planten. Geen idee dus hoe het zit met hun mentale gesteldheid. Ik kan ze natuurlijk voor ze gaan zingen, zoals de studente belooft, en dan morgen kijken of ze er vrolijker uitzien. Maar wat veroorzaakt mijn zang? Misschien zijn ze dan juist depressief geworden. Waar moet ik op letten? Waar kan ik hierover iets lezen?
Columns
-
-
Een groot deel van mijn leven, zeg maar de eerste fase, was vakantiestress een onbekend verschijnsel. Misschien bestond het wel, maar niemand had het erover. In kranten en tijdschriften stonden geen pagina’s vol tips om die stress te voorkomen en volgens mij zat ook niemand op... lees meer
-
Als je op een grote manifestatie, bijvoorbeeld een festival, moet optreden (in mijn geval is dat voorlezen uit mijn boeken of zoiets) krijg je van de organisatie een polsbandje. Dan heb je toegang tot alles. Ik groei er altijd een beetje van. Het is net alsof het polsbandje ie... lees meer
-
Muizen vind ik vriendelijke, inventieve diertjes Thuis in de stad zie ik ze weinig, terwijl ik weet dat ze er zijn, maar waarschijnlijk leiden ze een geheim, ondergronds leven en hebben ze helemaal geen zin zich in de buurt van mensen op te houden. Die neiging heb ik soms ook.... lees meer
-
Waarom ik het lees, zou ik niet kunnen zeggen, maar ik lees dat Irene Moors vanaf eind augustus een nieuwe quiz gaat presenteren, die `De perfecte vraag’ heet. Terwijl ik zeker weet dat ik het programma nóóit zal zien, lees ik toch verder, want ik ben geïnteresseerd in wat de... lees meer
-
Over mijn geheugen heb ik zelden klachten. Daarom verbaast het me dat ik kwijt ben hoe mijn eerste contact met de pinautomaat was. Die bestaat deze week vijftig jaar, in Engeland uitgevonden, in 1967 dus, maar hier pas in 1982 gangbaar. Ik ben tuk op kleine (en uiteraard ook g... lees meer
-
“Roestik, Thomasj, roestik!” Dat zijn altijd de eerste woorden van de Braziliaanse klusjesman. Als ik hem bel of in de deuropening spreek, voel ik meestal lichte paniek: er is iets wat ik niet kan oplossen, maar hij wel. Hij lost alles op, mits hij daar tijd voor heeft, en dat... lees meer
-
In een televisieprogramma over de formatie, of hoe je die gang van zaken wilt noemen, zag ik de heer Roemer lopen. Zijn tred was nukkig en hij zag er neerslachtig uit. Hij zei: “Nu gaat een bankier een regering vormen” en daarna volgde er nog wat, maar dat kon ik niet goed ver... lees meer
-
Gisteren las ik een artikel over moeilijke eters. Ging over kinderen. Dat het geen zin heeft krachtige maatregelen te nemen wanneer een kind niet alles eet wat opvoeders willen. Is allemaal onderzocht en de uitkomst is dat het in de meeste gevallen vanzelf goed komt. Het laats... lees meer
-
Zes dagen per jaar geef ik les op de Toneelacademie in Maastricht. Ik ben geen leraar, maar verheug me altijd op die korte periode. Met ongeveer tien studenten ben ik bezig met het schrijven van teksten en hoe je die brengt.
-
Er is altijd wel iemand in mijn nabije omgeving die aan yoga doet. Raar dat we het er nooit over hebben, wat misschien ook komt doordat ik nooit iets van de gevolgen merk. Maar het kan dat iedereen de gevolgen lekker voor zichzelf houdt. Tegen mij is nog nooit gezegd: “Jij zou... lees meer
-
Van het tafereel dat `Formeren is dineren’ heet, zag ik een paar foto’s die ik aandachtig bekeken heb. De vastberaden uitspraak dat formeren dineren is, komt van Alexander Pechtold. Zijn nieuwe compagnon Gert-Jan Segers noemt het anders: “Het is altijd goed om elkaar eventjes... lees meer
-
De nieuwe postzegels al gezien? Tien postzegels met per zegel één Nederlandse lekkernij? Ik wel. Ik ging meteen na of ik ze weleens gegeten had. De meeste wel, de Bossche Bol bijvoorbeeld en de onvermijdelijke Limburgse vlaai natuurlijk ook. Drie niet: Groningse eierbal, Drents kniepertie en Tiel... lees meer
-
Het wordt vaak `een klik’ genoemd. Je ontmoet iemand, meestal toevallig, en denkt verrast: ja! Het kan het begin zijn van een vriendschap, een passie, een prachtige zakelijke relatie. Soms is het een kwestie van een paar seconden. Vandaar ook klik.
-
Met ingehouden adem lees ik over de obstakelraces die steeds populairder worden. Dat er een dode bij viel, tien dagen geleden, verbaast me niets, want wat je als deelnemer moet presteren, grenst aan het onmogelijke, meen ik, maar ik ben geen partij meer.