Als je bij je huis een werkje verricht, is er altijd wel een buurtgenoot die er iets van zegt. Kan blijkbaar niet anders, woorden die iets moeten overbruggen, maar wat? Een raadselachtige sociale verplichting.
Als je de vuilniszak buiten zet: “Dat ruimt lekker op.”
Je... lees meer
Jano van Gool
In de Pers
Recent
Er zijn nog geen toneelstukken toegevoegd
Zielig
Ja, de meeste mannen zien er tegenop,’ zegt de vrouw teder en ze raakt met haar hand even mijn onderarm aan, wat ik een goed gebaar vind. Maar ik houd niet van algemeniseringen. Ik wil dus helemaal niet bij de meeste mannen horen, maar ik hoor er nu wel bij en inderdaad zie ik er tegenop. Ik ben in een kledingwinkel, heb twee broeken in mijn handen en de verkoopster heeft me gewezen waar het pashok is. Ik zie er niet alleen tegenop, ik word er ook altijd droevig van. Dat merk ik na een paar minuten al. De vrouw in de winkel vraagt of ze me kan helpen, ik antwoord dat ik even wil kijken en zij zegt dat ik haar moet roepen als ik denk dat ik geholpen wil worden (een te castreren kater sluipt treurig mijn gedachten binnen). Ondertussen kijk ik naar de broeken en wil ineens heftig naar buiten, in mijn auto stappen en naar zee rijden om daar op een terras naar de horizon te staren, de wind in mijn haar te voelen en het hysterische gekrijs van de meeuwen aandachtig te beluisteren. De meeste mannen hebben dat blijkbaar, Maar hoe zit het met vrouwen? Vinden die het passen van broeken aangenaam? Nee toch? Vreemd dat de vrouwen in mijn omgeving en ik het er nog nooit over hebben gehad. Misschien is er toch iets mee wat alleen voor mannen een ding is en vrouwen een zielig kwestietje vinden. Als ik tien minuten later verkrampt uit het pashok kom en buiten adem naar een van de broeken knik, zegt de verkoopster: `Nou, het viel toch best mee.’ Even verwacht ik een snoepje. En dadelijk een leuke stempel op de kassabon.
Columns
-
-
Kort na de Olympische Spelen in Rio de Janeiro in 2016 sprak ik de coach van de zwemploeg, een aardige man die een weergaloze rust uitstraalde. We hadden het over winnen en verliezen. Hij tikte met zijn vinger op tafel: “Dat is het verschil.”
Het was in Rio niet gegaan zoa... lees meer -
Van iedere fase in je leven neem je van alles mee naar de volgende. Alles wat je eerder meemaakte, alles wat je toen dacht, bepaalt nog steeds wie je nu bent. Open deur, maar ik dacht eraan toen ik gisteren in deze krant las over `De wonderlijke wereld van het puberbrein’. Dat n... lees meer
-
Bij mijn hitteplan hoort dat ik mijn bezigheden buitenshuis zo vroeg mogelijk op de dag verricht. Bijvoorbeeld sportbeoefening. Kan ik ook overslaan, maar ik ken mezelf: als ik dat doe, blijft het niet bij die ene keer. Consequentheid is niet mijn sterkste eigenschap, maar ik we... lees meer
-
Altijd lees ik graag tips. Vooral voor de hand liggende vind ik aangenaam, bijvoorbeeld dat je veel moet drinken als het erg warm is. Dat doe ik al en door zo’n tip voel je dat je goed bezig bent.
-
Toen vrijdagavond het Olympisch vuur ein-de-lijk brandde, kón ik niet meer, bekaf van té veel ceremonieel exhibitionisme. Waarom ik dan toch keek? Ik houd ervan de sporters te zien die van overal zijn gekomen om het allerbeste uit zichzelf te halen. In Parijs zwaaiden ze ons toe... lees meer
-
In een radioprogramma ging het gisterochtend over ergernissen op vakantie. Aan mensen die zich snel ergeren, erger ik me dan weer en zeker als ze daarover ook nog uitvoerig gaan vertellen. Ik viel midden in een verhaal over ligbedden rond een zwembad en handdoeken die erop lagen... lees meer
-
De zomer is nog te jong om teruggekeerde vakantiegangers te ontmoeten. Met vakantieverhalen. Ja, mijn bevriende buren zijn een uitzondering. Ze stuurden om de dag een veelzeggend fotootje en al die fotootjes samen vertellen helder voldoende over de vakantie. Uitstekend.
La... lees meer -
Graag lees ik van alles over de Olympische Spelen die morgen beginnen. In deze krant was het gisteren een gesprek met oud-judoka Edith Bosch die ik altijd graag aan het werk zag, ook om mijn eigen judoverleden voorgoed te laten verdwijnen onder het zand van de tijd. “Hij is een... lees meer
-
Nog steeds vind ik het jammer dat er in wachtkamers in het medische circuit geen tijdschriften meer liggen. Terechte maatregel, iedereen zit krampachtig het mobieltje te bestuderen, maar toch, ze hoorden zo bij je wachtkamerbeleving. Vooral tijdschriften die je normaal nooit ond... lees meer
-
Bij veel sta je niet stil en dat is maar goed ook, want zo komen er nog meer verrassingen dan er al zijn. Als Trump president wordt, wat door alle hogere machten moet worden voorkomen, is de nieuwe vicepresident James David Vance, over wie we de afgelopen dagen al het nodige kon... lees meer
-
De wereldwijde computerstoring vorige week veroorzaakt zacht de vraag hoe het met ons zou gaan als ineens alles was zoals twintig, dertig jaar geleden. Dat sommige ziekenhuizen, nou ja, veel ziekenhuizen overal in de wereld enorme hinder ondervonden, dat is natuurlijk rampzalig,... lees meer
-
Wanneer mensen doen alsof de publieke ruimte uitsluitend van hen is en dat ze daarin precies kunnen doen wat ze willen, voel ik niet alleen ergernis en vaak verbijstering, maar ook schaamte. Van die schaamte zou ik onderhand best eens af willen, maar dat lukt niet. Ik maak deel... lees meer
-
Mensen die met volle teugen genieten als ze er voor hen wordt geapplaudisseerd, veroorzaken mij bij vrolijke ontroering, zeker als goed te merken is dat het hen niet vaak overkomt.
De intocht van de Vierdaagse hoorde bij mijn opvoeding en in mijn kindertijd was die er dus a... lees meer -
Welke gebeurtenissen in je leven zijn zo schokkend dat je je herinnert waar je was toen je er voor het eerst over hoorde? Word je ook weleens gevraagd: “Waar was je toen je hoorde dat president Kennedy was vermoord?” Degene die deze vraag stelt, weet het van zichzelf en zegt het... lees meer