Jano van Gool

In de Pers

Montere Weemoed II, met Thomas Verbogt & Beatrice van der Poel - Gezien op 2 maart 2022, OBA Theaterzaal, Amsterdam  ... - Kester Freriks in: Theaterkrant lees meer
The Tree of Life. Soeben ausgelesen: Thomas Verbogt – „Wenn der Winter vorbei ist“ (2020) - Keine 100 Seiten und auch keine 50 Seiten, nein genau eine einzige Seite brauchte es.... - David Wonschewski in:  lees meer
Nieuwe roman van Thomas Verbogt, een wrokloze boomer - Thomas Verbogt zoekt naar manieren om van het leven te houden en er zin aan te geven.... - Rob Schouten in: Trouw lees meer

Recent

Er zijn nog geen toneelstukken toegevoegd

Zin

Soms kunnen woorden erg goed zijn voor je humeur. Gisterochtend liep ik vroeg over straat, in het eerste licht. Als ik een bakker passeer zie ik naast de winkeldeur een bord hangen waarop in forse, gezellige letters staat: Vrijdag Gevulde Koeken-dag! Zelden eet ik een gevulde koek, maar nu krijg ik er zin in. Met die zin kan ik echter niets, want de winkel is nog niet open. Wel meen ik de geur van de koeken te ruiken. Die lijkt ergens van onder de grond vandaan te komen. Terwijl ik me de smaak van een gevulde koek voorstel, loop ik langs een kleine vrachtwagen. In de cabine ervan zitten een man een vrouw. Ze kussen elkaar en niet zo’n beetje ook. Ik vind het een aangenaam tafereel, maar snap ook wel dat ik er niet te lang naar moet kijken, want ik heb er niets mee te maken. Hoe ik erbij kom, weet ik niet, maar het ziet er een behoorlijk overspelig uit. Ook daarmee heb ik niets te maken, gelukkig niet. Ik voel er ook veel voor om zo in de cabine van een niet al te grote vrachtwagen te zitten. De dag moet nog beginnen en je bent al in een tintelende activiteit verzeild geraakt. Maar goed, ik had het over woorden waarvan ik een goed humeur krijg. Zo’n woord staat op de zijkant van de kleine vrachtwagen. Misschien is het een woord van niets, maar op dat uur van de dag en met man en de vrouw voorin heeft het een enorm fééstelijke uitstraling. Het woord is `sierbestrating’. Het is een woord waaraan ik zelden denk en dat ik misschien nog nooit uitsprak, maar nu hoort het ineens bij een dag die niet kapot kan.

Columns

  • Als een gang van zaken `toestanden’ wordt genoemd, is waakzaamheid geboden. Italiaanse toestanden bijvoorbeeld. Dat hoor je weleens: “Ja, dan krijg je dus Italiaanse toestanden!” Meestal is er dan geen andere typering voorradig en moeten we een beetje tasten naar wat er precies... lees meer

  • In een interview met een caféhouder uit Amersfoort lees ik dat hij jaloers wordt als hij de Engelse premier Boris Johnson nu al een pint bier aan zijn liepen ziet zetten. Heb ik ook gezien, op een foto of in het journaal, en dat is inderdaad een aantrekkelijke manier van bier dr... lees meer

  • Als je het over onze premier hebt moet je er in deze tijd eigenlijk altijd bij zeggen dat hij demissionair is, maar dat weten we onderhand wel. Tijdens zijn teleurstellende persconferenties zegt hij, onze premier dus, haast iedere keer dat iedereen in de gezondheidszorg zich het... lees meer

  • Toevallig keek ik op en zag mijn buurman het huis passeren, in grote haast, wat uitzonderlijk is, want hij is altijd in de ban van onwaarschijnlijke rust. Hij ziet dat ik hem zie, en maakt een prikbeweging bij zijn rechter bovenarm.

  • Aan Lee Towers denk ik haast nooit. Als ik hem zie en hoor, denk ik: sympathieke man, als de hele wereld uit Lee Towersen zou bestaan, hoefde er nergens militair worden ingegrepen. Zijn repertoire vind ik niet te doen, maar dat ligt aan mij. Als hij uit beeld is, blijft er geen... lees meer

  • Als mensen beetje plechtig proberen te praten, wat bijvoorbeeld politici van harte doen, hoor ik ze vaak zeggen dat ze afwegingen maken, liever dan “Ik moet er nog over nadenken”. Zelf heb ik nog nooit beweerd dat ik afwegingen maak, heb zelfs nooit beseft dat ik dat aan het doe... lees meer

  • Nog even. Dat zeggen we deze dagen vaak tegen elkaar: nog even. Zo vaak dat ik niet meer weet hoe ik erbij moet kijken. De versoepeling, daar gaat het dan over. Net alsof die het begin is van een nieuwe tijd. Misschien is dat ook even zo, maar hoe lang duurt het voordat we die w... lees meer

  • “Heb je al gebéld? Je kunt gewoon bellen, hoor.” Gaat over de GGD. Vaccinatie. Mensen zeggen dat ik moet bellen want er is altijd wel `een plekje vrij’, waarmee bedoeld wordt dat er vaccins over zijn, en die moeten natuurlijk wel ergens in, in mij bijvoorbeeld. 

  • Er wonen best veel mensen in Den Haag, ook dames en heren, maar als we het over de dames en heren in Den Haag hebben, bedoelen we de politici, vooral de prominente. Uit hun contacten met de media blijkt dat ze nu eerst rust willen, de heer Hoekstra heeft het over afkoelen.

  • Gisteravond keek ik niet naar het programma Het mooiste meisje van de klas. Ik weet dat het fascinerend kan zijn, maar van al die uitzendingen zag ik tot nu toe soms alleen een fragment. Vind het te confronterend. In de klassen waarin zat, op de lagere en middelbare sch... lees meer

  • Zaterdag koop ik doosje wijn in een loeidrukke, coronaloze supermarkt. De kordate caissière zegt: “U ben boven de 18, zie ik.” Ik zeg: “Net.” Zij: “Dacht ik al.” Even zoek ik naar een reactie, maar ik laat haar de laatste slag. Drie slappen grappen binnen nog geen 5 seconden. We... lees meer

  • Tot middernacht keek ik eergisteren naar wat zich in de Tweede Kamer afspeelde. Toen was ik bekaf en ik wist ook waarom: door de onrechtstreeksheid van alles wat er werd gezegd, niet in de vragen, in de antwoorden. Natuurlijk, hoort bij het politieke spel, want dat het een spel... lees meer

  • Is me vast een keer uitgelegd, vaker, maar waarom Goede Vrijdag Goede Vrijdag heet, weet ik niet meer. Wel wat wie die dag gedenken, en daar gaat het om, de kruisiging van Jezus Christus. Ik zeg het erbij, omdat het nogal wat is. Of je nu `een gelovige’ bent of niet. Hij geloofd... lees meer

  • Wilde er één keer eentje hebben, een document dat aantoont dat ik me niets van de avondklok hoef aan te trekken. Dinsdag was het zover! De laatste dag van de oude avondklok, dus om 21 uur binnen. 

  • Moment staat me nog helder bij, maar niet meer wanneer het was. Ik bedoel: uurtje langer buiten spelen. Daarvoor mocht het `nog even’ en dat was heel wat. De langste kinderfase werd begrensd door het tijdstip van 6 uur. Het benauwende woord was `Binnenkomen!’, voorafgegaan door... lees meer

Pagina's