Op mijn werkkamer hing lange tijd een foto van de Russische tennisster Maria Sjarapova, gemaakt tijdens de laatste seconde van haar snoeiharde serve. Ze staat op één been en alleen daardoor straalt de rest van haar lichaam betoverend kracht en gratie uit. Het is een foto die o... lees meer
Jano van Gool
In de Pers
Recent
Er zijn nog geen toneelstukken toegevoegd
Beter
De broer, Marten Fortuyn, zegt: `Straks wordt een halvegare, een einzelgänger en een narcist met asperger op de bevolking losgelaten.’ Voordat hij Pim vermoordde moet hij dat ook zijn geweest, denk ik, maar toen hadden wij er als bevolking geen last van. Ik merk dat ik zo weinig van Volkert van der G. afweet. Waarom hij tot zijn misdaad kwam bijvoorbeeld. Misschien was dat destijds bekend, maar ik ben het vergeten. Wat hij deed in het dagelijks leven. Iets met de natuur, geloof ik. Wel denk ik na over wat straf met mensen doet of kan doen. Straf heeft een bedoeling. Iemand die gestraft wordt, moet door die straf een beter mens worden. Het is niet alleen maar vergelding. Is Volkert van der G. een beter mens geworden? Iemand moet dat weten. Volkert van der G. zelf ook.
Ik herinner me de dag waarop hij veroordeeld werd. Op het pleintje voor de rechtbank stond een groepje aanhangers van Pim Fortuyn. In bleek zonlicht. Dat groepje had een woordvoerster, een kolossale vrouw met een zeer ruim T-shirt aan, waarop een figuur uit een tekenfilm stond afgebeeld, Mickey Mouse, geloof ik. Ze zei dat de straf te laag vond, een standpunt dat was te begrijpen. En ze voegde eraan toe: `Als hij vrijkomt, is hij van ons.’ Ik vond dat een angstaanjagende belofte. Ik probeerde me er ook iets bij voor te stellen, wat de belofte nog erger maakte. Ik vind dat Volkert van der G. tijdens zijn eerste verlof wat zendtijd moet krijgen, op een geheime plek uiteraard. En dat hij dan alles zegt wat hij te zeggen heeft. Misschien helpt dat.
Columns
-
-
In de herfst die graag nog lang moet duren, zijn de morgens het mooist. Ik word er optimistisch van en ook daardoor voel ik me er veilig in. Soms overkomt dat je zonder dat je eropuit bent, zo’n innig en tintelend gevoel.
-
Een dag waarvan ik me afvroeg wat ik er mee moest. Gisteren, de nationale Coming Out Day, in het Engels dus, want dat klinkt misschien beter dat iets met `uit de kast komen’. Die laatste woorden spreek ik makkelijker uit, maar het is niet makkelijk, uit de kast komen. Het is nie... lees meer
-
De meeste reclameboodschappen waaien langs me heen. Niet dat ik ongevoelig ben voor prikkels van buitenaf, maar ik hoor meestal wel wat er gezegd of gezongen wordt zonder dat het doordringt waar het precies over gaat. En als dat wel het geval is, doe ik er verder nauwelijks iets... lees meer
-
Feestverlichting! Sinds januari heb ik er niet meer aan gedacht. Nu loop ik door een smalle straat waar twee mannen van de gemeente werkzaam zijn, een op een kleine oranje hoogwerker. De feestverlichting heeft de vorm van een pakje met een rood lint eromheen gestrikt. Het laatst... lees meer
-
Toen ik gisterochtend om een uur of 7 mijn sportkleding aantrok (nu lijkt het net alsof ik deze woorden stoer opschrijf, wat niet zo is), vroeg ik me af hoe het ook alweer zat met de wintertijd. Willen we die nu wel of niet? Er was een discussie over, maar die heb ik niet gevolg... lees meer
-
Gisteren las ik een interview met de vrouw die met TomTom begon, Corinne Vigreux. Ze zegt dat ze met haar uitvinding duizenden huwelijken gered heeft. En dan doelt ze op de harde ruzies onderweg over hoe te rijden. Maar ze zal ook weten dat er mensen zijn die het beter weten dan... lees meer
-
Doe je iets niet goed als je de Dikke Ditz cadeau krijgt? Ik bedoel natuurlijk de nieuwste versie van Hoe hoort het eigenlijk? van Reinildis van Ditzhuyzen, een naam die je meteen verbindt met goede manieren. Ik heb eerdere edities niet gezien, ben ook niet razend nieuw... lees meer
-
Toen ik gistermorgen rond 7 uur de vuilniszak buiten zette, zei ik nors tegen mezelf dat het ook best wat later kon. De vuilniswagen komt meestal in de tweede helft van de ochtend, maar ja, ik denk altijd: gedaan is gedaan. En bovendien kan het best dat de ophaaldienst ineens ee... lees meer
-
Misschien was het al bekend, maar ik kende het woord niet: geheugenkoor. Zo’n koor bestaat uit dementerende ouderen die liedjes uit hun jeugd zingen. Ik heb me er even in verdiept, het heeft geen therapeutisch doel, of toch: het is ontspannend, mensen beleven er plezier aan. Som... lees meer
-
Goed te lezen dat de NS de afgelopen jaren in de herfst beter presteerde dan voorheen. De NS stelt dat zelf vast. Toen ik dat in de krant zag staan, voelde ik lichte bezorgdheid. Het is een evaluatie die makkelijk tot verslapping kan leiden. We kennen het ook van onszelf: iets g... lees meer
-
Vandaag is mijn moeder jarig. Twee jaar geleden overleed ze, maar toch blijft ze op 2 oktober jarig. Waarschijnlijk een van de eerste data die ik onthield. Na mijn eigen verjaardag natuurlijk. De meeste vaders en moeders blijven altijd jarig.
-
Donderdag of vrijdag hoorde ik het op de radio, een nieuwsbericht: Felix Meurders weg bij Spijkers met Koppen. Wegens te oud. Daarna las ik het ook in alle kranten. Er is dus iets met die gang van zaken, wat blijkbaar veel mensen vinden.
Felix Meurders is 72. Ik luister so... lees meer -
Aan een vriend vroeg ik of hij het landelijk meldnummer wist. Hij keek me vragend aan. Hij is een vriend die van heldere formuleringen houdt. Alleen landelijk meldnummer zeggen, is nogal vaag. Ik zei dat ik uiteraard het nummer bedoelde dat je moet bellen als je een verward pers... lees meer
-
Mijn huisarts bezoek ik soms met een onduidelijk kwaaltje. Meer het gevoel dat er iets is. Heb ik vaker dan niet zo lang geleden. Dat mijn huisarts iemand is die je graag ziet, heeft hier ook mee te maken. Ze neemt me altijd serieus, serieuzer dan ik zelf doe. Dat laatste komt d... lees meer