Op de fitnessclub ben ik meestal in de vroege ochtend, ook nu ik door een blessure één arm matig kan gebruiken. Er is echter nog genoeg lichaam over. Doe het niet van harte, maar heb er baat bij, al kan ik die baat moeilijk uitleggen.
Jano van Gool
In de Pers
Recent
Er zijn nog geen toneelstukken toegevoegd
Concentratie
Heel even keek ik zaterdagavond naar het `bedankfeest’ ter ere van prinses Beatrix, in Ahoy, een van de naarste plekken van Nederland, met altijd veel optrekkende tocht. Op het toneel stonden trommelaars bij grote trommelinstallaties. De trommelaars trommelden. Wat ik vaker heb bij trommelnummers, had ik hier ook: het duurde te lang. Maar goed, het was degelijk ingestudeerd, de trommelaars trommelden bekwaam, dus ze wilden graag laten zien en horen wat ze konden. Voor mij was het onduidelijk of ze tot de bekende of onbekende Nederlanders hoorden. Want dat was vooraf nadrukkelijk gesteld: het zijn onbekende en bekende Nederlanders die onze vroegere koningin eren. Daarna bleef ik nog even hangen, maar het programma was niet echt overrompelend. Ik zeur daar niet over, want het was niet voor mij bedoeld. De camera zoemde vaak in op de prinses. Naast haar zat de premier die een beetje in de war was van de uitingen die hem gul om de oren waaiden. Misschien zag ik het verkeerd, maar de prinses leek me niet voorturend volstrekt geamuseerd, wat ik me dus kon voorstellen. Maar zoals altijd keek ze uitstekend, soms blij en verrast, maar vaker nog aandachtig. Die aandacht wordt altijd meteen wárm genoemd als het over haar gaat, maar ik weet niet of die aandacht een temperatuur heeft. Het was meer een vorm van concentratie, die vreemde concentratie die wij ook zoeken als we jarig zijn en in het openbaar worden toegezongen. Vinden we het niet altijd erg moeilijk hoe we dan ongeveer moeten kijken? Denk aan de prinses!
Columns
-
-
Iedereen kijkt naar me: er zullen weinig mensen zijn die dat schurende gevoel niet kennen. Het is ook de titel van een boek van Melissa Dahl, een boek over schaamte. Er staat veel belangrijks in en het allerbelangrijkste is dat schaamte zin heeft. Het hoort bij je ontwikkeling.... lees meer
-
Voor de Rijksoverheid heb ik diep respect. Je kunt het niet zomaar Rijksoverheid zijn en blijven. Toch probeer ik mijn contact ermee zoveel mogelijk te vermijden. Ik word er altijd erg gespannen van.
-
Als je je hand en halve arm in het gips hebt, mag je niet autorijden. Misschien kan het ook wel niet, maar dat heb ik niet geprobeerd. Veel is door dat gips lastig, dit ook. Bijvoorbeeld wanneer ik voor mijn werk in een cultureel centrum moet zijn in een plaats waar geen station... lees meer
-
Ooit had ik een stuk of tien fotoboeken. Een binnenbrand heeft daar een einde aan gemaakt. Bijna twintig terug. Ik heb geleerd me die foto’s te herinneren, niet allemaal natuurlijk, maar wel de beelden die van momenten van lang of kort geleden opnieuw een gebeurtenis maken. Ja,... lees meer
-
Bij heel veel denk ik: dat gaat zomaar niet. Vooral als ik iets wil waarvan ik denk dat het eenvoudig is. Ik ben in de lampenwinkel om een lamp te kopen, een duidelijke gang van zaken. Achter de toonbank staat een jonge man met van die ingevette stekeltjes. Die haardracht kan me... lees meer
-
Alles wat in de krant staat neem ik serieus. Ik lees niet alles, maar over wat ik lees denk ik meestal even na, want niets staat er zomaar, want niets gebeurt zomaar.
-
Terwijl de fysiotherapeut me maandagavond in vorm kneedde, kwamen er een stuk of wat afzeggingen binnen voor de dag erop, inmiddels gisteren. Het waren patiënten van buiten de stad, die gealarmeerd door de voorspelde sneeuw, het zekere voor het onzekere namen. Ze kwamen immers p... lees meer
-
Paar dagen geleden overleed de Britse acteur Windsor Davies. Ken ik van maar één rol en daarin vond ik hem geweldig. Hij speelde sergeant-majoor in de serie die hier `Oh moeder, wat is het heet’ heette, ik meen uitgezonden in de jaren zeventig, maar toen keek ik er nauwelijks na... lees meer
-
Er is gelukkig nog een beetje winter overgebleven. Ik zag beelden van schaatsers op het eerste natuurijs van dit jaar. Het ijs stelde niet veel voor, maar toch, het was er. Zelf kan ik nooit uit de voeten op een oppervlak dat zich tegen me keert, ik sta dus nooit meer op ski’s e... lees meer
-
Paar jaar terug las je er soms over, over de lustkapper. Lang niet aan gedacht. Ik zocht op of ze nog gesignaleerd werden en ja, ik stuitte meteen op een bericht uit het noorden des lands waarboven stond `Nagelstylistes sluiten lustkapper op’.
-
Een vriendin komt op bezoek, bergt haar mobieltje op en zegt: “Bijna 7000.” Ik weet niet wat ze bedoelt. Heeft ze 7000 keer getelefoneerd of ge-sms’t of 7000 appjes verstuurd? Kan allemaal natuurlijk. Leuke vrouw, sterke communicatieve eigenschappen. Ze ziet mijn vragende veront... lees meer
-
Is het zo duidelijk wat we willen? Onze supermarkten zeggen we dat we meer `beleving’ in de winkels zoeken. Ik heb gemerkt dat het geen zin heeft telkens opnieuw te roepen dat we onszelf niet belachelijk moeten maken door belevingen in het commerciële circuit. Of ik ermee ophoud... lees meer
-
Net iets te vaak hoor ik in deze periode van het jaar net iets te veel mensen zeggen dat ze er dan en dan niet zijn, want “we gaan natuurlijk naar de sneeuw”. Die woorden spreken ze nonchalant en met stellige vanzelfsprekendheid uit. Houd ik niet van. Bijna niets is de gewoonste... lees meer
-
Wanneer de trein op station Den Bosch bijna vertrekt, roept de conducteur om dat er op het perron nog een plastic zak staat, met daarin twee cadeautjes. Of de rechtmatige eigenaar die even kan pakken.