Alle kleine beetjes helpen. Woorden die bij mijn opvoeding hoorden. Die is al een tijdje voorbij, misschien iets te vroeg beëindigd, maar waarschijnlijk geldt dat voor alle opvoedingen. Misschien moet je opvoeding wel je hele leven doorgaan. Nu ik dit zo parmantig noteer, weet i... lees meer
In de Pers
Recent
Er zijn nog geen toneelstukken toegevoegd
Dienst
Ah, handig van Greenpeace. Ik moet de brief nog krijgen, maar weet wat erin staat: mijn jaarlijkse bijdrage wordt automatisch verhoogd. Dat geld geef ik vrijwillig. Met die verhoging moet ik het dus ook vrijwillig eens zijn. Helder. Als dat laatste niet het geval is, moet ik dat binnen een maand telefonisch doorgeven. Het is een gang van zaken die me tegenstaat en nu ik daarover nadenk, alsjeblieft niet te lang, besef ik dat het vooral komt omdat ik niet houd van telefonisch contact. Met sommige vrienden gaat het prima, maar meestal wil ik alleen maar telefoneren om een of twee zinnen uit te wisselen en dan is het klaar. Naar een organisatie bellen vervult mij met weerzin. Krijg je bijvoorbeeld een keuzemenu te horen en het toeval wil dat mijn keuze er haast nooit bij zit en dan kies ik dus maar iets en moet ik een kwestie aan iemand voorleggen die daar niets mee kan. Of beluister ik de mededeling dat alle medewerkers in gesprek zijn en of ik even wil wachten. Om dat wachten te ontmoedigen komt er dan een muziekje dat je met mensenhaat vervult. En het is haast nooit `even’. Ik kom altijd in een tweede muziekje terecht dat nog erger is dan het eerste. Zou er over die muziekjes vergaderd zijn. Dat iemand zei: `Dat leert ze wel af ons te bellen!’ Ik word niet snel kwaad, maar van dat muziekje wel. En ook van een keuzemenu. En ook van de vraag `Waarmee kan ik u van dienst zijn?’ zonder dat de vragensteller iets te bieden heeft dat ook maar een kleine beetje op een dienst lijkt. Greenpeace stuur ik dit stukje.
Columns
-
-
`En hoe is het gewicht?’ De verpleegkundige tegenover lacht vriendelijk, net zoals ze de vraag vriendelijk stelt. Maar ja: `het gewicht’ is iets anders dan `uw gewicht’. Het is net of `het gewicht’ nogal buiten me omgaat, iets waarnaar ik zelf ook een beetje raar zit te kijken.... lees meer
-
Er ging er iets mis met mijn pinpas. Drie keer verkeerde code ingedrukt. Eigen schuld, maar ook van de man achter de toonbank, want die bleef maar ontremd tegen me praten. Afgeleid. Pas geblokkeerd!
-
Wie A zegt, moet B zeggen. Hoor ik vaak. Ik houd er niet van, want waarom? Bovendien denk ik: graag bepaal ik zelf wat ik moet.
-
Graag ga ik naar de bioscoop. Natuurlijk weet ik dat ik alle nieuwe films vrijwel meteen thuis kan zien, maar de bioscoop heeft nog altijd mijn voorkeur. Het erheen lopen, in de vitrine kijken, de naam van de film uitspreken terwijl je een kaartje koopt, nog een paar minuten wac... lees meer
-
Wat hoor je als je hoort dat een stem niet meer zo jong is? Want natuurlijk wordt een stem ook oud, net als bijvoorbeeld gewrichten en gelaatstrekken. Er komt kraak in en ruis. Toch hoor ik dat niet in de stem achter me.
-
Vaak zie je een Bekende Nederlander in een reclamespotje. De bedoeling is dat je gaat doen wat de Bekende Nederlander daarin doet. De Bekende Nederlander ontvangt daar veel geld voor. Dus het zal werken.
-
Tijdens mijn laatste verhuizing doemden uit de donkere diepte van een kast drie schoenendozen propvol cassettebandjes op. In mij woedde een opruimdrift die zijn weerga niet kende, en ik besloot meteen nonchalant dat minstens twee van die dozen weg moesten. Vaag vroeg ik me af of... lees meer
-
Ergens las ik: `Bovendien willen we onze leerlingen niet bij onbekenden laten aanbellen.’ Gaat over kinderpostzegels. Gisteren gingen kinderen weer van deur tot deur, minder kinderen dan vorig jaar. En vorig jaar waren het minder kinderen dan het jaar daarvoor. De klad komt er e... lees meer
-
Vandaag moet ik een treinreis maken, gisteren niet. Maar gisteren deed zich wel een interessante kwestie voor: veel, misschien wel de meeste conducteurs voerden actie en controleerden onze vervoersbewijzen niet. Graag zeg ik `kaartje’ in plaats van vervoersbewijs, maar ik geloof... lees meer
-
Zaterdag ben ik vroeg in de supermarkt. Een mooie herfstdag moet je zo volledig mogelijk meemaken. Bij de kassa sta ik achter een jonge moeder met een erg jonge baby in een draagzak. Zojuist stond ze ook naast me bij het broodbeleg. Ze lichtte haar kind in over hagelslag: `Zie j... lees meer
-
Hoe zal het uiteindelijk met Camiel Eurlings aflopen? Ben ik daar benieuwd naar? Beetje. Waarschijnlijk omdat ik het wel weet. Dat hij zijn vriendin Tessa, inmiddels om begrijpelijke redenen ex-vriendin, in elkaar heeft geslagen, is een kwestie die waarschijnlijk zacht zal eindi... lees meer
-
Goed woord: schatkist. In de dagen na Prinsjesdag komt het altijd een paar keer voorbij. Bijvoorbeeld dat die leeg is, nu dus niet, of dat er wel wat bij kan. Uit de boeken in mijn kindertijd maakte ik op dat een schatkist iets was waarnaar je op zoek ging. Ergens op een eiland,... lees meer
-
Opluchting is een belangrijke emotie. Ik weet niet precies wat de definitie van een emotie is, maar van definities trek ik me nooit veel aan. De slappe lach vind ik ook een emotie. Ik hield er al eens een pleidooi voor. Dat we de slappe lach niet moeten proberen te onderdrukken,... lees meer
-
Zijn er mensen die nog nooit gevlogen hebben? In een vliegtuig, bedoel ik. Raar dat ik dat niet weet. Laat ik maar voor mezelf spreken als ik zeg dat ik het zorgelijk vind dat de KLM gaat bezuinigen op stewardessen en stewards. Zat er al een tijdje in, maar ineens is het dan zov... lees meer