Gisteren stopte er ineens een vrachtwagentje van de gemeente in de straat. Twee mannen laadden met haastige tegenzin materiaal uit waarmee een straat of een gedeelte van een straat kan worden afgesloten, alles rood-wit van kleur. Wat nu weer, dacht ik. Sommige gedeelten van de s... lees meer
Jano van Gool
In de Pers
Recent
Er zijn nog geen toneelstukken toegevoegd
Fantasie
Haast niets in dit land kan zonder Bekende Nederlanders. Kan me verder niet schelen, maar begrijpen doe ik het ook niet. Ja, het kan me wel wat schelen, want soms voel ik lichte schaamte die ik niet goed kan verklaren. Ik hoorde dat er gisteren een elftal van Bekende Nederlanders is opgericht, allemaal mannen, allemaal vaders. Het gaat om voorlezen. Vaders doen dat blijkbaar te weinig en daar moet verbetering in komen. Ik vergeet meteen dat ik soms last heb van die Bekende Nederlanders, want ik snap het belang van deze actie. Goed voor taal- en leesontwikkeling, heet het deftig. Natuurlijk. Maar ook de fantasie begint dan te werken en hoe meer fantasie, hoe spannender, leuker en intenser het leven wordt. Daar kan niet vroeg genoeg mee begonnen worden. We moeten ook de intimiteit van het voorlezen niet vergeten. Ik denk aan mijn eigen vader die er niet meer is. Ik zat als heel klein jongetje op zijn schoot. In de grote fauteuil onder de schemerlamp. Hij hield mijn blote voeten vast en las sprookjes voor uit een groot rood boek. Niet alles drong tot me door, maar ik luisterde min of meer ademloos, diep onder de indruk. Het was niet alleen wat hij las, maar ook zijn stem en natuurlijk de wereld waarin we ons bevonden die even veilig als geheimzinnig was. Ik wilde helemaal niet weg uit die wereld en ook niet van zijn schoot. Toen ik later zelf kon lezen, was ik benieuwd wat ik van die sprookjes vond als ik ze zelfstandig onderging. Toen ontdekte ik dat hij er veel had bij verzonnen. Dat vond ik sensationeel.
Columns
-
-
Terugkoppelen. Ik weet dat het woord bestaat, maar geloof dat ik het nu voor het eerst heb opgeschreven. Ik zeg het ook nooit, terwijl ik niet weet of ik een leven leid waarin nooit eens iets teruggekoppeld moet worden. Vast wel.
-
Wanneer het begon, weet ik het niet meer, maar ineens waren ze er, vriendelijk ogende boekenkastjes ergens in een straat, met daarin boeken die je gewoon mag meenemen. Monter stemmend verschijnsel. Troostrijk op dagen die maar niet op kleur kunnen komen.
-
Natuurlijk mag ik niet uitgaan van mijn eigen omgang met regels, maar het moeten er volgens mij niet te veel zijn. Veel te veel regels zorgen ervoor dat je nauwelijks meer nadenkt over je gedrag. Daardoor ga je steeds minder over álles nadenken. Je karakter kan er behoorlijk van... lees meer
-
Het meeste hevige nieuws dat ik in kranten lees, kan me lang bezighouden. Soms lees ik het vaker dan één keer, niet omdat ik wat ik eerder las vergeten ben, maar omdat veel, steeds meer gebeurtenissen slechts met moeite te bevatten zijn.
-
Mijn moeder overleed zes jaar geleden. Ze was negentig, wat ze een mooie leeftijd vond. Dus al zes jaar heb ik niets meer met Moederdag. Daarvoor trouwens ook niet, want mijn moeder vond het een onzinnig feest. Misschien is feest niet het goede woord, de bedoeling is dat moeders... lees meer
-
Op de hoek passeer ik twee mannen, ouder dan ik en blozend boos. Toen ik hen naderde hoorde ik al dat ze het met veel oneens waren. Aan sommige mensen is dat ook sterk te zien. Uit alles spreekt afwijzing, hoe ze bewegen, hoe hun mond staat, hoe ze kijken, niet is goed en zij ku... lees meer
-
Kinderen van ouders die de oorlog meemaakten, zijn inmiddels ook behoorlijk oud. Graag denk ik aan de eerste Bevrijdingsdagen van mijn leven. Ik zal een jaar of vijf zijn geweest toen het goed tot me doordrong wat er op 5 mei gevierd werd, late jaren vijftig.
-
Vorige maand kwamen er voor het huis hiernaast twee kleine monumentjes voor een echtpaar dat in de oorlog uit hun huis werd gehaald door de nazi’s. Het zijn twee struikelstenen, `Stolpersteine’. Ze zijn nog op te weinig plekken in Nederland te zien, bakstenen waarvan de bovenkan... lees meer
-
Zelf heb ik nooit bij- of omscholing overwogen, maar ik snap het belang van het aanbod. Stond ik weer eens bij stil tijdens het lezen van een interview met Karien van Gennip, minister van Sociale Zaken en Werkgelegenheid. Ze heeft al een tijdje een potje waaruit mensen een schol... lees meer
-
Gisteren was het én de Dag van de Arbeid én de Internationale Dag van de Lach. Jammer dat het zondag was, maar ik geloof dat de lachdag altijd op de eerste zondag van mei is. De maandag is veel meer een dag voor de Dag van de Arbeid, de week begint, we gaan aan het werk.
-
Vaak ben ik deze column begonnen met dat ik in mijn werkkamer uitkijk op een binnenplaatsje waar niets gebeurt, wat maar goed ook is, want in mijn hoofd gebeurt al genoeg.
-
Johan Derksen zegt `geen enkele aanleiding’ te zien excuses aan te bieden. Geen enkele aanleiding. Je zou toch zeggen dat hij een beetje aanleiding toch moet voelen. Kan je nog zeggen dat je er niet over denkt met excuses te komen, maar als je beweert geen énkele aanleiding te z... lees meer
-
Raar dat je er toch even over nadenkt: klein beduimeld boek uit de eerste jaren van de vorige eeuw over hoenderteelt. Ik schreef het woord nog nooit op, sprak het ook nog nooit uit: hoenderteelt.
-
De muziek die Henny Vrienten voor films schreef vind ik erg goed. Vaak staat die op als ik aan het werk ben. Gaat betoverend in je gedachten zitten.
Veel hoor, drie in één week: Henny Vrienten, Jan Rot en Arno Hintjens uit Oostende.