Toen vorige week de laatste bedevaartstrein naar Lourdes vertrok, was ik even terug in eind jaren vijftig. De overbuurvrouw was erheen geweest, want haar linkerbeen deed het niet meer. Ze vertrouwde op het bronwater met genezende kracht dat uit de grot kwam waar Maria was versch... lees meer
Jano van Gool
In de Pers
Recent
Er zijn nog geen toneelstukken toegevoegd
Geluidjes
Er zijn mensen die zo woedend kijken dat je er onzeker van wordt. Althans ik. Soms voel ik zelfs dat er schuldgevoel gaat wringen. Wel denk ik: kan het alsjeblieft wat minder? Maar daar denk ik meteen achteraan: waar bemoei ik me mee? Misschien moet ik denken: kan ik iets voor je doen? Gisteren in de trein kwam er een vrouw de coupé binnen die meer dan woedend was. Ze naderde een kookpunt. Haar ogen spuwden vuur en het was net alsof haar mond iedere mogelijkheid tot een glimlach kapot had gebeten. Waarschijnlijk was er iets behoorlijk misgegaan in haar leven. Ik vluchtte in mijn krant, want als onze blikken elkaar kruisten, kon mijn dag ook behoorlijk inzakken. Ze ging schuin voor me zitten en pakte een schrift met een harde kaft waarin ze agressief begon te bladeren. Zo nu en dan stopte ze daarmee om iets door te strepen. Na een minuut of tien legde ze het schrift naast zich en nam een zittende slaaphouding aan, met de armen over elkaar. Dit initiatief had succes, want ze was meteen weg, om het zo maar eens te zeggen. Ik ging verder met mijn krant, ook iets meer ontspannen. En toen hoorde ik de vrouw geluidjes maken, in haar slaap dus. Ze snurkte niet, het was iets anders, een licht gekreun dat beslist niet uit onbehagen voortkwam. Er waren geen andere mensen in de coupé, ik was de enige getuige. Ik boog me voorover en stelde vast dat ze er innig tevreden uitzag. Waarschijnlijk was haar droom van stralende kwaliteit. Zo’n droom gunde ik haar zeer. En ondertussen raasde de trein door zacht herfstlicht.
Columns
-
-
Morgen denk ik er vast anders over, maar gisteren nam ik met enige opluchting afscheid van de zomer. Komt ook doordat mijn karakter zeer bij de herfst hoort. Ik houd ook van de zomer, vooral van zomeravonden en vroege zomerochtenden, maar het duurde allemaal wat te lang dit jaar... lees meer
-
Deze week is dan misschien wel te warm voor woorden, maar leverde in ieder geval drie nieuwe op, woorden dus. Rijke oogst. Gisterochtend hoorde ik `mensenuitlater’. Nieuw beroep, hier en daar in Amerika al een beetje populair. Je kunt de service bellen en dan komt er iemand om e... lees meer
-
Een paar keer per dag stellen we elkaar een wezenlijke vraag waarvan het antwoord ons matig interesseert. Dat antwoord is nog wezenlijker dan de vraag. Ik bedoel uiteraard de vraag hoe het gaat. Als we die serieus zouden nemen, waren we iedere dag een paar uur met elkaar in gesp... lees meer
-
In Albert Heijn vraagt een vrouw of ze me iets mag vragen. Het is een kleine, hoogbejaarde vrouw met een zorgelijk gezicht en kleren aan die veel te warm zijn voor deze verpletterende nazomer. Gebeurt vaker dat me in de supermarkt iets gevraagd wordt door een andere klant. De vr... lees meer
-
Als de dag van gisteren. Dat zeggen we vaak als we ons belangrijke gebeurtenissen herinneren. En als we de belangrijke gebeurtenis niet zelf hebben meegemaakt, zeggen we er meestal bij waar we waren toen we over de gebeurtenis hoorde. De meeste belangrijke gebeurtenissen gaan no... lees meer
-
Een van de grote voordelen van een eenpersoonsbedrijf, in dit geval het mijne, is dat je nooit hoeft te vergaderen. Ik hoef ook nooit iets `in de groep te gooien’, zoals dat vroeger heette. Als je iets in de groep gooit, kan dat tot een vergadering leiden. En van vergaderen is... lees meer
-
Bonnetjes! Altijd die dekselse bonnetjes! Ik geef meteen toe dat ik er ook slordig mee omga. Eet ik tussen de middag ergens een broodje haring en pas als ik weer ver weg ben, vraag ik me af of ik dat nu at vanwege mijn werk of gewoon als mens die zin had in een broodje haring. I... lees meer
-
Weer ben ik even in het zuiden van Frankrijk, nu niet ter recreatie maar omdat ik er werk te doen heb. Op wat voor werk dat is kom ik een andere keer terug. Ik logeer in een sprookjesachtig landhuis in een omgeving waar het als sinds april niet meer geregend heeft en de hitte... lees meer
-
is een app tegen verspilling, lees ik. Nog steeds betreur ik het een beetje dat ik dan niet onmiddellijk denk: die moet ik hebben! Terwijl ik toch best iemand wil zijn die overal een appje voor heeft. Om me heen zijn mensen die zomaar kunnen zeggen: `Over een kwartier begint h... lees meer
-
Toen ik las over het Wereldkampioenschap Verstoppertje Spelen, afgelopen weekend in Italië, dacht ik uiteraard terug aan mijn kindertijd. Wij speelden natuurlijk ook verstoppertje, overigens zonder te beseffen dat je daar later wereldkampioen in zou kunnen worden. Wij wisten n... lees meer
-
Een groot deel vaan mijn leven breng ik door me dromen. Bedoel ik niet dagdromen. Doe ik óók, maar ik heb het gevoel dat ik die in de hand heb en bovendien kan ik altijd zeggen: zo, nu weer naar de orde van de dag. Die orde is er immers altijd ook en daarvan blijf ik me vaag bew... lees meer
-
Lijkt me juist dat Albert Heijn explosieve kroketten uit de schappen verwijdert. We bereiden kroketten niet om ze uiteen te zien spatten. Ik ben trouwens van de stroming die nooit zelf een kroket bakt. Niet omdat ik er te lui voor ben, nee hoor, maar voor een kroket ga ik naar d... lees meer
-
Ben twee dagen in terug in het land en merk dat het vaak over `sorry’ gaat. Natuurlijk heb ik het nieuws gevolgd en weet dat onze premier `sorry’ heeft gezegd, maar dat waaide aan me voorbij. Had ik misschien moeten voorkomen, want telkens als het over `sorry’ gaat, heb ik het g... lees meer
-
Gek dat mijn eerste reactie lichte bezorgdheid is, als ik lees dat honden de meeste woorden van hun baasje begrijpen. Ja, dat staat er in het artikel dat ik erover las, `begrijpen’. Maar begrijpen en begrijpen zijn twee dingen. In een radioprogramma reageerde Martin Gaus op het... lees meer