De ochtendmist hangt in flarden in de stille straat. Graag kijk ik daarnaar. De dag begint stamelend, het is goed dat nog niet alles zichtbaar is. Dan komt er een bestelbusje de hoek om. Het ziet er gloednieuw uit, blauw en wit van kleur. Dan zie ik wat erop staat: VERTROUWELI... lees meer
Jano van Gool
In de Pers
Recent
Er zijn nog geen toneelstukken toegevoegd
Groen
Forse man van een jaar of dertig steekt de straat over. Hij heeft zomerse kleuterkleding aan, telefoneert intens en kijkt daarom niet op of om. Ik nader hem fietsend en manoeuvreer mijn fiets om hem heen. Gaat maar net, want er wil ook een vrachtwagen voorbij. Als ik de telefonerende man ben gepasseerd, roept hij me na: `Bellen, lul!’ Ik heb hier best iets over te zeggen, maar de man in zomerse kleuterkleding lijkt me niet iemand met wie productief van gedachten te wisselen valt, dus ik rijd door. Ik ben bovendien een vriendelijke fietser. Zoiets mag je niet van jezelf zeggen, maar toch doe ik het. Over vriendelijke fietsers ging het gisteren in een radioprogramma. Ik hoorde er maar een staartje van: een vrouw met een kordate stem zegt dat veel fietsers zich onbeholpen gedragen, bijvoorbeeld veel te hard rijden op fietspaden en medefietsers van de weg af drukken. Ik knik instemmend. En ondertussen zijn die hardrijders ook nerveus met hun fietsbel in de weer. Ik noteerde het hier al eerder: vaak zijn het min of meer kale mannen met rugzakjes om en doppen in hun oor, woedend kijken ze voor zich uit. De vrouw op de radio zegt dat je groene ventieldopjes moet kopen wanneer je je wilt manifesteren als vriendelijke fietser. De kniesoor in mij wordt dan onmiddellijk wakker: je kunt toch ook zónder groen ventieldopje laten merken dat je vriendelijk bent. En wat te doen als ik een fietser met groene ventieldopjes zich onvriendelijk zie gedragen? Draai om de oren geven? Kwaad naar de groene ventieldopjes wijzen?
Columns
-
-
De uitstraling van Prinsjesdag is verbleekt. Wat de koning gaat zeggen, weten we ongeveer. Er zijn geen verrassingen. Ik klaag niet, want er zijn nog altijd de hoedjes. En de hoeden.
-
Misschien geen kwestie voor de maandag, maar wat denk je als je hoort dat je nog maar een jaar te leven hebt. Nee, wat neem je je voor? Waarschijnlijk zijn die voornemens er niet meteen als je het hebt gehoord, maar komen ze daarna. Ik lees een interview met de schrijver Renate... lees meer
-
Het heeft hard geregend en hard gewaaid. Nu even niet en dan is het anders stil dan wanneer het zojuist niet hard heeft geregend en gewaaid.
Ik zit op een natte bank bij een weiland en kijk naar niets. Nou ja, niets, in de verte een paar koeien, hier en waar wat bomen, zwar... lees meer -
In Rotterdam, in Het Nieuwe Instituut, is een tentoonstelling te zien van doodgewone gebruiksvoorwerpen. Verzamelingen ervan, bijvoorbeeld tientallen fietsbellen of stukken daarvan, platgereden, op straat gevonden. Is het interessant daarnaar te kijken? Ik denk het wel en ga er... lees meer
-
Wat vind ik hinderlijke geluiden in huis? Moet ik even over nadenken, ook omdat ik die niet hoor terwijl ik dit noteer. Ik luister even, maar het is stil in huis. Natuurlijk is het nooit echt stil, ook het huis zelf maakt geluid, zeker nu er een herfstwind staat, maar toch is he... lees meer
-
Er zijn mensen die op hun telefoontje buienberichten kunnen lezen. Voordat ze de deur uit gaan, kijken ze ernaar en zeggen: “Over 5 minuten gaat het regenen. Ik wacht nog even.” Een nuttige gang van zaken, waartegen ik ook licht verzet voel, zonder dat ik dat verzet efficiënt ka... lees meer
-
Tegen het instituut van het koningschap kun je bezwaren hebben, tegen de traditie, de gevolgen van de traditie, maar toch nauwelijks tegen onze koning. Hij doet zo goed mogelijk wat hij kan en mag. Hij is nu op onze eilanden in het Caribisch gebied en voordat hij ging, heeft hij... lees meer
-
Werken in de uitvaartbranche wordt steeds populairder, lees ik. Iedereen kan het worden, ik bedoel: een diploma hoeft niet. Er doemen dus ook personen in op die je liever niet tegenkomt. Even jeukte de zoutloze behoefte op te schrijven: bij wie je niet dood gevonden wilt worden.... lees meer
-
Morgen, maar dan 25 jaar geleden, verscheen mijn eerste column in deze krant. Dat weet ik omdat mijn vader die uitknipte. Heeft hij daarna altijd gedaan, tot zijn dood in 2008. Mijn moeder nam het van hem over, maar ook zij leeft niet meer.
Mijn eerste column ging over een... lees meer -
Het woord kende ik niet: coulrofobie. Betekent dat je bang bent voor clowns. Ik weet niet of er in mijn omgeving een coulrofoob is. Ja, een vriend vindt clowns weerzinwekkend, maar dat betekent nog niet dat je er bang voor bent.
-
Afgelopen dagen had ik het niet over de vrouwtjes over wie strafpleiter en kamerlid Hiddema in het openbaar sprak toen hij een bijdrage wilde leveren aan het debat over integratie. Mannen van elders die willen integreren, moeten dat vooral tussen de lakens doen. Met de vrouwtj... lees meer
-
De zaterdagochtend is voor mij toch een andere zaterdagochtend als ik niet naar het radioprogramma Nieuwsshow luister. Bestaat al ruim twintig jaar, lees ik, het wordt in ieder geval al ruim twintig jaar gepresenteerd door hetzelfde duo, Mieke van der Weij en Peter de Bi... lees meer
-
Op de laatste dagen van augustus toch nog een komkommerthema: gevulde eieren. Ze zijn min of meer uit ons leven verdwenen, maar ze worden gelukkig soms nog op tafel gezet.
-
Het koffertje is ruim een eeuw oud. Het was van mijn grootvader die erg lang dood is, maar aan wie ik nog vaak wel denk, niet alleen als ik het koffertje zie. Misschien is het wel langer dan een eeuw oud.