De ochtendmist hangt in flarden in de stille straat. Graag kijk ik daarnaar. De dag begint stamelend, het is goed dat nog niet alles zichtbaar is. Dan komt er een bestelbusje de hoek om. Het ziet er gloednieuw uit, blauw en wit van kleur. Dan zie ik wat erop staat: VERTROUWELI... lees meer
Jano van Gool
In de Pers
Recent
Er zijn nog geen toneelstukken toegevoegd
Hondje
De R is in de maand gesprongen. In mijn kindertijd was dat de R van leveRtRaan. Nu zijn het de pepeRnoten die hier en daar al in de schappen van de supermarkt te zien zijn. Ook barstte het cultuRele seizoen overal in het land los. En ook ik mocht ergens mijn zegje komen doen. Met een paar collega’s hadden we een thema opgekregen en dat was: De tragiek van het leven. Had dat pas in de gaten toen ik ter plekke was. Geeft verder niets, want bijna alles gaat over die tragiek. Of over hoe we ons daartegen verzetten. Ik heb het niet over de grote tragiek, want die stemt vaak sprakeloos. Nee, de kleine tragiek, dáár kan ik iets mee. Daar beginnen de verhalen. Daar beginnen ook deze stukjes. Zaterdagochtend bijvoorbeeld. Het was mooi, vriendelijk weer, maar ineens werd de hemel donker en begon het te regenen. Ik was op weg naar de tragiek van de supermarkt en had spijt van de regenjas die ik thuis had gelaten. Van de andere kant: aan het buitje was goed te merken dat het maar even zou duren. Op het moment dat de eerste druppels op straat spatten, gaat in een huis dat ik passeer, de deur open. Naar buiten komen een mevrouw met een lama-achtig gelaat en een klein, zenuwachtig hondje. Dat hondje heeft een lichtblauw regenjasje aan. Het is goed te zien dat het daar nogal aan moet wennen. Misschien heeft het zelfs geen zin in dat kledingstuk, maar dat weet ik niet zeker. Duidelijk is wel dat de vrouw op de regen heeft zitten wachten. Dat dénk ik dus. Waarschijnlijk vanwege dat jasje. En het laat me niet meer los.
Columns
-
-
De uitstraling van Prinsjesdag is verbleekt. Wat de koning gaat zeggen, weten we ongeveer. Er zijn geen verrassingen. Ik klaag niet, want er zijn nog altijd de hoedjes. En de hoeden.
-
Misschien geen kwestie voor de maandag, maar wat denk je als je hoort dat je nog maar een jaar te leven hebt. Nee, wat neem je je voor? Waarschijnlijk zijn die voornemens er niet meteen als je het hebt gehoord, maar komen ze daarna. Ik lees een interview met de schrijver Renate... lees meer
-
Het heeft hard geregend en hard gewaaid. Nu even niet en dan is het anders stil dan wanneer het zojuist niet hard heeft geregend en gewaaid.
Ik zit op een natte bank bij een weiland en kijk naar niets. Nou ja, niets, in de verte een paar koeien, hier en waar wat bomen, zwar... lees meer -
In Rotterdam, in Het Nieuwe Instituut, is een tentoonstelling te zien van doodgewone gebruiksvoorwerpen. Verzamelingen ervan, bijvoorbeeld tientallen fietsbellen of stukken daarvan, platgereden, op straat gevonden. Is het interessant daarnaar te kijken? Ik denk het wel en ga er... lees meer
-
Wat vind ik hinderlijke geluiden in huis? Moet ik even over nadenken, ook omdat ik die niet hoor terwijl ik dit noteer. Ik luister even, maar het is stil in huis. Natuurlijk is het nooit echt stil, ook het huis zelf maakt geluid, zeker nu er een herfstwind staat, maar toch is he... lees meer
-
Er zijn mensen die op hun telefoontje buienberichten kunnen lezen. Voordat ze de deur uit gaan, kijken ze ernaar en zeggen: “Over 5 minuten gaat het regenen. Ik wacht nog even.” Een nuttige gang van zaken, waartegen ik ook licht verzet voel, zonder dat ik dat verzet efficiënt ka... lees meer
-
Tegen het instituut van het koningschap kun je bezwaren hebben, tegen de traditie, de gevolgen van de traditie, maar toch nauwelijks tegen onze koning. Hij doet zo goed mogelijk wat hij kan en mag. Hij is nu op onze eilanden in het Caribisch gebied en voordat hij ging, heeft hij... lees meer
-
Werken in de uitvaartbranche wordt steeds populairder, lees ik. Iedereen kan het worden, ik bedoel: een diploma hoeft niet. Er doemen dus ook personen in op die je liever niet tegenkomt. Even jeukte de zoutloze behoefte op te schrijven: bij wie je niet dood gevonden wilt worden.... lees meer
-
Morgen, maar dan 25 jaar geleden, verscheen mijn eerste column in deze krant. Dat weet ik omdat mijn vader die uitknipte. Heeft hij daarna altijd gedaan, tot zijn dood in 2008. Mijn moeder nam het van hem over, maar ook zij leeft niet meer.
Mijn eerste column ging over een... lees meer -
Het woord kende ik niet: coulrofobie. Betekent dat je bang bent voor clowns. Ik weet niet of er in mijn omgeving een coulrofoob is. Ja, een vriend vindt clowns weerzinwekkend, maar dat betekent nog niet dat je er bang voor bent.
-
Afgelopen dagen had ik het niet over de vrouwtjes over wie strafpleiter en kamerlid Hiddema in het openbaar sprak toen hij een bijdrage wilde leveren aan het debat over integratie. Mannen van elders die willen integreren, moeten dat vooral tussen de lakens doen. Met de vrouwtj... lees meer
-
De zaterdagochtend is voor mij toch een andere zaterdagochtend als ik niet naar het radioprogramma Nieuwsshow luister. Bestaat al ruim twintig jaar, lees ik, het wordt in ieder geval al ruim twintig jaar gepresenteerd door hetzelfde duo, Mieke van der Weij en Peter de Bi... lees meer
-
Op de laatste dagen van augustus toch nog een komkommerthema: gevulde eieren. Ze zijn min of meer uit ons leven verdwenen, maar ze worden gelukkig soms nog op tafel gezet.
-
Het koffertje is ruim een eeuw oud. Het was van mijn grootvader die erg lang dood is, maar aan wie ik nog vaak wel denk, niet alleen als ik het koffertje zie. Misschien is het wel langer dan een eeuw oud.