Op mijn werkkamer hing lange tijd een foto van de Russische tennisster Maria Sjarapova, gemaakt tijdens de laatste seconde van haar snoeiharde serve. Ze staat op één been en alleen daardoor straalt de rest van haar lichaam betoverend kracht en gratie uit. Het is een foto die o... lees meer
Jano van Gool
In de Pers
Recent
Er zijn nog geen toneelstukken toegevoegd
Infectie
Over lichamelijke klachten praat ik niet graag, zeker niet wanneer ik daardoor iets niet kan. Ik heb het speciaal over rugklachten. Heb ik soms, nooit permanent. Mensen met wie dat wel het geval is, benijd ik niet. Ik lees dat een wervelkolomchirurg die werkzaam is in onder meer de Nijmeegse St. Maartenskliniek, zegt dat veel rugklachten het gevolg van een infectie zijn en dus eenvoudig verholpen kunnen worden met een antibioticakuur. Het kan zijn dat ik er een beetje te kort door de bocht over doe, maar ik kan me voorstellen dat er mensen zijn die dat lastig vinden. Het gaat soms nogal mákkelijk over rugklachten. Komt er iemand niet opdagen, is het: `Ja, hij kreeg het ineens aan zijn rug.’ Vaak denk ik: ja ja. Komt door een man in mijn kindertijd. Ons huis moest worden opgeknapt en toen verscheen die man ten tonele. Een vriendin van mijn ouders zei over hem: `Wat zijn ogen zien, maken zijn handen.’ Hoe oud was ik? Jaar of zes. Toen ik die woorden hoorde, leek me dat meer in het leven niet strikt noodzakelijk was. De eerste beunhaas die op mijn pad kwam, besefte ik later. Hij was voortvarend bezig in ons huis en keek daarbij alsof hij in gebed was verzonken. Dat vond ik ontzagwekkend en ik vroeg mijn moeder was er met hem aan de hand was, want er was iets. Mijn moeder zei dat ze het ook niet wist, maar dat hij niet kon werken omdat hij het aan zijn rug had. Omdat mijn moeder deed alsof dit de normaalste zaak van de wereld was, vroeg ik niet door. Dat deed ik daarna ook nooit, doorvragen bij rugklachten
Columns
-
-
In de herfst die graag nog lang moet duren, zijn de morgens het mooist. Ik word er optimistisch van en ook daardoor voel ik me er veilig in. Soms overkomt dat je zonder dat je eropuit bent, zo’n innig en tintelend gevoel.
-
Een dag waarvan ik me afvroeg wat ik er mee moest. Gisteren, de nationale Coming Out Day, in het Engels dus, want dat klinkt misschien beter dat iets met `uit de kast komen’. Die laatste woorden spreek ik makkelijker uit, maar het is niet makkelijk, uit de kast komen. Het is nie... lees meer
-
De meeste reclameboodschappen waaien langs me heen. Niet dat ik ongevoelig ben voor prikkels van buitenaf, maar ik hoor meestal wel wat er gezegd of gezongen wordt zonder dat het doordringt waar het precies over gaat. En als dat wel het geval is, doe ik er verder nauwelijks iets... lees meer
-
Feestverlichting! Sinds januari heb ik er niet meer aan gedacht. Nu loop ik door een smalle straat waar twee mannen van de gemeente werkzaam zijn, een op een kleine oranje hoogwerker. De feestverlichting heeft de vorm van een pakje met een rood lint eromheen gestrikt. Het laatst... lees meer
-
Toen ik gisterochtend om een uur of 7 mijn sportkleding aantrok (nu lijkt het net alsof ik deze woorden stoer opschrijf, wat niet zo is), vroeg ik me af hoe het ook alweer zat met de wintertijd. Willen we die nu wel of niet? Er was een discussie over, maar die heb ik niet gevolg... lees meer
-
Gisteren las ik een interview met de vrouw die met TomTom begon, Corinne Vigreux. Ze zegt dat ze met haar uitvinding duizenden huwelijken gered heeft. En dan doelt ze op de harde ruzies onderweg over hoe te rijden. Maar ze zal ook weten dat er mensen zijn die het beter weten dan... lees meer
-
Doe je iets niet goed als je de Dikke Ditz cadeau krijgt? Ik bedoel natuurlijk de nieuwste versie van Hoe hoort het eigenlijk? van Reinildis van Ditzhuyzen, een naam die je meteen verbindt met goede manieren. Ik heb eerdere edities niet gezien, ben ook niet razend nieuw... lees meer
-
Toen ik gistermorgen rond 7 uur de vuilniszak buiten zette, zei ik nors tegen mezelf dat het ook best wat later kon. De vuilniswagen komt meestal in de tweede helft van de ochtend, maar ja, ik denk altijd: gedaan is gedaan. En bovendien kan het best dat de ophaaldienst ineens ee... lees meer
-
Misschien was het al bekend, maar ik kende het woord niet: geheugenkoor. Zo’n koor bestaat uit dementerende ouderen die liedjes uit hun jeugd zingen. Ik heb me er even in verdiept, het heeft geen therapeutisch doel, of toch: het is ontspannend, mensen beleven er plezier aan. Som... lees meer
-
Goed te lezen dat de NS de afgelopen jaren in de herfst beter presteerde dan voorheen. De NS stelt dat zelf vast. Toen ik dat in de krant zag staan, voelde ik lichte bezorgdheid. Het is een evaluatie die makkelijk tot verslapping kan leiden. We kennen het ook van onszelf: iets g... lees meer
-
Vandaag is mijn moeder jarig. Twee jaar geleden overleed ze, maar toch blijft ze op 2 oktober jarig. Waarschijnlijk een van de eerste data die ik onthield. Na mijn eigen verjaardag natuurlijk. De meeste vaders en moeders blijven altijd jarig.
-
Donderdag of vrijdag hoorde ik het op de radio, een nieuwsbericht: Felix Meurders weg bij Spijkers met Koppen. Wegens te oud. Daarna las ik het ook in alle kranten. Er is dus iets met die gang van zaken, wat blijkbaar veel mensen vinden.
Felix Meurders is 72. Ik luister so... lees meer -
Aan een vriend vroeg ik of hij het landelijk meldnummer wist. Hij keek me vragend aan. Hij is een vriend die van heldere formuleringen houdt. Alleen landelijk meldnummer zeggen, is nogal vaag. Ik zei dat ik uiteraard het nummer bedoelde dat je moet bellen als je een verward pers... lees meer
-
Mijn huisarts bezoek ik soms met een onduidelijk kwaaltje. Meer het gevoel dat er iets is. Heb ik vaker dan niet zo lang geleden. Dat mijn huisarts iemand is die je graag ziet, heeft hier ook mee te maken. Ze neemt me altijd serieus, serieuzer dan ik zelf doe. Dat laatste komt d... lees meer