In het mooie radioprogramma OVT ging het zondag over het jubileum van Ikea, 40 jaar in Nederland. De eerste Nederlandse directeur kwam aan het woord en zijn vrouw ook. Het ging allemaal niet zomaar, want Nederland moest nog erg wennen aan nieuwigheid. Ik heb niet zo veel met Ike... lees meer
Jano van Gool
In de Pers
Recent
Er zijn nog geen toneelstukken toegevoegd
Leeftijd
Mooi hoor, de ophef die er altijd ontstaat als The Rolling Stones naar Nederland komen. Nu ook weer, Journaal, De Wereld Draait door, alle kranten. Is al vijftig jaar zo en de laatste twintig jaar gaat het dan ook altijd over hun leeftijd en het geld dat ze verdienen. En ook wordt al twintig jaar gezegd dat het nu toch echt wel de laatste keer is dat ze hier zijn. Zelf dacht ik dat ook toen ik er begin juli 1998 heen ging, samen met collega Thomas Rosenboom. De ochtend erop moesten we in een radioprogramma komen, omdat het `zo leuk’ was dat twee schrijvers met dezelfde voornaam naar The Rolling Stones gingen. Natuurlijk hadden we ook niet kunnen gaan, maar we deden het voor de Stones. De belangrijkste vraag in dat radioprogramma was of we de Stones geen `ouwe lullen’ vonden. Ik wilde opstaan, maar Thomas hield me tegen en gaf een fantastisch antwoord. Was de vierde keer dat ik de band zag, de eerste keer was in Den Haag in 1976, vervolgens in Rotterdam in 1982, op de warmste dag van het jaar, en daarna in 1995 in Nijmegen. Toen in Amsterdam in 1998 wist ik dus zeker dat ik dit nooit meer zou meemaken. De kansen die ik daarna kreeg, benutte ik niet meer omdat ik het niet nog een keer zeker wilde weten. Naar Pinkpop ga ik ook niet, ook al horen de jongens (ja, de jongens) al ruim vijftig jaar intens bij mijn leven. Ik hoef mijn ogen maar te sluiten en het is halverwege de jaren zestig en ren ik naar huis om de school van me af te schudden met Come On en It’s All Over Now. Opwinding en troost tegelijkertijd.
Columns
-
-
Ook deze week begin ik met een onderzoek van het Centraal Bureau voor de Statistiek. Vorige week meldde die instantie dat we meer vertrouwen hebben in elkaar en in instanties, een verheugende bericht. Nu is onderzocht waaraan we ons ergeren, niet in het algemeen, maar in onze... lees meer
-
Ze hebben iets met elkaar te maken, januari en juni. In januari zijn de feestdagen voorbij, het geld is op en er is het vooruitzicht van een lang, nieuw jaar waarin van alles moet en gaat gebeuren. De hemel ziet er schraal uit, het is winter maar die moet nog op kleur komen. M... lees meer
-
Graag wil ik goed bezig zijn. Ja, wie wil dat niet, denk ik er meteen bij. Maar volgens mij zijn er mensen van wie het niet per se hoeft. De mensen die ik ken, willen het gelukkig wel, ieder op geheel eigen wijze – dat laatste moet je erbij zeggen. Ik dus ook, maar soms vraag... lees meer
-
Telkens als ik een woord lees waarin `beleving’ voorkomt, wordt er iets in mij gealarmeerd zonder dat ik weet wat dat is.
Bijvoorbeeld eergisteren de belevingvlucht boven onder meer Gelderland en Overijssel, een Boeing 737 zonder passagiers. Dus om de inwoners te laten b... lees meer -
Soms stel je jezelf ineens een vraag die je niet had verwacht, bijvoorbeeld: vind ik het erg dat Blokker misschien (misschien!) verdwijnt? Ik zeg trouwens altijd De Blokker. Nu lijkt het net alsof ik die naam dagelijks uitspreek, maar dat is niet zo. Ik kom er niet vaak, maar... lees meer
-
Nog steeds ben ik blij met de onderzoeksresultaten die het Centraal Bureau voor de Statistiek gisteren bekendmaakte: Nederlanders hebben weer vertrouwen in elkaar en instanties, niet alle instanties, maar de meeste. Ik weet zeker dat ik dat ook heb. Wanneer ik wantrouwen voel... lees meer
-
Een mevrouw van de bank belt: “U weet dat u meer kunt doen met uw spaargeld?” Haar stem klinkt blij en bezorgd. Ik denk aan mijn moeder. Als mijn vader aan het begin van een vakantiereis in de auto stapte en zei “Ik weet nu precies hoe ik moet rijden”, zei ze: “Wat fijn, jonge... lees meer
-
Als iemand zegt “Ik ben er niet, let maar niet op mij” is waakzaamheid geboden. Je kunt ook niet aanwezig zijn en hoeft daarom niets te zeggen, maar je bent er wel en zegt dat het niet zo is. Meestal is zo iemand enórm aanwezig. Je kunt er op geen enkele manier omheen.
-
Al vaak heb ik de Amerikaanse president zijn handtekening zien zetten. Met een stift. Daarna houdt hij het document omhoog om te laten zien dat die handtekening er echt staat. Van aan afstandje heb ik die vaag bestudeerd, maar nu zag ik hem van dichtbij, onder de brief die hij... lees meer
-
Telefonisch contact met autoriteiten blijf ik moeilijk vinden, zeker als ik in dat gesprek moet erkennen dat ik iets fout heb gedaan, vergissinkje, woorden verkeerd begrepen. Daar moet ik onderhand vanaf. Maar ja, ik ken niemand die luchtig zegt: doe ik wel even. Maar volgens... lees meer
-
Als je begrijpt hoe een probleem begint, kan het best zijn dat je al in de buurt bent van een oplossing. Of het aan mij ligt, weet ik niet, maar er zijn ook veel problemen waarvan ik helemaal niets snap. Dan heb het niet over grote wereldproblemen, maar kleine, min of meer all... lees meer
-
Gebeurtenissen en onthullingen van een week geleden zijn nu al oud nieuws. Als je daarover nog steeds nadenkt, leef je niet meer op de huid van de tijd. Maar toch is er nog iets waaraan ik blijf haken, wat mijn eigen schuld is, want ik begon gisteren op deze plek zelf over han... lees meer
-
Intiem liefdesspel – die woorden willen niet uit mijn hoofd, ik wil het wel, maar soms kan ik niet op tegen de woorden. Ik snap wat ze betekenen, maar lang geleden dat ik ze tegenkwam. Is op een terras aan zee.
-
Tijdens grote opruimingen kom je ze altijd tegen: dingetjes die met de Koninklijke familie te maken hebben. Ik heb het over de opruiming van een huis of schuur. Ook al ben je republikeins tot in ieder vezel, hé, wat hebben we hier, een bierglas met Pieter en Margriet erop. Meest... lees meer