Jano van Gool

In de Pers

Montere Weemoed II, met Thomas Verbogt & Beatrice van der Poel - Gezien op 2 maart 2022, OBA Theaterzaal, Amsterdam  ... - Kester Freriks in: Theaterkrant lees meer
The Tree of Life. Soeben ausgelesen: Thomas Verbogt – „Wenn der Winter vorbei ist“ (2020) - Keine 100 Seiten und auch keine 50 Seiten, nein genau eine einzige Seite brauchte es.... - David Wonschewski in:  lees meer
Nieuwe roman van Thomas Verbogt, een wrokloze boomer - Thomas Verbogt zoekt naar manieren om van het leven te houden en er zin aan te geven.... - Rob Schouten in: Trouw lees meer

Recent

Er zijn nog geen toneelstukken toegevoegd

Leeftijd

Mooi hoor, de ophef die er altijd ontstaat als The Rolling Stones naar Nederland komen. Nu ook weer, Journaal, De Wereld Draait door, alle kranten. Is al vijftig jaar zo en de laatste twintig jaar gaat het dan ook altijd over hun leeftijd en het geld dat ze verdienen. En ook wordt al twintig jaar gezegd dat het nu toch echt wel de laatste keer is dat ze hier zijn. Zelf dacht ik dat ook toen ik er begin juli 1998 heen ging, samen met collega Thomas Rosenboom. De ochtend erop moesten we in een radioprogramma komen, omdat het `zo leuk’ was dat twee schrijvers met dezelfde voornaam naar The Rolling Stones gingen. Natuurlijk hadden we ook niet kunnen gaan, maar we deden het voor de Stones. De belangrijkste vraag in dat radioprogramma was of we de Stones geen `ouwe lullen’ vonden. Ik wilde opstaan, maar Thomas hield me tegen en gaf een fantastisch antwoord. Was de vierde keer dat ik de band zag, de eerste keer was in Den Haag in 1976, vervolgens in Rotterdam in 1982, op de warmste dag van het jaar, en daarna in 1995 in Nijmegen. Toen in Amsterdam in 1998 wist ik dus zeker dat ik dit nooit meer zou meemaken. De kansen die ik daarna kreeg, benutte ik niet meer omdat ik het niet nog een keer zeker wilde weten. Naar Pinkpop ga ik ook niet, ook al horen de jongens (ja, de jongens) al ruim vijftig jaar intens bij mijn leven. Ik hoef mijn ogen maar te sluiten en het is halverwege de jaren zestig en ren ik naar huis om de school van me af te schudden met Come On en It’s All Over Now. Opwinding en troost tegelijkertijd.

Columns

  • Mevrouw Ploumen mag ik graag. Ze was volgens mij een uitstekend minister en ik hield van de oprechte aandacht waarmee ze sprak. Paar dagen geleden had ze het over macht. Aanleiding was de #MeToo-discussie. Ik merk dat ik daarover even niets meer kan zeggen, ik weet echt niet mee... lees meer

  • Het zou me niet weer gebeuren dat ik met lege handen, in mijn hemd en met de mond vol tanden verdwaasd in de deuropening sta. Daarom had ik zaterdag voldoende snoep in huis, snoep in diverse manifestaties.
    De eerste Sint Maarten-zangers belden tegen half zes aan. Ze zongen... lees meer

  • Op één dag twee sinterklaasmomenten die me vrolijk stemden. Niet alleen vrolijk, maar ook gezellig, hoewel dat een woord is dat om een behoedzame omgang vraagt.
    Het eerste moment werd door eigen familie veroorzaakt. Een van ons organiseert pakjesavond. Dat is het woord, `or... lees meer

  • Het is me niet helemaal duidelijk of we nu in de Muziek Tiendaagse zitten. Gisterochtend was er op de radio in ieder geval een montere vertegenwoordiger van de muziekindustrie en als je zou denken dat het niet zo goed gaat met verkoop van cd’s en, weer, langspeelplaten, dan is d... lees meer

  • Héél lang geleden dat ik een portemonnee op straat zag liggen. Maar gisteren ineens, heel prominent, midden op het wegdek. Het was ook een hoogst ouderwetse portemonnee, een herenportemonnee, zo’n leren loempia die onze vaders in hun achterzak hadden zitten en van waaruit ze all... lees meer

  • Gisteren maakte ik afspraken over de kerstdagen. Wanneer, bij wie, wat zelf mee te nemen, cadeautjes of geen cadeautjes? Het is niet zo dat ik het gevoel heb dat het nog maar kort geleden is dat ik de vorige keer die afspraken maakte. Wel dat het wat mij betreft best nog even ma... lees meer

  • Vaak heb ik het hier al geschreven, maar nog niet vaak genoeg: een van de ergere alledaagse vragen die we elkaar kunnen stellen is “Is er iets?”. Dan kijk je dus op een manier die de ander niet meteen kan duiden. Er is natuurlijk altijd iets, maar als je ernaar gevraagd wordt, k... lees meer

  • Eerst dacht ik dat ik het niet goed had verstaan. In een radioprogramma op zaterdagochtend werd gezegd dat we 50 miljoen koppen koffie per dag drinken. Het aantal werd meteen daarna herhaald. Blijkbaar vond de presentator het ook veel. Die hoeveelheid probeer ik dan voor me te z... lees meer

  • Er moet een verschil zijn tussen ongewenst gedrag en grensoverschrijdend gedrag.

  • Wat ik nooit verwacht had, is dat ik me stoor aan mensen die roken. Storen is misschien een net iets te groot woord, maar het begint erop te lijken. Dan bedoel ik niet eens roken in mijn bijzijn, nee, maar dat ze zich even uit een gesprek en de ruimte verwijderen om op een balko... lees meer

  • Een zwarte hoge hoed had ik, geen echte, maar een van plastic, te klein voor het hoofd van de tienjarige die ik was. En een toverstok, waarvan ik wist dat ik niet moest zeggen dat het een toverstok was. Ik toverde niet, maar goochelde. Toveren was iets anders. Dat gebeurde in sp... lees meer

  • Een vraag die ik hier vaker aan de orde stel: wanneer ben je oudere? Nu komt hij in me op omdat ik van alles lees over valcursussen. Ouderen vallen vaker dan toen ze nog geen ouderen waren. Kan door veel komen, medicijngebruik bijvoorbeeld. Of omdat je bang bent te vallen. Dan b... lees meer

  • Het bericht had ik al gehoord,vrijdag op de radio, en ik voelde dat het belangrijk was, ook omdat het in het nieuws werd voorgelezen, maar scherp begrijpen deed ik het nog niet. Nu ligt het naast me op mijn bureau. Heb het uit de krant gescheurd.

  • Vorige winter schreef ik al over haar, het meisje dat in de supermarkt hier om de hoek tussen ingang en winkelgedeelte achter een hoog tafeltje staat waarop ze iets bereidt. Zo wil ze ons, klanten, warm maken voor een product. Vorige winter was het erwtensoep die ze in kleine ka... lees meer

  • Misschien is het vandaag weer voorbij, maar gisteren en eergisteren ging het vaak over de schoenen van vicepremier Hugo de Jonge, de verse minister van Volksgezondheid, Welzijn en Sport. Hier en daar werden ze rock-‘n-rollschoenen genoemd, maar schoenen zijn alleen maar rock-‘... lees meer

Pagina's