Het waaiwoord van deze week is: biechtstoelprocedure. Ik kwam het tegen in de berichtgeving over het gedonder in de SP. Het zal niemand ontgaan zijn: de aardige Emile Roemer is te aardig, daar komt het min of meer op neer. Misschien wisten we dat al een beetje, maar fractieleden... lees meer
Jano van Gool
In de Pers
Recent
Er zijn nog geen toneelstukken toegevoegd
Licht
Als je ’s avonds voor de televisie in slaap valt en ook weer voor de televisie wakker wordt, heb je ergens spijt van en een raar hoofd. Met `een raar hoofd’ vat je veel samen. Dinsdagavond was er een moment waarop ik dacht: eindelijk rust. Wanneer dat moment zich precies aandiende, weet ik niet meer, maar ik zette in ieder geval de televisie aan om te gaan kijken naar alles wat ik had gemist. Dat miste ik dus weer want ik viel in slaap. En dan is er ineens een nieuwe dag. En dat rare hoofd dus. In het ochtendprogramma op televisie wordt nagepraat. De belangrijkste taferelen komen voorbij. De presentatrice spreekt met een koningshuisdeskundige over kippenvelmomenten. O ja, kippenvelmomenten. Die had ik ook, maar ik heb even geen zin het er met mezelf over te hebben, want wil vooruit te blikken en me verheugen op nieuwe kippenvelmomenten die ik niet met het hele land hoef te delen, van die kippenvelmomenten die met de lente te maken hebben en met de zomer die zich hier en daar al voorzichtig aankondigt, met het nieuwe licht dat in de hemel te zien is, met het stralende groen in de bomen. Er komt een schoonmaakploeg de straat in. O ja, denk ik, het is 1 mei, Dag van de Arbeid, ik moet zelf ook als de bliksem aan het werk. Een van de schoonmakers spuit het afval naar centrale punten, het water glanst in de ochtendzon, hier en daar stuift het op en dan is er soms een flits van een regenboogje te zien. Een schone straat stemt altijd optimistisch, voedt het besef dat er iedere seconde een nieuwe tijd begint.
Columns
-
-
Er zijn dingen of verschijnselen waarvan ik graag zou houden, terwijl ik dat helaas niet doe. Bijvoorbeeld van de muziek van Prince, een van de grote kunstenaars die ons dit jaar ontvallen zijn. Ik heb mijn best gedaan, maar vind er niets aan.
-
Wanneer het einde van het jaar nadert, komen de lijstjes weer: het beste dit, het meest opvallende dat. Waarom doen we dat? Waarschijnlijk om te beseffen wat het bijna verdwenen jaar ons geboden heeft.
-
Met enige regelmaat bezoek ik de fitnessclub. In plaats van met enige regelmaat, zei ik liever twee keer per week, want dat is mijn streven, maar ja, dat komt er niet altijd van, ik doe mijn best.
Sinds vorige week vindt de coach (personal coach) dat ik ook moet boksen. Mis... lees meer -
Voor mijn verjaardag kreeg ik vrijdag twee keer de scheurkalender van Peter van Straaten. Het enige wat ik daaraan minder vind, is dat die `Zeurkalender’ heet. Ik word er erg vrolijk van en dat word ik van gezeur nooit. Dat ik de kalender twee keer heb, betreur ik niet. Heb ik e... lees meer
-
Ze zorgen misschien voor overlast, maar toch houd ik ervan: Italiaanse toestanden. Soms wordt ervoor gewaarschuwd: “Laten we dat maar niet doen, want dan krijgen we Italiaanse toestanden.” Het gaat dan om chaos, om een gang van zaken die enorm uit de klauw loopt, iedereen staat... lees meer
-
Wachttijd probeer ik nooit als verloren tijd te beschouwen, maar daar moet ik natuurlijk wel mijn best voor doen. Wachten is vaak lastig. Het kan meevallen als je precies weet hoe lang je op iets of iemand moet wachten, maar dat is meestal niet het geval.
-
Sylvana Simons is niet meer de stem van bouwmarkt Karwei. In reclamefilmpjes dus. Ik las het ergens, weet niet meer waar. Ik las ook waarom de bouwmarkt Sylvana aan de kant heeft gezet. Ze willen daar niet werken met een `actieve politica’. Sylvana heeft begrip voor dat standpun... lees meer
-
Graag herhaal ik het: je loopt naar buiten en je komt in een verhaal terecht. Binnen kan er ook van alles gebeuren, maar op straat en in de vrije natuur hebben de verhalen meer de ruimte. Zojuist kom ik terug van de bakker en zie bij twee vuilniszakken een kerstboom liggen, geen... lees meer
-
Sinterklaasgedichten schrijven kan ik niet. Ze komen er wel, maar vraag niet hoe. Om in de sfeer en op tempo te komen pak ik er boeken bij van zéér rijmende dichters. Gisteren Guido Gezelle. In mijn werkkamer staat zijn verzameld werk, twee mooie banden, dundrukpapier. Ik heb er... lees meer
-
Als ik lees dat iets het gevolg is van nieuwe Europese regelgeving, denk ik meteen aan Hans van Baalen. Komt doordat hij vaak nieuwe Europese regelgeving komt toelichten. Dat doet hij alsof hem die regelgeving wordt verweten. Ik voel me er soms ongemakkelijk bij. Banken moeten b... lees meer
-
Toen ik gisterochtend las over het overlijden van Jim Delligatti, de bedenker van de Big Mac, kreeg ik er zin in. Niet in de dood, maar in een Big Mac. Best raar, want het was een uur of zes. Ik lag nog in bed en dat is wat mij betreft niet de plek om aan een hamburger te denken... lees meer
-
Wat me tot nu toe lukt is dat ik niet met een verlanglijstje in de nerveuze hand een winkel binnen loop en daar verwilderd om me heen kijk. Ik wil niet ogen als iemand die het allemaal niet leuk vindt. Voor zover mogelijk wil er gezellige dagen van maken, hoewel ik blijf zeggen... lees meer
-
Wanneer stond ik voor het laatst in de modder? Kamerlid Jacques Monasch, voorheen PvdA, richtte een nieuwe partij op: Nieuwe Wegen. Hij wil graag luisteren naar mensen `die met hun poten in de modder staan’, Als iemand poten zegt in plaats van benen of voeten, weet je dat het me... lees meer
-
Ranja komt terug, lees ik. Alleen al het woord maakt herinneringen los. Bijvoorbeeld de herinnering aan de smaak. En bij die smaak hoort zonnig weer. Ik vond Ranja niet lekker, maar dat speelde geen rol. Er waren nauwelijks alternatieven. Hoe ver terug in de tijd ga ik? Ruim vij... lees meer