In een volle trein voel je sterk dat je deel uitmaakt van een gecomprimeerde samenleving in beweging. Dat het erg vol is, zie je niet alleen, het wordt ook bij ieder station omgeroepen: `U merkt dat het een volle trein is’ gevolgd door het verzoek de bagage niet in het gangpad t... lees meer
Jano van Gool
In de Pers
Recent
Er zijn nog geen toneelstukken toegevoegd
Lichtje
Volgende week is er op televisie een spotje te zien van de PKN, de Protestante Kerk in Nederland, een organisatie die ik niet kende, maar waarvan me het bestaan me niet verbaast. Daarin roept de fractieleider van het CDA, Sybrand Buma, ons op om met Kerstmis naar de kerk te gaan. De heer Buma zit aan een feestelijk gedekte tafel met jonge mensen, het is het einde van de maaltijd en dan zegt hij het dus: met Kerstmis naar de kerk. Veel mensen doen dat ook. Nu misschien nog wel meer omdat de heer Buma het zegt. De regisseur van het spotje had ergens een kerststalletje geplaatst en de heer Buma gevraagd of hij daar geen bezwaar tegen had, want het is een rooms-katholieke decoratie. De heer Buma die zoals hij het zelf zegt `actief lid’ is van de protestante kerk, vond het geen probleem. Ik wist het niet van die kerststal. Dat het een rooms-katholiek ding is. Ik heb al ik weet niet hoe lang geen stal meer in mijn huis in de kersttijd, maar dat komt waarschijnlijk omdat ik die van mijn vader niet kan overtreffen. Hij was geen handige man, integendeel, maar hij maakte een fantastische kerststal. Terwijl mijn moeder de kerstboom optuigde, was hij met zijn kleine meesterwerk bezig. Ik zie het soort papier nooit meer, maar hij kocht ieder jaar rotspapier. Voor de achtergrond. Rotsen dus. Niet alleen voor de achtergrond, schiet me nu te binnen. Nee, de stal bevond zich in die rotsen. En in de rotsen bracht hij ook een lichtje aan. Achter rood crêpepapier. Daaronder stond het kribje. Wat is dit een vólle herinnering.
Columns
-
-
Zaterdag op de markt hoorde ik wel een keer of tien vrolijk zeggen dat het `eindelijk lekker weer’ was. Lekkere woorden ook, aangenaam om uit te spreken: eindelijk lekker weer. Mensen bleven er ook een tijdje over praten, zoals ze dat doen over onverwachte gebeurtenissen. Natuurlijk hoorde ik in... lees meer
-
Geen mooi woord, maar wel sterk: brokkelbrein. Het is van de Vlaamse neuropsychiater Theo Compernolle. Hij was eergisteren in Den Haag om met Kamerleden te praten over het gebruik van de mobiele telefoon door kinderen op school. Hij adviseert strenge regels, niet alleen op schoo... lees meer
-
Sommige details kunnen zich opdringerig gedragen. Je hebt er niks mee, maar toch eisen ze aandacht op. Vreemd voorbeeld: ik zat zojuist door het nieuws van afgelopen dagen te bladeren en bleef even hangen bij een officiële foto van de heer en mevrouw Macron en ons koninklijk paa... lees meer
-
In wat je wel of niet mag, kunt of moet zeggen, maak ik dagelijks fouten. Meestal heb ik dat pas in de gaten als het te laat is, maar ja, zo gaat dat nu eenmaal met fouten. Soms besef ik het tijdens het maken van de fout en dan ga ik die meteen corrigeren waardoor de fout veel m... lees meer
-
Goed te horen dat schaken onder jongeren steeds populairder wordt, ook bij jongeren die nog erg jong zijn. Uiteraard is er onderzoek naar gedaan en de resultaten laten alleen maar positieve effecten zien, zoals versterking van concentratie, doorzettingsvermogen en geheugen. Ook... lees meer
-
Aan het begin van het kleine dorp aan zee staat een groot bord met daarop een oranje slak. De tekst ernaast maant ons langzaam te rijden. In mijn opschrijfboekje noteer ik: `Welk oranje beest zie je aan de overkant?’
-
Herinneringen houden me altijd sterk bezig. Niet omdat ik graag blijf hangen in het verleden, nee zeg, maar wat mij fascineert is dat veel gebeurtenissen zo sterk zijn dat ze nooit verdwijnen. Je kunt die dan wel herinneringen noemen, maar ze horen bij je leven, en dat leven is... lees meer
-
Hier om de hoek is een school waar basisonderwijs wordt gegeven, en daarom is het tussen kwart over 8 en half 9 altijd spitsuur. In de middag zal dat ook het geval zijn, maar dat maak ik nooit mee, omdat ik dan op een stille plek in huis zit.
-
Buikloop wordt iets bespreekbaarder de laatste tijd. Eerst waren het de spelers van het Nederlands elftal die naar huis moesten. Oorzaak kip kerrie, maar dat werd later ontkend, terwijl het natuurlijk wel kip kerrie was, immers altijd een ontregelend gerecht.
Dinsdag onze... lees meer -
Van sommige instituten heb ik geen weet. Zo had ik nog nooit gehoord van het Rijksinstituut voor Volksgezondheid en Milieu. Ligt aan mij, lijkt me een belangrijke organisatie.
Het instituut heeft bijvoorbeeld laten onderzoeken hoe het zit me de klussers in dit land. Er zij... lees meer -
Als veel te veel mensen op min of meer hetzelfde moment door een niet al te ruime in- of uitgang moeten, komt niet het beste in onszelf naar boven.
-
Er zijn woorden waaraan ik normaal nooit denk. Bijvoorbeeld: feestzaal. Zangeres Beatrice van der Poel en ik trekken door het land met ons programma Montere weemoed en vrijdag kwamen we daarmee in een feestzaal terecht, ver weg in Brabant. Kostte veel tijd er te arriver... lees meer
-
`U kunt bij aankomst uw QR-code gebruiken.’ Voor mijn afspraak met de tandarts of mondhygiëniste krijg ik een paar dagen daarvoor een herinneringsbericht. Vriendelijk is dat. Bericht eindigt met verwijzing naar die code, nu ongeveer een dik jaar.
-
Als kind al vond ik het een intrigerend woord: bedevaart. Het is een beetje uit mijn leven verdwenen, maar kwam weer terug toen ik in Trouw een gesprek las met Olivier Dols, directeur van bedevaartorganisatie Huis voor de Pelgrim. Daar stopt hij nu mee. Honderd... lees meer