Woorden waarvoor ik me schaam, probeer ik zo min mogelijk uit te spreken. Als ik het per ongeluk toch doe, voel ik lichte kramp. Bubbels, om maar een woord te noemen. In combinatie met glaasje. Bijvoorbeeld in de zin: “Zullen we een glaasje bubbels doen?” `Doen’ is ook erg trouw... lees meer
Jano van Gool
In de Pers
Recent
Er zijn nog geen toneelstukken toegevoegd
Verbinding
Sommige mensen kunnen het zo overtuigend zeggen: `We gaan het helemaal voor u in orde maken.’ Of: `We gaan dat héél netjes voor u in orde maken.’ Zeg ik zelf zelden: héél netjes. Ja, vroeger, maar toen was er veel meer héél netjes dan nu, waarmee ik ab-so-luut niet zeg dat vroeger alles beter was, want dat was het niet, maar dus wel vaak `héél netjes’. In de zinnetjes die ik hierboven citeer, gaat het me vooral om de belofte: iets in orde maken. In dit geval zijn het medewerkers van de KPN-klantenservice. Heb ik al een maand of twee regelmatig contact mee, in verband met een verhuizing, de mijne om precies te zijn. Die verhuizing gaf ik door. Na wat moeizame onderhandelingen kwam er een monteur die voor een nieuwe verbinding zorgde (ik bel niet alleen mobiel, maar ook met een toestel aan een draad). Eerst kwam er een monteur die keek of het kon, een nieuwe vaste lijn. Toen bleek dat het kon, zei hij dat ik naar de KPN moest bellen voor een andere monteur die voor de aansluiting zou zorgen.`O, u doet dat niet?’ vroeg ik teleurgesteld. Hij legde de organisatie uit en dat het zo ging als het ging. De monteur die de aansluiting kwam regelen, bleek dezelfde te zijn. `Daar zijn we weer,’ zei hij. Post, waaronder rekeningen, komen nog steeds op het oude adres aan. Ik heb daarover al negen keer gebeld en iedere keer spreekt de medewerker het zinnetje uit waarin de woorden `in orde’ voorkomen. Ik ben er inmiddels zo vertrouwd mee geraakt dat ik niet hoop dat het goed komt. Wil er gewoon een tijdje zin in houden.
Columns
-
-
In de late namiddag ga ik graag naar naar het café op de hoek, even weg uit de kleine wereld van mijn werkkamer naar een andere kleine wereld waarin je je paar momenten kunt verschansen voor wat er vanuit de grote wereld op je afkomt. Voorheen lagen daar de avondkranten, maar di... lees meer
-
Mijn eigen schuld. Gisteren zei ik in gezelschap van jonge intimi dat het morgen Aswoensdag was. En dat ik in een ander leven dan een askruisje ging halen.
De brandende vraag was: “Wát ging je halen?”
Leg dat maar eens uit. Ik moest ver terug in mijn katholieke kindert... lees meer -
In de late namiddag ga ik graag naar naar het café op de hoek, even weg uit de kleine wereld van mijn werkkamer naar een andere kleine wereld waarin je je paar momenten kunt verschansen voor wat er vanuit de grote wereld op je afkomt. Voorheen lagen daar de avondkranten, maar di... lees meer
-
Toen de president van Oekraïne buitenlanders opriep met zijn land mee te vechten, sprak hij van een `vreemdelingenlegioen’. Al vroeg in mijn leven was dat een magisch woord. Soms hoorde je dat iemand zich daarbij aansloot. Eerst naar Marseille en daarna naar een fort in een woes... lees meer
-
Even, héél even, was de oorlog erg ver weg. Zaterdagochtend, de zon scheen popelend, de lente was ineens begonnen. Ik liep naar de markt, passeerde volle terrassen die nooit leeg leken te zijn geweest, iedereen op straat praatte vrolijk, er hing iets zingends in de lucht.
-
Nee, ik heb ook geen glazen bol, ken zelfs niemand die er een heeft. Gisteren hoorde ik het twee keer op de radio, de dag ervoor vaker. Glazen bol.
-
Tegen vijven gisterochtend las ik over de oorlog. Toevallig, ik werd wakker van iets, lawaai op straat, een droom vol raadsels, ik weet het niet, en pakte mijn tablet om te kijken of er nieuws was. Doe ik altijd, maar meestal zoek ik dan naar vrolijk nieuws. Wordt steeds zeldzam... lees meer
-
Ja, het lievelingsnummer van Peter R. de Vries, maar de zeer Britse band Procol Harum heeft meer moois gemaakt dan A Whiter Shade of Pale. Zanger en pianist Gary Brooker overleed vorige week en gelukkig heb ik hem zijn meeslepende en mysterieuze lied een paar keer live... lees meer
-
Soms moet je niet al te losjes door je herinneringen lopen, maar je sterk concentreren op wat er nu werkelijk aan de hand was. Zo zeg ik vaak dat in mijn kindertijd mijn ouders hun leven indeelden in Voor De Oorlog en Na De Oorlog. In die eerste periode waren ze jong en hadden z... lees meer
-
Was in zekere zin aangenaam de week te beginnen met een interview met onze premier waarboven stond dat we in een gaaf en lief land leven. De maandag kan beroerder starten. Maar ja. Van nature ben ik melancholiek, maar ik heb meestal wel een goed humeur. Ook ben ik in hart en nie... lees meer
-
In een andere tijd, voordat het virus het land overnam, trokken zangeres Beatrice van der Poel en ik rond met een theaterprogramma dat Montere Weemoed heette. We maakten een vervolg maar dat bleef op de plank liggen en raakte verstoft, maar in januari mochten we het gel... lees meer
-
Er verscheen een boek waarin het onder meer gaat over onze neiging klusjes in huis uit te stellen. Geschreven door een hoogleraar klinische neuropsychologie, Margriet Sitskoorn, titel: Ik². Over zo’n boek lees ik alleen maar, ik haal het niet in huis, want de aanwezighe... lees meer
-
Het moet niet té mysterieus worden. De voorzitter van de politievakbond heeft zich grensoverschrijdend gedragen. We kennen hem. Als hij in een televisieprogramma wat komt uitleggen, deinzen we een stukje terug op de bank. Dan is het menens. Hij heeft ook een goed hoofd voor een... lees meer
-
Was even schrikken toen ik gisteren in deze krant vijf foto’s zag van carnavalskostuums. Het carnaval beperkt zich niet tot de dagen die ervoor staan, maar gaat op veel plekken tot diep in de zomer door. Was dat niet een gevolg van de beperkingen? Maar die zijn er nu toch nauwel... lees meer