Ergens las ik: `Bovendien willen we onze leerlingen niet bij onbekenden laten aanbellen.’ Gaat over kinderpostzegels. Gisteren gingen kinderen weer van deur tot deur, minder kinderen dan vorig jaar. En vorig jaar waren het minder kinderen dan het jaar daarvoor. De klad komt er e... lees meer
Jano van Gool
In de Pers
Recent
Er zijn nog geen toneelstukken toegevoegd
Werk
Voor het stoplicht sta ik achter twee mannen. Ze zijn druk in gesprek. Als het groen wordt, slaat de ene man de andere op de schouder en zegt: `Ik ga er vandoor, want ik moet nog een tafel zagen.’ Hij zwaait, de andere man zwaait ook en ik denk na over die handeling, een tafel zagen. Zoiets heb ik nog nooit gedaan. Sterker nog: ik heb nog nooit stilgestaan bij de mogelijkheid. In mijn leven heb ik al aan heel wat tafels gezeten, maar tot nu toe is het geen seconde in me opgekomen er zelf een te maken. Een stoel trouwens ook niet. Ik geloof dat het nog erger is: geen enkel meubel. Ja, een kruidenrekje, eind jaren zeventig, maar toen ben ik erg geholpen door de eigenaar van de doe-het-zelfwinkel bij mij in de buurt. Die vroeg: `Hoe dacht je dat te gaan doen?’ Ik liet hem een tekening zien, een ontwerp. Daar keek hij lang naar. Een kruidenrekje is natuurlijk geen meubel, maar meer een soort voorziening, dingetje voor in de keuken, dat niet eens echt noodzakelijk is. Je kunt de potjes met kruiden ook gewoon op het aanrecht zetten. Een tafel zagen is het grote werk. Dan ben je dus met iets bezig. Begin je met zagen? Hangt natuurlijk af van je omgang met het materiaal. Zie je, daar heb je het alweer: ik weet heus wel hoe een tafel eruitziet, maar als ik er een zou moeten maken, wist ik niet waar ik moest beginnen. Misschien is het goed voor mijn karakter, als ik daar wel een idee over had. Poten, hoe maak je die? Kun je waarschijnlijk kant en klaar kopen, maar dat kan ook met de hele tafel. Nee, máken! Zágen!
Columns
-
-
Vandaag moet ik een treinreis maken, gisteren niet. Maar gisteren deed zich wel een interessante kwestie voor: veel, misschien wel de meeste conducteurs voerden actie en controleerden onze vervoersbewijzen niet. Graag zeg ik `kaartje’ in plaats van vervoersbewijs, maar ik geloof... lees meer
-
Zaterdag ben ik vroeg in de supermarkt. Een mooie herfstdag moet je zo volledig mogelijk meemaken. Bij de kassa sta ik achter een jonge moeder met een erg jonge baby in een draagzak. Zojuist stond ze ook naast me bij het broodbeleg. Ze lichtte haar kind in over hagelslag: `Zie j... lees meer
-
Hoe zal het uiteindelijk met Camiel Eurlings aflopen? Ben ik daar benieuwd naar? Beetje. Waarschijnlijk omdat ik het wel weet. Dat hij zijn vriendin Tessa, inmiddels om begrijpelijke redenen ex-vriendin, in elkaar heeft geslagen, is een kwestie die waarschijnlijk zacht zal eindi... lees meer
-
Goed woord: schatkist. In de dagen na Prinsjesdag komt het altijd een paar keer voorbij. Bijvoorbeeld dat die leeg is, nu dus niet, of dat er wel wat bij kan. Uit de boeken in mijn kindertijd maakte ik op dat een schatkist iets was waarnaar je op zoek ging. Ergens op een eiland,... lees meer
-
Opluchting is een belangrijke emotie. Ik weet niet precies wat de definitie van een emotie is, maar van definities trek ik me nooit veel aan. De slappe lach vind ik ook een emotie. Ik hield er al eens een pleidooi voor. Dat we de slappe lach niet moeten proberen te onderdrukken,... lees meer
-
Zijn er mensen die nog nooit gevlogen hebben? In een vliegtuig, bedoel ik. Raar dat ik dat niet weet. Laat ik maar voor mezelf spreken als ik zeg dat ik het zorgelijk vind dat de KLM gaat bezuinigen op stewardessen en stewards. Zat er al een tijdje in, maar ineens is het dan zov... lees meer
-
Minister Kamp had het eind vorige week even voor het zeggen namens het kabinet, want de premier en de vicepremier waren weg. Wat hij ervan vond dat alles wat vandaag bekend zou worden gemaakt, was uitgelekt? De minister zei het te betreuren en dat na vandaag uitgezocht moest wor... lees meer
-
Toen vorige week de laatste bedevaartstrein naar Lourdes vertrok, was ik even terug in eind jaren vijftig. De overbuurvrouw was erheen geweest, want haar linkerbeen deed het niet meer. Ze vertrouwde op het bronwater met genezende kracht dat uit de grot kwam waar Maria was versch... lees meer
-
Morgen denk ik er vast anders over, maar gisteren nam ik met enige opluchting afscheid van de zomer. Komt ook doordat mijn karakter zeer bij de herfst hoort. Ik houd ook van de zomer, vooral van zomeravonden en vroege zomerochtenden, maar het duurde allemaal wat te lang dit jaar... lees meer
-
Deze week is dan misschien wel te warm voor woorden, maar leverde in ieder geval drie nieuwe op, woorden dus. Rijke oogst. Gisterochtend hoorde ik `mensenuitlater’. Nieuw beroep, hier en daar in Amerika al een beetje populair. Je kunt de service bellen en dan komt er iemand om e... lees meer
-
Een paar keer per dag stellen we elkaar een wezenlijke vraag waarvan het antwoord ons matig interesseert. Dat antwoord is nog wezenlijker dan de vraag. Ik bedoel uiteraard de vraag hoe het gaat. Als we die serieus zouden nemen, waren we iedere dag een paar uur met elkaar in gesp... lees meer
-
In Albert Heijn vraagt een vrouw of ze me iets mag vragen. Het is een kleine, hoogbejaarde vrouw met een zorgelijk gezicht en kleren aan die veel te warm zijn voor deze verpletterende nazomer. Gebeurt vaker dat me in de supermarkt iets gevraagd wordt door een andere klant. De vr... lees meer
-
Als de dag van gisteren. Dat zeggen we vaak als we ons belangrijke gebeurtenissen herinneren. En als we de belangrijke gebeurtenis niet zelf hebben meegemaakt, zeggen we er meestal bij waar we waren toen we over de gebeurtenis hoorde. De meeste belangrijke gebeurtenissen gaan no... lees meer
-
Een van de grote voordelen van een eenpersoonsbedrijf, in dit geval het mijne, is dat je nooit hoeft te vergaderen. Ik hoef ook nooit iets `in de groep te gooien’, zoals dat vroeger heette. Als je iets in de groep gooit, kan dat tot een vergadering leiden. En van vergaderen is... lees meer