Toen het zaterdagavond tegen half tien stil begon te worden op straat, keek ik nog even naar buiten. Stilte op straat vind ik aantrekkelijk. Er passeerden een man en een vrouw, duidelijk een echtpaar – ik moet ooit nog eens helder omschrijven waaraan dat precies te zien is. Hij... lees meer
Jano van Gool
In de Pers
Recent
Er zijn nog geen toneelstukken toegevoegd
Zielig
Ja, de meeste mannen zien er tegenop,’ zegt de vrouw teder en ze raakt met haar hand even mijn onderarm aan, wat ik een goed gebaar vind. Maar ik houd niet van algemeniseringen. Ik wil dus helemaal niet bij de meeste mannen horen, maar ik hoor er nu wel bij en inderdaad zie ik er tegenop. Ik ben in een kledingwinkel, heb twee broeken in mijn handen en de verkoopster heeft me gewezen waar het pashok is. Ik zie er niet alleen tegenop, ik word er ook altijd droevig van. Dat merk ik na een paar minuten al. De vrouw in de winkel vraagt of ze me kan helpen, ik antwoord dat ik even wil kijken en zij zegt dat ik haar moet roepen als ik denk dat ik geholpen wil worden (een te castreren kater sluipt treurig mijn gedachten binnen). Ondertussen kijk ik naar de broeken en wil ineens heftig naar buiten, in mijn auto stappen en naar zee rijden om daar op een terras naar de horizon te staren, de wind in mijn haar te voelen en het hysterische gekrijs van de meeuwen aandachtig te beluisteren. De meeste mannen hebben dat blijkbaar, Maar hoe zit het met vrouwen? Vinden die het passen van broeken aangenaam? Nee toch? Vreemd dat de vrouwen in mijn omgeving en ik het er nog nooit over hebben gehad. Misschien is er toch iets mee wat alleen voor mannen een ding is en vrouwen een zielig kwestietje vinden. Als ik tien minuten later verkrampt uit het pashok kom en buiten adem naar een van de broeken knik, zegt de verkoopster: `Nou, het viel toch best mee.’ Even verwacht ik een snoepje. En dadelijk een leuke stempel op de kassabon.
Columns
-
-
Iedereen die ik spreek, is opgewonden vanwege de wedstrijd van morgenavond, ook mensen van wie ik dat niet zou verwachten. Ik ben het ook en moet mijn best doen me bezig te houden andere zaken die aandacht vragen. Soms denk ik: als we morgenavond verliezen, hoe moet het dan daar... lees meer
-
Natuurlijk zijn er mensen die zogenaamd niet snappen waarom we zo bezig zijn met `dat’ voetbal. En dat moet je dan uitleggen. Word ik chagrijnig van, even maar, want dan is het weer over omdat ik aan de wedstrijd van vanavond denk. O ja, die mensen vragen ook: `Wat is er dan van... lees meer
-
Iemand zijn lintje afnemen, ja, dat is een tragiek die moeilijk te duiden is. Critici van de homeopathisch arts Jan Scholten willen dat minister Schippers dat doet. Die critici vinden Jan Scholten een oplichter, omdat hij korreltjes uitdeelt aan doodzieke Aidspatiënten in Afrika... lees meer
-
Vaak, iets te vaak gebeurt het dat ik mensen niet herken terwijl dat wel zou moeten. Bijvoorbeeld op plaatsen waar ik hen absoluut niet verwacht. Of als ik in gedachten ben. Of als ik me heftig concentreer op iets wat zich dadelijk zal voordoen, bijvoorbeeld in de wachtkamer van... lees meer
-
Toen ik jong was, zeiden me ouders soms iets waarbij ik me niets kon voorstellen, en dat irriteerde me Bijvoorbeeld: `Het leven gaat zo snel.’ Met de toevoeging: `Dat merk je later wel.’ Voor mij was later nog heel ver weg en ik vond dat het leven helmaal niet zo snel ging. Was het maar later! Nu... lees meer
-
In het café bij mij op de hoek staat in deze tijd al in de namiddag de televisie aan. Voor de voetbalwedstrijden of programma’s over de voetbalwedstrijden. Uiteraard groot scherm. Vrijdagmiddag was dat allemaal nog niet begonnen, maar toch was er beeld. Ik zag De Rijdende Rechter aan het werk. He... lees meer
-
Twee keer ging ik naar een theater om een musical te zien. De eerste keer was omdat ik de kaartjes cadeau had gekregen, de musical Cats, de tweede keer omdat ik iemand kende die erin zong, Cyrano. Beide keren werd ik ongeduldig. Soms zie ik op televisie een fragment van een musical en dan ga ik s... lees meer
-
Hoe het op andere stations gaat, weet ik niet, maar in mijn woonplaats is het kopen van een treinkaartje een complexe aangelegenheid. Ik kan zelfs niet uitleggen waarom. Ik klaag er niet over, want het is me tot nu toe telkens gelukt. Het is een inleiding op 9 juli. Dan kunnen we alleen nog maar... lees meer
-
Nog steeds betreur ik het dat de kleine postkantoren niet meer bestaan. Het lijkt lang geleden dat het nog wel zo was. We regelen onze postzaken nu in winkels waar die postzaken maar een bijkomstigheid zijn, iets voor tussendoor. Ze worden nog maar zelden van harte behandeld, laat ik zeggen: met... lees meer
-
Ben benieuwd of het een woord wordt dat blijft: moestuinsocialisme. Ik vind het wat lang, maar het ruikt wel lekker naar frisse buitenlucht. En er hangt ook natuurlijk leven omheen. De staatssecretaris van Sociale Zaken, mevrouw Klijnsma, begon erover. Ze sprak over de pensioenfondsen. Ik geloof... lees meer
-
In de buurtsupermarkt zitten uitsluitend vriendelijke meisjes achter de kassa. Een van hen maakt graag een praatje. Daar ben ik niet handig in, maar ik waardeer het zeer. Als het Nederlands elftal gespeeld heeft: of ik ook zo heb genoten van de wedstrijd? Heb ik, maar ik weet er bij de kassa niet... lees meer
-
Als je een bloemenstal hebt, moet je daar een beetje vrolijk in staan. Vrolijk product immers, bloemen. Een chagrijnige bloemenverkoper ontneemt je de zin in de bloemen, maar ja, je moet ze toch hebben, want je gaat ergens op bezoek waar bloemen op prijs gesteld worden. Het is ook prettig even o... lees meer
-
Misschien geldt het niet voor iedereen, maar ik vind ons leven zo kort dat vroeger wat mij betreft een bijna vreemd woord is, dat staat voor een andere tijd die niet bij de mijne hoort. Nu ik me geestelijk voorbereid op de wedstrijd van vanavond, dringt het tot me door dat er wel een andere tijd... lees meer
-