Voor het eerst ging ik naar een evenement waarover in het radiojournaal iets geruststellends werd gezegd, namelijk dat er voor voldoende beschutting en waterdrinkpunten was gezorgd. Van het woord `waterdrinkpunten’ ben ik ineens niet zo zeker, maar zoiets. Meestal heb ik met dat soort mededelingen weinig te maken, want bij een code voor hoge temperaturen, blijf ik lekker thuis, in mijn werkkamer in het souterrain.
In de mail zit een bericht van 8 woorden: verbogt hoe veilig is uw huis tegen inbrekers. Zonder hoofdletter, zonder komma achter mijn naam, zonder vraagteken na de zin. Dat soort berichten doe ik altijd meteen weg, maar nu ineens niet, misschien omdat ik dacht aan de Booswigtenklup van Midas Wolf in de Donald Duck. Door op het sobere zinnetje te klikken, lees ik wat de bedoeling is. De brief is afkomstig van Veilig Wonen Nederland en er staat boven: Inbrekers worden steeds slimmer en brutaler!
De wijn die je dronk in het zuiden op een terras aan de Atlantische Oceaan was niet mis, sterker nog: “De beste wijn die ik óóit gedronken heb. Tegen die prijs! Ik heb meteen een paar dozen in de achterbak gezet.” En dan ben je weer hier en valt die wijn tegen, en niet zo’n beetje ook, een schrale middenklasser uit de supermarkt, meer niet. Deze kleine kwestie kent een korte samenvatting: tijdens de vakantie is alles anders.
Blijf ik een fascinerend woord vinden: vrijetijdskleding. In mijn jeugd was dat voor mannen vooral een vrolijk geruit overhemd. Voor vrouwen weet ik het niet meer, maar die hadden, geloof ik, geen vrije tijd, ook niet in hun vrije tijd.
Aangenaam nuttig was het eergisteren langs het praatprogramma van Eva Jinek te scheren en te blijven hangen bij de Vlaamse psychiater Dirk De Wachter. Ook qua temperament lijkt hij op een broer van Nick Cave.
Er gaan dagen voorbij dat ik geen seconde besef dat ik Zelfstandige Zonder Personeel ben, ZZP-er. Weet niet of andere Zelfstandigen Zonder Personeel dat ook hebben.
Ben je ongezellig als je niet wist dat er een nostalgiezender was? ONS is de naam. Ik kan die vraag niet bentwoorden, maar weet het nu wel, omdat ik las dat Ron Brandsteder terugkeert op de buis. Daar dus. Ron Brandsteder was lang populair, maar de laatste keer dat ik hem zag was tijdens een amusementsprogramma waarin volwassen mensen in een reusachtige kom soep werd gekieperd. Daar stond Ron Brandsteder lachend bij te zingen. Of alleen maar te lachen kan ook. Vaag herinner ik me een lied dat `Engelen bestaan niet’ heet. Dat hoorde volgens mij bij die soep.
Soms, nee vaker dan soms, dénk ik dat ik iets begrijp terwijl ik ook een beetje zeker dat ik het niet goed begrijp. Ik heb het nu even over reclamespotjes. In Engeland mogen er een paar niet (begrijp ik) omdat de vrouw daarin als te stoeipoezerig wordt afgeschilderd. Zoiets. Of omdat er een man in voorkomt die véél meer kan dan een vrouw.
De ooievaar is terug. Stom dat ik niet wist dat die weg was, ook niet helemaal weg natuurlijk. In een stil landschap word ik er soms op gewezen: “Kijk, een ooievaarsnest!” Hoog, best ver weg in de hemel, beetje voornaam. Ik kijk altijd aandachtig. Er zijn er weer meer dan een tijdje geleden. Sommige mensen hebben er problemen mee omdat ze zich nogal ontremd ontlasten.
“Beetje ontspanning op het gezicht graag!” Dat zei de coach op de fitnessclub gisteren. Ik had mezelf in een apparaat geklemd en moest iets strekken, maar was vergeten wat. Terwijl ik daarover koortsachtig nadacht, stond ineens de coach naast me en die zei dat. Toen ik even later in de ban van volstrekte opluchting naar huis liep, bleven die woorden zich in mijn hoofd manifesteren: beetje ontspanning op het gezicht graag! Ik vroeg me af hoe je zoiets eenvoudig bewerkstelligt. Ja, door aan iets beters te denken dan er op dat moment aan de hand is.
