De slagerij is populair, daarom hangt er een voorziening waaruit je na binnenkomst een nummertje moet trekken, ook als het er niet vol is.
Ik heb het één keer gevraagd, ik was de enige klant: “Is een nummertje toch nodig?”
Een van de vrouwen die de zaak bestieren, maak... lees meer
Jano van Gool
In de Pers
Recent
Er zijn nog geen toneelstukken toegevoegd
Wijn
Uitdrukking die ik nog maar weinig hoorde: zo lek als een mandje. En ineens kwam die een paar keer voorbij, eerst op de radio, daarna in kranten. Als je een keer of vijf achter elkaar hoort of leest dat iets zo lek is als een mandje, gaan die woorden dwingend om aandacht vragen. Het mandje wordt dan een ding. Hoeveel mandjes zijn er in huis? Drie! Een voor de was, best een groot mandje, en een kleinere op het aanrecht, voor dingetjes als het zoutvaatje. En een picknickmand die er vooral voor de gezelligheid is. Ze zijn lek, ja, maar dat maakt niet uit, het is niet hinderlijk. Woensdagavond werd bekend dat er iets mis was met de bonuskaart van Albert Heijn. Zo lek als een mandje dus. En sinds dat moment vraag ik me af wat het mij kan schelen. Blijkbaar is het makkelijk na te gaan wat medeklanten in de supermarkt kopen, maar waarom zou ik dat doen? Vind ik het erg als dat van mij bekend wordt? Ik heb een bonuskaart, maar dat is het enige wat ik over de bonuskaart kan zeggen. Dat ik die dus heb. Hij ligt ergens in een la en ik vergeet hem daaruit mee te nemen als ik naar de winkel ga. Komt ook doordat ik niet prijsbewust ben. Meer prijsbewusteloos. `Heeft u een bonuskaart?’ vraagt de caissière. Ik beantwoord die vraag bevestigend en zeg er meteen bij dat ik die niet bij me heb. Dat is het einde van de kleine gedachtewisseling. Ik voel me dan misschien ook wel zo lek als een mandje. Laatst zei een vrouw lachend dat ik haar bonuskaart mocht gebruiken. Heel vriendelijk was dat. Daarna zijn we wijn gaan drinken.
Columns
-
-
Kan de `jij’ of `u’-kwestie me iets schelen? Gisteren kwam die in deze krant aan de orde.
Toen ik ver weg in de vorige eeuw weleens bij IKEA kwam, hinderde het ge-jij me daar nogal. Te dwingend vond ik het, ja, IKEA kwam wat te dichtbij, dát was het. Laat me met rust, dacht... lees meer -
Zaterdag las ik in deze krant dat we blij worden van kerstverlichting. Altijd wanneer ik van zoiets kennisneem, vraag ik me meteen af: is dat zo, werkt het bij mij zo?
Onder anderen geluksprofessor Ruut Veenhoven komt in het artikel aan het woord: “Het is een algemene mense... lees meer -
Je wordt al snel een zeurpiet als je telkens zegt dat je alwéér schrikt omdat er wéér iets niet mag of kan. Het zijn vaak beschamende beperkingen en ik probeer die langs me heen te laten waaien. Nooit zeg ik: “Het is me wat.” Maar ik denk het wel, maar dat denken is iets anders... lees meer
-
Gisterochtend zette ik vroeg de radio aan en hoorde een zorgvuldige middenstandstem zeggen: “De mensen hebben behoefte aan een stukje kwaliteit.” Korte pauze, die hoe kort ook toch een plechtige uitstraling had. Dan: “Zeker in deze tijd.”
-
Soms kost het moeite, maar ik heb geleerd niet meteen alles op te zoeken als ik iets niet weet of ergens niet op kan komen. Is zo makkelijk en efficiënt: tijdens het natafelen vraagt iemand hoe de hoofdstad van Albanië ook alweer heet. We pakken ons mobieltje en raadplegen googl... lees meer
-
Altijd een uitstekend woord gevonden: onstuimig. Staat voor moeilijk beheersbare dynamiek en in mijn gedachten hangt er niets negatiefs omheen, niet alles hoeft beheersbaar te zijn. Zelf ben ik graag in een onstuimige stemming, terwijl ik niet weet of iedereen dat op prijs stelt... lees meer
-
Als je wat wilt veranderen, moet die verandering wel een verbetering zijn. In onze familie vieren wij vanavond pakjesavond. Op 5 december heeft iedereen het druk en ik ben, geloof ik, de enige die vindt dat je die avond niet iets anders te doen moet hebben. Maar goed, het feest gaat toch door, du... lees meer
-
Weer tuimelde het woord `beleving’ over tafel. Ik kwam het tegen in een stuk over fysieke winkels, wat ik nog steeds een vreemde aanduiding vind, maar bedoeld wordt de winkels met een deur en toonbank of balie met daarachter iemand die vraagt of hij je kan helpen. Die winkels he... lees meer
-
Regelmatig, véél te regelmatig krijg ik digitaal de vraag of ik mijn mening wil geven over een restaurant waar ik heb gegeten, een theatervoorstelling die ik heb bezocht, een hotel waar ik heb geslapen, service die een bedrijf heeft verleend en ga zo maar door. Er staat altijd b... lees meer
-
Het is mijn kop in het zand steken, ik weet het, maar artikelen over gezond voedsel sla ik meestal over. Ik doe mijn best verantwoord te eten, maar in zo’n artikel lees ik altijd iets wat ik niet goed doe. Wil ik dat dan niet weten? Ja en nee.
-
Voor me ligt een cartoon waarop een man en een vrouw te zien zijn. De man eet chips en kijkt daar ongemakkelijk bij. De vrouw zegt: “De manier waarop je chips stil probeert te eten is nog vervelender dan wanneer je ze gewoon eet.”
Ik lijd licht aan misofonie, dat wil zeggen... lees meer -
In het fotogenieke straatje hier valt veel te beleven. Qua fotografie dus. Gisteren was het een familie, drie generaties, vader, moeder, dochter, schoonzoon en twee jonge kinderen.
Dat het vader en dochter waren, zag ik doordat ze sterk op elkaar leken: hun gezichten hadde... lees meer -
Gisteren las ik in deze krant over de nieuwsmijders. En de zorgen daarover. We hebben het toch al gauw over min of meer de helft van de Nederlanders. Vind ik veel. Het is natuurlijk best te begrijpen, want misschien wil je je hoofd zo licht mogelijk op orde houden of heb je al g... lees meer
-
In een mijmerstemming liep ik gisteren een café binnen waar ik vaker kom. Was er niet druk. Ik pakte een krant van de leestafel en ging aan de kleine tafel zitten waaraan ik meestal zit. Daar viel me op dat er boven de spiegel tegenover me kerstversiering was aangebracht. Verder... lees meer