Jano van Gool

In de Pers

Montere Weemoed II, met Thomas Verbogt & Beatrice van der Poel - Gezien op 2 maart 2022, OBA Theaterzaal, Amsterdam  ... - Kester Freriks in: Theaterkrant lees meer
The Tree of Life. Soeben ausgelesen: Thomas Verbogt – „Wenn der Winter vorbei ist“ (2020) - Keine 100 Seiten und auch keine 50 Seiten, nein genau eine einzige Seite brauchte es.... - David Wonschewski in:  lees meer
Nieuwe roman van Thomas Verbogt, een wrokloze boomer - Thomas Verbogt zoekt naar manieren om van het leven te houden en er zin aan te geven.... - Rob Schouten in: Trouw lees meer

Recent

Er zijn nog geen toneelstukken toegevoegd

Beschouwing

Vaderdag was in ons gezin altijd een wat onduidelijke manifestatie. Mijn moeder had een uitgesproken standpunt over Moederdag: uitsloverig gedoe. Ze zei dat het altijd Moederdag was als wij er waren. Helder. Mijn vader zou ons morgen graag bij elkaar hebben gezien opdat hij ons in alle rust duidelijk kon maken waarom hij er niets om gaf. Eerst had hij uiteraard tevreden de cadeaus uitgepakt, vierkante fles Bokma, boek, dat soort dingen. Het is minder moeilijk voor je moeder cadeaus te bedenken dan voor je vader. Op Moederdag gingen we ook weleens Ontbijt Op Bed organiseren, tot op zekere hoogte althans, want mijn moeder kwam altijd charmant ingrijpen als zich in de keuken rookontwikkeling voordeed. Ze zei dan dat ze goede bedoelingen soms meer kon waarderen dan een fantastisch resultaat. In iets simpele bewoordingen, maar we begrepen haar uitgangspunt. Mijn vader gaf niets om Ontbijt Op Bed. Dat vond hij onhandig, wat vooral kwam doordat hij zelf onhandig was. Maar goed, aandachtig beluisterden we zijn beschouwing over Vaderdag en we wisten ook dat hij aan het slot ervan zou zeggen dat het natuurlijk wel fijn was dat we allemaal waren gekomen. Dat we dat volgend jaar op Vaderdag vooral weer moesten doen. Niet alleen op Vaderdag uiteraard. Dat beloofden we en daar dronken we dan op en het werd weer een Vaderdag om nooit te vergeten. Ik heb helaas geen vader meer. Hij is al vijf jaar dood. Wat een onzin trouwens: natuurlijk heb ik wel een vader. Alleen is hij er niet meer. Is ook niet waar: hij is er wel.

 

Columns

  • Fascineert me ieder jaar, de kerstpakketten. Vooral nu het duidelijk is dat niemand duurzame dingen wil, bijvoorbeeld een leuk kurken siervoorwerp, en ook geen cadeaubonnen. Nee, blikjes met Bulgaarse leverpastei of potjes olijven. En luxe noten, wat ik altijd zo’n treurige aand... lees meer

  • Wat ik prettig vind is dat ik steeds minder snel last heb van lichte wanhoop, maar voel die toch nog steeds wanneer ik iets lees wat voor mij bedoeld is terwijl ik er nauwelijks iets of helemaal niets van begrijp. Brieven van de overheid bijvoorbeeld. Of gebruiksaanwijzingen bij... lees meer

  • Van een gourmetmini had ik nog niet gehoord. Ligt aan mij. Ik zeg vaak dat niets lang geleden is, maar lang geleden heb ik weleens gegourmet, en dat is wél lang geleden. Ik vond het gepriegel, met al die kleine pannetjes. Dat het gezellig kan zijn, snap ik, maar als je je best d... lees meer

  • Zaterdag in de vroege avond liep ik in haast door de stad. Er stond een stevige wind – een autoritaire wind, moet ik misschien zeggen, kille regen zwiepte in mijn gezicht en ik vroeg me af waarom ik mijn leven niet beter indeelde. Toen dit jaar begon, besloot ik er goed voor te... lees meer

  • Dof woord met doffe betekenis: uitzitten. Ik spreek het gelukkig weinig uit. Moet er niet aan denken. 
    Erg vind ik bijvoorbeeld de mededeling: “Hij zit zijn tijd uit.” Meestal gaat het dan over werk. Dan zit je er niet kwiek bij. Volgens mij ruikt iedereen het ook een beetj... lees meer

  • Nu er toch zo veel politieke partijen zijn vind ik het leuk als er weer een beetje bij komt. Ik ben zuinig op het woord `leuk’, maar nu wil ik het graag leuk noemen. Ik bedoel: het heeft amusementswaarde. Zo denkt de nieuwe partij er ongetwijfeld niet over en dat moet ook niet:... lees meer

  • Voor een carrièreswitch is het te laat, maar ik zou het best willen zijn: integriteitadviseur van de Tweede Kamer. Alleen al omdat het me fascineert waarom zo’n functie er moet zijn. Mannen en vrouwen die door ons gekozen zijn om ons naar eer en geweten te vertegenwoordigen, en... lees meer

  • Vorige week schreef ik over de huiselijke ruzies rond het versieren van de kerstboom. Die horen erbij. Als het harmonieus gaat, wordt Kerstmis vast net iets te saai.

  • Mijn zusje verhuisde zo’n 25 jaar geleden naar Athene. Toen ze er een tijdje was, miste ze witbier en kroketten. Niet te krijgen daar. Kroketten nog steeds niet, geloof ik. Ze overwoog die producten te gaan importeren. Ze was opgeleid tot verpleegkundige, maar dat beroep leidde... lees meer

  • Natuurlijk is me ooit uitgelegd wat de functie van muzak is, maar die uitleg ben ik min of meer vergeten, wat ik vaker heb als ik iets niet interessant vind. Maar misschien vergis ik me en is het wél interessant, omdat je in het openbare leven op veel te veel plekken muzak hoort... lees meer

  • Soms vertel ik wat over schrijven aan mensen die daarin geïnteresseerd zijn of dat zelf ook willen doen. Workshop heet dat vaak, woord waarvan ik niet houd. Ik zeg onder meer dat iets vergelijken met iets anders alleen maar nodig is als je denkt dat de lezer het niet begrijpt. V... lees meer

  • Nog niet zo lang geleden zeiden we dat vandaag Sinterklaas terug naar Spanje ging. Als kind verontrustte het me dat het met stille trom gebeurde. Vond ik ondankbaar gedrag. Wie weet had hij volgend jaar helemaal geen zin meer te komen. Deze gedachten heb ik niet meer. Zouden er... lees meer

  • Heb je dus hard aan een sinterklaasgedicht gewerkt. Alles rijmt, er zit een lekker ritme in, hier en daar ook een grapje. En dan wordt het dus slécht voorgelezen! Degene voor wie het bedoeld is, kán het niet, snapt grapjes niet, slaat per ongeluk een regel over, legt klemtonen v... lees meer

  • Bij de ingang van de fitnessclub staat een bord met daarop de woorden: “De coach heeft geen stem en voelt zich behoorlijk ziek. Train vandaag naar eigen inzicht. Maak het jezelf niet te makkelijk.”  De coach zelf staat ernaast, stemloos en gebroken. Hij knikt zwak, maar bemoedig... lees meer

  • Groot gezelschap aan tafel, de avond loopt ten einde en dan zegt ineens een vriend: “We doen dit jaar niet aan cadeaus. Ook niet met Kerstmis.” Er valt een ontzagwekkende stilte. De vriend kijkt met een boeddhistische glimlach naar een onzichtbaar punt in de verte. 

Pagina's