Jano van Gool

In de Pers

Montere Weemoed II, met Thomas Verbogt & Beatrice van der Poel - Gezien op 2 maart 2022, OBA Theaterzaal, Amsterdam  ... - Kester Freriks in: Theaterkrant lees meer
The Tree of Life. Soeben ausgelesen: Thomas Verbogt – „Wenn der Winter vorbei ist“ (2020) - Keine 100 Seiten und auch keine 50 Seiten, nein genau eine einzige Seite brauchte es.... - David Wonschewski in:  lees meer
Nieuwe roman van Thomas Verbogt, een wrokloze boomer - Thomas Verbogt zoekt naar manieren om van het leven te houden en er zin aan te geven.... - Rob Schouten in: Trouw lees meer

Recent

Er zijn nog geen toneelstukken toegevoegd

Beter

Het is beter zo. Dat hoor je weleens als iemand is gestorven. Soms: dat is het beste. Of: de beste oplossing voor iedereen. Van prins Friso weet ik weinig en voordat hij dat ongeluk kreeg, dacht ik haast nooit aan hem. Daarna wel, terwijl ik niet wist aan wie ik moest denken. Het leek alsof hij er alleen nog maar was door de mensen in zijn directe nabijheid. Zij hadden nooit afscheid kunnen nemen van de man die ze zo goed kenden en van wie ze ongetwijfeld veel hielden. Ja, daar dacht ik aan: ineens is iemand er niet meer terwijl die er nog wel is, maar vooral ook niet. En het was natuurlijk bijna al die tijd duidelijk dat het zo zou blijven. Hoe zou blijven? Zo. Wat is zo? Van dat `zo’ is veel bekend, maar ook veel niet. Het is mysterieus. Sommige mysteries zijn fascinerend, hebben zelfs een zekere schoonheid, maar dit niet. Er lag iemand in wie alles, bijna alles opgehouden was. Wat doe je dan? Nee, wat kan een koninklijke familie doen van wie haast niets onzichtbaar blijft. Misschien had de moeder van de prins kunnen zeggen dat het leven van haar zoon geen leven meer was en dat daarom enzovoort. Dat enzovoort is altijd ingewikkeld, maar zeker hier, in die vreemde openbaarheid. Sommige moeders mogen het zeggen, áls ze het kunnen, maar deze moeder niet. Omdat ze koningin van Nederland was. En dan heb ik het niet eens over de vrouw van de prins, maar die kon natuurlijk niet zeggen waarover haar schoonmoeder moest zwijgen. Ieder weldenkend mens zal gehoopt hebben op complicaties. Soms zorgen die voor vrede.

Columns

  • Nederlanders eten minder brood, lees ik. Bericht waar schrale droefheid omheen hangt. 2,3 procent minder dan vorig jaar. Het geldt in ieder geval niet voor de op straat lopende Nederlander. Volgens mij wordt er nergens ter wereld in het openbaar zo veel brood gegeten als hier. B... lees meer

  • Van sommige mensen krijg je meteen een goed humeur. Ze hoeven niet eens iets te zeggen of te doen. Als je ze ziet voel je een lach en optimisme in je opkomen. Met de vrouw die voor me in de supermarkt loopt, is dat het geval. Jaar of dertig. Ze is nauwelijks te omschrijven, maar... lees meer

  • Voor het raam van een café hangen Zwarte Pieten. Geen echte, versiering. Die hebben er zin in, denk ik, maar ineens dringt tot me door dat het ook wel een standpunt kan zijn: wij zijn hier in dit café niet tegen Zwarte Piet. Ik lees dat er in een ziekenhuis in Amsterdam juist ge... lees meer

  • Oké, april volgend jaar, misschien gaat het gebeuren, de reünie van Abba. Een van de twee zangeressen, Agnetha Fältskog, heeft het gezegd in een interview met een Duitse krant. De jongens van mijn generatie denken dan meteen: die blonde. Tien jaar geleden is het al eens geprobee... lees meer

  • Vrijdag moest vertellen over mijn werk in een klein dorp in de buurt van Assen, in het melancholieke vlakke landschap van de nederblues. ’s Middags belde ik op over hoe laat ik precies werd verwacht en of ik nog ergens iets kon eten. De woordvoerster van de organisatie zei dat h... lees meer

  • Waarschijnlijk is het typerend voor ons onderbewustzijn dat er weinig zinnigs over te zeggen valt. Behalve natuurlijk door deskundigen, maar daar hoor ik niet bij. Helaas, zeg ik erbij. De laatste tijd vergeet ik vaak het woordje `niet’ als ik aan het schrijven ben, Ik zeg nu we... lees meer

  • Voor het stoplicht sta ik achter twee mannen. Ze zijn druk in gesprek. Als het groen wordt, slaat de ene man de andere op de schouder en zegt: `Ik ga er vandoor, want ik moet nog een tafel zagen.’ Hij zwaait, de andere man zwaait ook en ik denk na over die handeling, een tafel z... lees meer

  • Met de problemen rond Zwarte Piet heb ik me nauwelijks bemoeid. Niet alleen omdat ik wel iets beters te doen had, maar ik vond het ook nuttig voor mijn karakter me introvert te beheersen. Ik schaamde me een beetje. Dat dus wel. Het is een vorm van schaamte die ik vaak voel, en w... lees meer

  • Als je, zoals ik, de herfst het beste seizoen van het jaar vindt, kun je in oktober je geluk niet op. Klinkt pathetisch, maar toch is het zo. Ik verheug me nu al op oktober volgend jaar. Natuurlijk slaat de melancholie ook toe, maar die hoort bij de kleur van het ochtendlicht. H... lees meer

  • Waarschijnlijk wordt de musical Love Story een hit. Veel mensen zijn gek op musicals. Ik hoor daar niet bij, maar dat is niet omdat ik op het genre neerkijk. Wel ben ik even in 1970, een Nijmeegse herfstavond: ik ga met een meisje naar de film Love Story, een de film die niet aa... lees meer

  • Meestal besef ik nauwelijks dat ik ouder word. Maar soms dringt het ineens fel tot me door. Gisteren was er zo’n moment. Toen ik las over het leven van Leen Timp die vorige week vrijdag overleed. Natuurlijk wist ik dat hij een grote rol speelde in de geschiedenis van de Nederlan... lees meer

  • Op zondagochtend kijk ik soms televisie. Het is meer een terloopse activiteit dan dat ik mijn volle aandacht mobiliseer.  Dat kan echter zelden als staatssecretaris Teeven in beeld komt. Die eist je meteen op. Hij kijkt altijd alsof hij je enorm op je donder wilt geven. Zoals gi... lees meer

  • Op weg naar Albert Heijn zet ik in gedachten de ingrediënten voor nasi goreng op een rijtje. Ik ben niet in veel gerechten goed, maar met nasi goreng kom ik een eind. Twee keer op een dag een supermarkt bezoeken vind ik niet te doen, dus ik mag niets vergeten. Voor de winkel wor... lees meer

  •  Mannenbladen gaan verdwijnen. Ik heb het over Nieuwe Revu, Playboy en Panorama. De uitgever moet bezuinigen. Wie vindt het erg? Hebben mannenbladen nog een functie in onze samenleving? Ik heb nu twee keer het woord `mannenbladen’ genoteerd en dan krijgt het iets heel doms. Nog een keer: mannenbl... lees meer

  • Soepel woord: rijstrook. Vooral als je het hardop uitspreekt. Daarom is het zo jammer dat er altijd iets mis mee is wanneer het in een verkeersbericht voorkomt. Dan hoor je dus dat er ergens een file is, ten gevolge van een ongeluk, en er twee rijstroken dicht zijn. Wat ik dan weer wel heb is dat... lees meer

Pagina's