Doordat veel hondenbezitters gebruik maken van onze autovrije straat, neem ik meer kennis van hun leven dan voorheen. In hun hoedanigheid van hondenuitlater dus, van de rest weet ik niets. Sommigen beginnen me vertrouwd te worden, bijvoorbeeld de vrouw die een tas om zich heen h... lees meer
Jano van Gool
In de Pers
Recent
Er zijn nog geen toneelstukken toegevoegd
Beweging
Gisteren reed ik bijna twee meisjes aan. Zij zaten op de fiets, ik in de auto. Ik zeg niet snel dat ik ergens niets aan kon doen, maar nu wel. Ze voerden een gesprek dat al hun aandacht opeiste, en leken zich niet bewust van een omgeving, in dit geval een kalme straat vol stralend zomerlicht. Een van de meisjes zwiepte ineens naar het midden van de weg en toen remde ik. Ik stak mijn hoofd uit het raam, wilde wat zeggen, maar wist niet wat. Het meisje lachte, ik ook en we zwaaiden. Ik herinner me dat ik laatst las dat kinderen niet meer goed kunnen fietsen. Wist ik overigens al voordat ik het las. Niet alle kinderen natuurlijk, maar wel veel. Komt doordat ze lang altijd naar school worden gebracht. Eerst in een kinderkoetsje dat door vader of moeder vooruit wordt gefietst. En na het kinderkoetsje vindt het transport per auto plaats, want dat kost minder tijd. Het valt me vaak op dat er in die kinderkoetsjes en auto’s kinderen zitten die ook best zouden kunnen lopen of fietsen. Misschien onder begeleiding, maar wat zou het nuttig en gezond kunnen zijn. Het kind leert dat het deel uitmaakt van een samenleving die voortdurend om een reactie vraagt, en bovendien is het in beweging en daarmee kun je niet vroeg genoeg beginnen. O, wat klinkt dit allemaal zeurderig conservatief. Uit eigen ervaring weet ik dat lopend naar school gaan ook wel iets had, zéker de terugtocht. Je had een werkdag achter de rug en was op weg naar nieuwe avonturen. Moet je ook zo vroeg mogelijk beseffen: overal zijn nieuwe avonturen!
Columns
-
-
Er zijn van die films waarin meestal oude Aziatische mannen voorkomen die onvoorstelbaar wijs zijn. Monniken zijn het vaak, met een vredige en onverstoorbare uitstraling. Ze doen aan Zen of iets wat daaraan verwant is, en geven antwoorden op vragen of adviezen. Die zijn niet met... lees meer
-
Soms kom je in een krant of tijdschrift iets tegen waarvan je echt niet meer wist dat het bestond. Je verwijt je dat nogal en daarom sla je niet te hard met je vlakke hand op je voorhoofd.
-
De postbode zie ik bijna dagelijks, maar ik vroeg me nooit af hoe je dat wordt. Stuur je een briefje en kun je dan meteen beginnen als wat je schreef in orde was? Of is er een opleiding of cursus? Moet haast wel. Stom dat ik dat nooit aan de postbode gevraagd hebt. Nu kon dat bi... lees meer
-
Als katholieke jongen in Nijmegen was ik misdienaar. Welke katholieke jongen niet toen? En eens per jaar was er een uitstapje: het misdienaarsreisje, zo heette dat, het woord zal wel niet meer bestaan.
-
Zondagavond keek ik naar een praatprogramma waarin de rellen van die dag aan de orde waren, terwijl ik heus wel besefte dat er niet zo veel over te zeggen was. Ik viel wat later in en het was me meteen duidelijk toen ik terrorismedeskundige Jelle van Buuren zag zitten, van de Le... lees meer
-
In de nogal gure kilte van zaterdagnamiddag wandel ik even door de buurt langs het gesloten café, de gesloten boekhandel. Mijn humeur is licht breekbaar en daardoor loop ik me misschien af te vragen waarom er gezeurd wordt over de avondklok. Blijven veel zeurpieten na 9 uur norm... lees meer
-
Misschien niet juist, maar ik kijk anders naar de hondenbezitters hier in de buurt. Ook daarbuiten natuurlijk, maar ik maak momenteel zo min mogelijk reisbewegingen. Omdat de straat hier autovrij is, beschouwen hondenbezitters die als een promenade. Altijd als ik uit het raam ki... lees meer
-
Het woord avondklok kan ik niet meer horen. Ik klaag er verder niet over, want klagen is niks. Wel vind ik het psychologisch weer handig aangepakt, dus om die tussen 20.30 en 04.30 uur te laten gelden. Half 9 is tóch iets anders dan 8 uur, kan het moeilijk uitleggen, het is intu... lees meer
-
In de hal van het ziekenhuis zit ik te wachten. Hoef er niet voor mezelf te zijn, ik ga op bezoek, maar dat is ook een beetje voor mezelf.
Bij de ingang moet je eerst zeggen dat je niets voelt wat op corona kan wijzen, dan krijg je een groene kaart en vervolgens moet je je... lees meer -
Meestal gebeurt er wel wat als je niet alléén bij de papier- en flessenbak staat. Vaak een doodlopend gesprekje dat ongeveer zo begint: “Ja, ruimt lekker op” of zoiets. Van een afstandje bepaal je wat je gaat doen: introvert en contactgestoord het karweitje klaren of enige warme... lees meer
-
Erg gevoelig ben ik altijd voor hoe een dag begint. De vraag waar de tandpasta nú weer is, kan alarmerend zijn. Op maandag komt de vuilniswagen, vrij vroeg, maar het is nooit te zeggen hoe vroeg. Een buurtbewoner belde de gemeente en meldde via de straatapp dat we de boel tussen... lees meer
-
Dromen doe ik snel. Als ik bijvoorbeeld in de trein in slaap val. En ik maak me er moeilijk uit los als de conducteur Veenendaal-De Klomp omroept. Ik ben dan nog in een ander landschap of stad, vaak veel eerder in mijn leven.
In mijn lange slaap, meestal in de nacht, tuimel... lees meer -
De gele meelworm is geen gezellig toponderwerp, maar binnenkort mag die gewoon op tafel. De Europese Autoriteit voor Voedselveiligheid heeft dat zo bepaald. Ik weet niet of de gele meelworm kan denken of iets wat daarop lijkt, maar het diertje zal er dan van opgekeken hebben: pa... lees meer
-
Beetje onduidelijk is het wel: mag de conducteur zijn fluitje nu houden of niet? De NS zegt dat het maar op één traject weggaat, Amsterdam-Schiphol, de Airportsprinter waar vaak iets mee is, waardoor je verzenuwd op de luchthaven arriveert.