Jano van Gool

In de Pers

Montere Weemoed II, met Thomas Verbogt & Beatrice van der Poel - Gezien op 2 maart 2022, OBA Theaterzaal, Amsterdam  ... - Kester Freriks in: Theaterkrant lees meer
The Tree of Life. Soeben ausgelesen: Thomas Verbogt – „Wenn der Winter vorbei ist“ (2020) - Keine 100 Seiten und auch keine 50 Seiten, nein genau eine einzige Seite brauchte es.... - David Wonschewski in:  lees meer
Nieuwe roman van Thomas Verbogt, een wrokloze boomer - Thomas Verbogt zoekt naar manieren om van het leven te houden en er zin aan te geven.... - Rob Schouten in: Trouw lees meer

Recent

Er zijn nog geen toneelstukken toegevoegd

Bloeden

Als ze het gaan hebben over `onvoldoende toekomstperspectief’, weet je hoe laat het is. Te laat. Misschien is het onvoldoende toekomstperspectief nog even onderwerp van een gesprek dat constructief wordt genoemd, maar dat is vooral een doekje voor het bloeden dat niet meer te stelpen is. De sluiting van de boekwinkels van Polare is tijdelijk. Ja ja. `Tijdelijk’ is een raar woord. Naar de bedoeling ervan is het meestal gissen. Vaak is het woord de voorbereiding op `voorgoed’. Zelf bezoek ik graag een niet al te grote boekhandel en alle Polarewinkels vind ik te groot, maar ik snap natuurlijk wel waarom dat is. Met speciale zorg denk ik weemoedig aan de winkel in Nijmegen waar mensen werken die erg van boeken houden. Volgens mij ken ik nog de oerversie ervan, toen die nog niet Polare heette, maar Dekker v.d Vegt, een statig pand aan de Oranjesingel. Misschien vergis ik me in de straat, maar in die buurt. Als jongen liep ik er met mijn vader heen. Die ging er dus Een Boek Kopen. Hij wist welk boek (bijvoorbeeld de nieuwe Graham Greene), maar zei dat het zo fijn (dat woord) was eerst even rond te kijken. Ik was nog zeer jong, maar keek met hem mee, ik keek vooral hoe hij keek en boeken oppakte en er liefdevol doorheen bladerde. Ik zag hoe hij in een wereld verzeild raakte die anders, groter en avontuurlijker was dan de wereld die ik kende. En ik wist zeker dat ik levenslang alles me die wereld te maken wilde hebben. Vond ik geruststellend. Ook daarom kan ik écht niet tegen `onvoldoende toekomstperspectief’.

 

Columns

  • Het nieuws uit de grote wereld is meestal zeer verontrustend. Je wilt het liever niet weten, maar dat kan niet, want je doet ook je best wereldburger te zijn, wat wonend in Nederland een heel karwei is. Als het nieuws uit de grote wereld je even sprakeloos heeft gemaakt, kan typ... lees meer

  • Waarom zou de SGP de enige partij zijn die tegen een verplichte rekentoets is? Staatssecretaris Dekker wil die invoeren bij het eindexamen. Het onderwijs is tegen. De SGP ook. De rest van de Tweede Kamer niet. Misschien is het helemaal niet interessant te weten waarom de SGP de... lees meer

  • Een piano op het station – het blijft een topvoorziening. In Nijmegen mis ik maandagavond de trein. Ik probeer me dat niet te verwijten en heb bovendien tijd voor de piano. Niet om die te bespelen, maar om ernaar te luisteren. Een man speelt Für Elise. Ik ken het door en door, m... lees meer

  • Tijdens het natafelen ging het gisteren ineens over het televisieprogramma De Slimste Mens. Of ik dat gezien heb? Ja, heb ik. Dat is het type programma waar ik soms naar kijk, het liefst in gezelschap, want ik heb de hinderlijke gewoonte hardop mee te doen en dan wil ik graag da... lees meer

  • Een vriend van me en ik verdiepen ons graag in verdwenen amusement. Zo zijn wij sterk op de hoogte van het repertoire van  het Nederlands duo De Wama’s. Wie kent hen nog? Hun beroemdste lied was `A ha, dat is Marie’, met deze regel: `In haar navel zit een steen. Die is wel vals,... lees meer

  • Vorige week zag ik de heer Brinkman in het ochtendprogramma Vandaag de Dag (`met Roos en Leonie’), Elco Brinkman, Eerste Kamerlid voor het CDA. Hij zat daar met het oog op de Provinciale Statenverkiezingen in maart, verkiezingen die steevast `niet zo belangrijk’ worden genoemd,... lees meer

  • Van sommige problemen ben ik me maar vaag bewust. Bijvoorbeeld van de onrust die er leeft in de wereld van de denksporters. Toen ik kind was, maakte het woord `denksport’ grote indruk op me. In de vriendenkring van mijn ouders bevond zich een befaamd schaker, een wat stille man... lees meer

  • Het moet een gat in de markt zijn: een kalender waarop de dagen te zien zijn die speciaal zijn. Nu is iedere dag speciaal, voor wie wil, maar ik bedoel dus een dag als gisteren: toen was het Internationale Knuffeldag. Wist ik niet. En nu ik dit noteer, ben ik, geloof ik, blij da... lees meer

  • Het woord `wauweffect’ kende ik niet. Ik kwam het gisteren tegen in een artikel over voedsel. Daarin stond dat de hotelketen Van der Valk ook versmarkten gaat starten. En zo’n versmarkt moet een wauweffect hebben, omdat daar  `aan alles is gedacht’. Iets in mij zegt dat ik niet... lees meer

  • Klein leed kan me soms monter stemmen. Dan heb ik het over leed waar niemand last van heeft. Misschien zelfs niet degene die het leed wordt aangedaan. Ja, het is wel leed, maar het is te overzien. En leed dat te overzien is, moeten we maar nauwelijks als leed beschouwen. (Als je... lees meer

  • Blauwe Maandag, dat is het vandaag, de deprimerendste dag van het jaar. Vaak wordt het in het Engels gezegd, Blue Monday, want dat klinkt beter, beetje verder weg, maar Blauwe Maandag is ook oké. Moest even opzoeken waarom het ook alweer een nare dag is. Slap schokje van herkenn... lees meer

  • Altijd geef ik mezelf een opdrachtje mee. Als ik bijvoorbeeld naar de supermarkt loop, traject van een minuut of acht, wil ik het begin hebben van een lezing die ik overmorgen geef. Voordat ik door de huisarts word geroepen, moet ik in zijn wachtkamer de eerste twee zinnen van e... lees meer

  • Inmiddels weet ik natuurlijk welk reclamespotje de Gouden Loeki won, maar gisteravond heb ik niet gekeken, want waarom zou je naar zoiets kijken? Wel vroeg ik me af waarop ik zou stemmen. Ik moet wel meteen bekennen dat ik zelden aandachtig kijk naar die filmpjes. Zeer lang gele... lees meer

  • Een dingetje. Zo zeg ik het altijd. Dat ik even voor een dingetje in het ziekenhuis was. Een dingetje hoort er nu eenmaal bij. Maar een dingetje wordt al gauw een ding. Dat komt door de medische molen. Die begint te draaien en jij draait mee. En je kunt er niet uit, net zoals je... lees meer

  • Zaterdag zat ik in een stationsrestauratie te wachten op iemand die niet kwam, want zijn trein en de harde wind gingen niet samen. Ik vond het niet erg, want ik houd van stationsrestauraties. Helaas zijn er niet veel meer, ik bedoel dus van die ouderwetse, te fel verlichte, waar... lees meer

Pagina's